Traszka
Pan X lubi sobie czasem popić. Wiadomo, pracy nie ma, życie ciężkie, pogoda paskudna, sąsiad krzywo spojrzał, pies szczeka, żona nie trzyma za rączkę w ciężkich momentach.
Pani X z kolei bardzo nie lubi jak Pan X popija. W tych częstych momentach bierze wałek i wywala Pana X za drzwi, krzycząc coś o moczymordach, zakałach i swoim trudnym losie.
Pan X początkowo chował się we własnej stodole, ale niestety, przyszłą jesień, zimno. Wymyślił więc swoim małym rozumkiem, że są miejsca cieplejsze. Szpital, na przykład. Nie miał jednak telefonu, żeby zadzwonić i poinformować o swoim z pewnością krytycznym stanie. Dotarł więc chwiejnym krokiem do drogi krajowej. Nikt nie chciał się jednak zatrzymać. Jak temu zaradzić? Prosto - położyć się na środku ulicy.
I tak kolejny kierowca zadzwonił do nas sam - w miejscowości Y na drodze leży nieprzytomny, pewnie potrącony. Pan X wniebowzięty - szpital, badania. Ciepełko, prysznic. A i starej można w twarz wykrzyczeć, że się było w szpitalu!
Za kolejną flaszką pan X znów leżał na drodze krajowej. Znów z sukcesem. Po następnej także. Miał szczęście, dopiero po 4 czy 5 sytuacji trafił na kolegę, który już u niego był. Kolega nie dał się już nabrać, chociaż pan X bardzo się starał. Ale próba odwiezienia go do domu rodzinnego zakończyła się "zabierta mi tego nieroba" wykrzyczanym zza zamkniętych drzwi. Pan X trafił do izby wytrzeźwień. Niby daleko, ale przynajmniej ciepło. Pełen sukces, bo pijanego nie można zostawić bez opieki - czyli jakieś ciepłe miejsce trzeba mu znaleźć.
I tak, od kilku miesięcy co kilka dni jeździmy do wsi Y, gdzie pan X leży w dobrze widocznym miejscu, zawsze "nieprzytomny" (do tego stopnia wczuł się w rolę, że pewnego dnia, po postawieniu do pionu przez dwóch policjantów pan nadal był baardzo nieprzytomny - mimo, że stał na własnych nogach). Zawsze trafia do izby wytrzeźwień, wraca do domu i świętuje powrót flaszką, dwoma trzema... po czym chwiejnym krokiem zmierza w stronę swojego małego miejsca na drodze krajowej i kółko się zamyka.
I tylko czekamy na moment, w którym pan X położy się przed jakimś zmęczonym kierowcą TIRa, który go zauważy w ostatniej chwili, albo wcale. Tylko biednego kierowcy żal.
Pani X z kolei bardzo nie lubi jak Pan X popija. W tych częstych momentach bierze wałek i wywala Pana X za drzwi, krzycząc coś o moczymordach, zakałach i swoim trudnym losie.
Pan X początkowo chował się we własnej stodole, ale niestety, przyszłą jesień, zimno. Wymyślił więc swoim małym rozumkiem, że są miejsca cieplejsze. Szpital, na przykład. Nie miał jednak telefonu, żeby zadzwonić i poinformować o swoim z pewnością krytycznym stanie. Dotarł więc chwiejnym krokiem do drogi krajowej. Nikt nie chciał się jednak zatrzymać. Jak temu zaradzić? Prosto - położyć się na środku ulicy.
I tak kolejny kierowca zadzwonił do nas sam - w miejscowości Y na drodze leży nieprzytomny, pewnie potrącony. Pan X wniebowzięty - szpital, badania. Ciepełko, prysznic. A i starej można w twarz wykrzyczeć, że się było w szpitalu!
Za kolejną flaszką pan X znów leżał na drodze krajowej. Znów z sukcesem. Po następnej także. Miał szczęście, dopiero po 4 czy 5 sytuacji trafił na kolegę, który już u niego był. Kolega nie dał się już nabrać, chociaż pan X bardzo się starał. Ale próba odwiezienia go do domu rodzinnego zakończyła się "zabierta mi tego nieroba" wykrzyczanym zza zamkniętych drzwi. Pan X trafił do izby wytrzeźwień. Niby daleko, ale przynajmniej ciepło. Pełen sukces, bo pijanego nie można zostawić bez opieki - czyli jakieś ciepłe miejsce trzeba mu znaleźć.
I tak, od kilku miesięcy co kilka dni jeździmy do wsi Y, gdzie pan X leży w dobrze widocznym miejscu, zawsze "nieprzytomny" (do tego stopnia wczuł się w rolę, że pewnego dnia, po postawieniu do pionu przez dwóch policjantów pan nadal był baardzo nieprzytomny - mimo, że stał na własnych nogach). Zawsze trafia do izby wytrzeźwień, wraca do domu i świętuje powrót flaszką, dwoma trzema... po czym chwiejnym krokiem zmierza w stronę swojego małego miejsca na drodze krajowej i kółko się zamyka.
I tylko czekamy na moment, w którym pan X położy się przed jakimś zmęczonym kierowcą TIRa, który go zauważy w ostatniej chwili, albo wcale. Tylko biednego kierowcy żal.
erka
Ocena:
819
(853)
Komentarze