agole
Jakiś czas temu (będąc na wakacjach) znalazłam kota. Nie było to zwykłe znalezienie.
Idąc na spacer wzdłuż rzeki usłyszałam przeraźliwe jęczenie. Stałam na brzegu i przysłuchiwałam się tym przeraźliwym dźwiękom, aż w końcu zlokalizowałam źródło.
Okazało się, że kto (brak mi słów na taką osobę) wrzucił w foliowej reklamówce koty do rzeki. Bez zastanowienia wbiegłam do niej. Po okazało się, że jeden z dwóch kotów "jest już sztywny" a drugi ma się dobrze. Bez zastanowienia zabrałam go ze sobą do domku letniskowego.
Po krótkiej chwili razem z narzeczonym doszliśmy do wniosku, że zabierzemy go ze sobą do domu.
Na początku wydawało nam się, że wszystko jest ok, ale trwało to może tydzień. Mam w domu psa, który nie jest zbyt chętny do współżycia z kotem, a do tego mój narzeczony ma ostrą alergie na kocią sierść. Dlatego też postanowiliśmy znaleźć mu nowy dom.
Przez miesiąc szukaliśmy jakiejś dobrej duszyczki, która mogłaby go przygarnąć. Niestety bezskutecznie. Ot, to zwykły bury kot.
Po dłuższym czasie stwierdziliśmy, że wszyscy się bardzo z nim męczą. Narzeczony cały czas na lekach przeciwalergicznych a pies dostaje szału na widok kota (oczywiście bez agresji). Dlatego też podjęliśmy decyzję o oddaniu kota do jednego z najsłynniejszych schronisk w okolicach Warszawy (Paluch).
Zrobiłam małą paczkę żywnościową (kilka puszek jedzenia) plus koce.
Jedziemy.
Na miejscu po wypełnieniu formularza otrzymałam informację, że schronisko nie przyjmie tego kota. I tu zaczyna się iście piekielna wymiana zdać.
J(ja) S(Schronisko)
J: Jak to nie możecie przyjąć kota? To co ja mam z nim zrobić?
S: Niech pani idzie do fundacji. A jeśli dowiemy się, że Pani go gdzieś wyrzuci, zgłosimy sprawę na policję.
J: Dobrze. W taki razie proszę przyjąć tą paczkę ode mnie.
Na co s**a ze schroniska:
S: Zabieraj pani tą paczkę i tego kota.
Tego dnia runął mój światopogląd. Jak pomagać skoro pomoc jest odrzucana? Swoją drogą: oddam kota w dobre ręce.
Idąc na spacer wzdłuż rzeki usłyszałam przeraźliwe jęczenie. Stałam na brzegu i przysłuchiwałam się tym przeraźliwym dźwiękom, aż w końcu zlokalizowałam źródło.
Okazało się, że kto (brak mi słów na taką osobę) wrzucił w foliowej reklamówce koty do rzeki. Bez zastanowienia wbiegłam do niej. Po okazało się, że jeden z dwóch kotów "jest już sztywny" a drugi ma się dobrze. Bez zastanowienia zabrałam go ze sobą do domku letniskowego.
Po krótkiej chwili razem z narzeczonym doszliśmy do wniosku, że zabierzemy go ze sobą do domu.
Na początku wydawało nam się, że wszystko jest ok, ale trwało to może tydzień. Mam w domu psa, który nie jest zbyt chętny do współżycia z kotem, a do tego mój narzeczony ma ostrą alergie na kocią sierść. Dlatego też postanowiliśmy znaleźć mu nowy dom.
Przez miesiąc szukaliśmy jakiejś dobrej duszyczki, która mogłaby go przygarnąć. Niestety bezskutecznie. Ot, to zwykły bury kot.
Po dłuższym czasie stwierdziliśmy, że wszyscy się bardzo z nim męczą. Narzeczony cały czas na lekach przeciwalergicznych a pies dostaje szału na widok kota (oczywiście bez agresji). Dlatego też podjęliśmy decyzję o oddaniu kota do jednego z najsłynniejszych schronisk w okolicach Warszawy (Paluch).
Zrobiłam małą paczkę żywnościową (kilka puszek jedzenia) plus koce.
Jedziemy.
Na miejscu po wypełnieniu formularza otrzymałam informację, że schronisko nie przyjmie tego kota. I tu zaczyna się iście piekielna wymiana zdać.
J(ja) S(Schronisko)
J: Jak to nie możecie przyjąć kota? To co ja mam z nim zrobić?
S: Niech pani idzie do fundacji. A jeśli dowiemy się, że Pani go gdzieś wyrzuci, zgłosimy sprawę na policję.
J: Dobrze. W taki razie proszę przyjąć tą paczkę ode mnie.
Na co s**a ze schroniska:
S: Zabieraj pani tą paczkę i tego kota.
Tego dnia runął mój światopogląd. Jak pomagać skoro pomoc jest odrzucana? Swoją drogą: oddam kota w dobre ręce.
Warszawa usługi
Ocena:
607
(699)
Komentarze