Historia opowiedziana przez kuzyna, który kończył to samo gimnazjum co ja. Jest on 8 lat ode mnie starszy i na podstawie jego opowieści mogę stwierdzić, że stosunek kadry nauczycielskiej do uczniów przez ten czas znacznie się zmienił.
Z jego opowiadań wynika, że dyrekcja zabierała uczniom dyplomy i puchary wygrane na różnych konkursach. Czy to konkurs grupowy, czy indywidualny - nie miało to żadnego znaczenia, zabierano wszystkie i już. Tłumaczyli, że chcą zrobić gablotę i tam wystawiać, ale ostatecznie wszystko lądowało w kartonach i już tam zostawało.
Kuzyn mój należał do uczniów, którzy zapadali nauczycielom w pamięć. Można rzec, że jego mottem szkolnym było: "czy to dwa, czy to trzy, ważne, że nie jeden". Jawnie też głosił, że w niektórych rzeczach, które wpajali uczniom do głów, nie widział sensu i wyraźnie dawał do zrozumienia, że uczyć się ich nie będzie. Jednego roku zdarzyło się, że zajął pierwsze miejsce w powiatowych zawodach w biegach długodystansowych. Puchar i dyplom oczywiście dyrekcja wzięła i dorzuciła do innych. Stwierdził więc, że na etap wojewódzki nie pojedzie, bo historia się powtórzy i nic nie będzie z tego miał, na co kadra nauczycielska się nie zgodziła. Został dosłownie ZMUSZONY do tego, aby pojechać na te zawody. Ale jako osoba nie dająca sobą pomiatać, a w pewnych momentach nawet mściwa, odegrał się na dyrekcji.
W końcu nadszedł dzień upragnionych przez szkołę zawodów. Kuzyn pojechał z nauczycielem w-fu. Już na początku zdobył prowadzenie i utrzymywał je do samego końca. Pewnym było dla wszystkich, że wygra, ale... [Ten moment opowiadał z naprawdę złośliwym uśmiechem] Ale tuż przed metą się zatrzymał i usiadł. Przebiegła jedna osoba, potem druga, trzecia i tak do końca. Kiedy upewnił się, że każdy skończył bieg wstał i przeszedł przez linię mety. W szkole dostał jakąś karę, nie mówił jaką, ale nawet nie pytałam.
Po tym incydencie dyrekcja pozwoliła zabierać do domu nagrody uczniom, którzy brali udział w indywidualnych konkursach, a wszelkie osiągnięcia z konkursów grupowych wystawione były w gablocie.
Z jego opowiadań wynika, że dyrekcja zabierała uczniom dyplomy i puchary wygrane na różnych konkursach. Czy to konkurs grupowy, czy indywidualny - nie miało to żadnego znaczenia, zabierano wszystkie i już. Tłumaczyli, że chcą zrobić gablotę i tam wystawiać, ale ostatecznie wszystko lądowało w kartonach i już tam zostawało.
Kuzyn mój należał do uczniów, którzy zapadali nauczycielom w pamięć. Można rzec, że jego mottem szkolnym było: "czy to dwa, czy to trzy, ważne, że nie jeden". Jawnie też głosił, że w niektórych rzeczach, które wpajali uczniom do głów, nie widział sensu i wyraźnie dawał do zrozumienia, że uczyć się ich nie będzie. Jednego roku zdarzyło się, że zajął pierwsze miejsce w powiatowych zawodach w biegach długodystansowych. Puchar i dyplom oczywiście dyrekcja wzięła i dorzuciła do innych. Stwierdził więc, że na etap wojewódzki nie pojedzie, bo historia się powtórzy i nic nie będzie z tego miał, na co kadra nauczycielska się nie zgodziła. Został dosłownie ZMUSZONY do tego, aby pojechać na te zawody. Ale jako osoba nie dająca sobą pomiatać, a w pewnych momentach nawet mściwa, odegrał się na dyrekcji.
W końcu nadszedł dzień upragnionych przez szkołę zawodów. Kuzyn pojechał z nauczycielem w-fu. Już na początku zdobył prowadzenie i utrzymywał je do samego końca. Pewnym było dla wszystkich, że wygra, ale... [Ten moment opowiadał z naprawdę złośliwym uśmiechem] Ale tuż przed metą się zatrzymał i usiadł. Przebiegła jedna osoba, potem druga, trzecia i tak do końca. Kiedy upewnił się, że każdy skończył bieg wstał i przeszedł przez linię mety. W szkole dostał jakąś karę, nie mówił jaką, ale nawet nie pytałam.
Po tym incydencie dyrekcja pozwoliła zabierać do domu nagrody uczniom, którzy brali udział w indywidualnych konkursach, a wszelkie osiągnięcia z konkursów grupowych wystawione były w gablocie.
gimnazjum
Ocena:
901
(975)
Komentarze