Opowieści z kraju królowej Elki!
Bardziej zabawnie niż piekielnie, no ale niech już będzie ;)
Wiecie, bo tak sobie zawsze czytałam te historie o obcokrajowcach, którzy myślą że Polska to w zasadzie druga Syberia, albo że u nas to internetu niet... i jakoś tak... no nie dowierzałam no! Byłam pewna, że są mocno przesadzone. O naiwności słodka!
Aż w końcu wyjechałam, pracowałam jako niania. O borze szumiący, czego ja się tam nasłuchałam... Czasami to się miało ochotę uśmiechnąć się z politowaniem i pogłaskać po główkach z wyższością. Dzieciaki - ok, jestem w stanie zrozumieć, w końcu ja mając 6 lat też wiedzą na temat innych krajów raczej też nie mogłam się popisać (no ale z drugiej strony - 'a wy w tej Polsce macie samochody?'). Szokiem natomiast była dla mnie jakże imponująca wiedza dorosłych i wykształconych (podobno) obywateli...
Przyleciałam latem, kiedy panowały dość niezwykłe jak na ten klimat upały. I to zdziwienie: to wy u was też macie lato?? Nie, my to tylko zaprzęgami polarnymi jeździmy, w międzyczasie polując na niedźwiedzie.
Albo kiedy moja pracodawczyni [P] poprosiła mnie o wybranie gotówki (no co, widocznie dobrze mi z oczków patrzy, to chyba można mi zaufać...)
[P] To co, wybierzesz mi tak z 120 funtów, co?
[J] Zaraz wychodzę, to daj tylko kartę i PIN.
[P] No dobra, to idź - i tu się zawiesiła. Widzę że myśli, coś tam w tym jej pokrętnym umyśle się kotłuje... i kontynuuje - Ale wiesz że nie musisz iść z tym do banku, prawda? Że my mamy coś takiego, no wiesz, jest taka dziura w ścianie...
Zbaraniałam, jak mamę kocham. Przez ułamek sekundy przemknęło mi że nieee, że ona nie może mieć na myśli tego co ja myślę że ma... Przerwałam jej.
[JA] Czy ty mówisz o bankomacie?
[P] O. A to wy w Polsce też je macie??
A po co nam bankomaty... karty kredytowe? No plastikowe takie ładne, to i nosimy w portfelach, a co, że my niby gorsi? No ale po co nam jakieś bankomaty...
Zdziwienie 'ale jak to nie mówisz po rosyjsku? To Polska nie jest częścią Rosji?' też się gdzieś tam pojawiło.
O, albo rozmowy z pewną panią w średnim wieku, bardzo zafascynowana moją - egzotyczną chyba dla niej - osobą. Bo to takie fascynujące że ja z innego kraju! Że takiego dalekiego! Dzikiego takiego!
[Pani] A opowiedz ty mi jeszcze o tych waszych podziemnych kanałach!
Kanały, myślę sobie, jakie kanały? Takie co to Tadzio Norek w nich pracował?
[Ja] Przepraszam, ale jakich kanałach?
[Pani] No tych szlakach komunikacyjnych! bo ja słyszałam że wy macie całe podziemne miasta, bo tak u was ciągle pada że albo was zalewa albo zasypuje.
Pyskata jestem, ale riposty nie wymyśliłam żadnej.
Ja rozumiem, naprawdę, że głupotą byłoby oczekiwać wiedzy na temat historii Polski już od Mieszka I czy znajomości nazw naszych gór. Przecież ja też - powiedzmy sobie szczerze! - nie wiem z czym graniczy taki na przykład Tadżykistan. No ale z drugiej strony, no bez przesady...
Bardziej zabawnie niż piekielnie, no ale niech już będzie ;)
Wiecie, bo tak sobie zawsze czytałam te historie o obcokrajowcach, którzy myślą że Polska to w zasadzie druga Syberia, albo że u nas to internetu niet... i jakoś tak... no nie dowierzałam no! Byłam pewna, że są mocno przesadzone. O naiwności słodka!
Aż w końcu wyjechałam, pracowałam jako niania. O borze szumiący, czego ja się tam nasłuchałam... Czasami to się miało ochotę uśmiechnąć się z politowaniem i pogłaskać po główkach z wyższością. Dzieciaki - ok, jestem w stanie zrozumieć, w końcu ja mając 6 lat też wiedzą na temat innych krajów raczej też nie mogłam się popisać (no ale z drugiej strony - 'a wy w tej Polsce macie samochody?'). Szokiem natomiast była dla mnie jakże imponująca wiedza dorosłych i wykształconych (podobno) obywateli...
Przyleciałam latem, kiedy panowały dość niezwykłe jak na ten klimat upały. I to zdziwienie: to wy u was też macie lato?? Nie, my to tylko zaprzęgami polarnymi jeździmy, w międzyczasie polując na niedźwiedzie.
Albo kiedy moja pracodawczyni [P] poprosiła mnie o wybranie gotówki (no co, widocznie dobrze mi z oczków patrzy, to chyba można mi zaufać...)
[P] To co, wybierzesz mi tak z 120 funtów, co?
[J] Zaraz wychodzę, to daj tylko kartę i PIN.
[P] No dobra, to idź - i tu się zawiesiła. Widzę że myśli, coś tam w tym jej pokrętnym umyśle się kotłuje... i kontynuuje - Ale wiesz że nie musisz iść z tym do banku, prawda? Że my mamy coś takiego, no wiesz, jest taka dziura w ścianie...
Zbaraniałam, jak mamę kocham. Przez ułamek sekundy przemknęło mi że nieee, że ona nie może mieć na myśli tego co ja myślę że ma... Przerwałam jej.
[JA] Czy ty mówisz o bankomacie?
[P] O. A to wy w Polsce też je macie??
A po co nam bankomaty... karty kredytowe? No plastikowe takie ładne, to i nosimy w portfelach, a co, że my niby gorsi? No ale po co nam jakieś bankomaty...
Zdziwienie 'ale jak to nie mówisz po rosyjsku? To Polska nie jest częścią Rosji?' też się gdzieś tam pojawiło.
O, albo rozmowy z pewną panią w średnim wieku, bardzo zafascynowana moją - egzotyczną chyba dla niej - osobą. Bo to takie fascynujące że ja z innego kraju! Że takiego dalekiego! Dzikiego takiego!
[Pani] A opowiedz ty mi jeszcze o tych waszych podziemnych kanałach!
Kanały, myślę sobie, jakie kanały? Takie co to Tadzio Norek w nich pracował?
[Ja] Przepraszam, ale jakich kanałach?
[Pani] No tych szlakach komunikacyjnych! bo ja słyszałam że wy macie całe podziemne miasta, bo tak u was ciągle pada że albo was zalewa albo zasypuje.
Pyskata jestem, ale riposty nie wymyśliłam żadnej.
Ja rozumiem, naprawdę, że głupotą byłoby oczekiwać wiedzy na temat historii Polski już od Mieszka I czy znajomości nazw naszych gór. Przecież ja też - powiedzmy sobie szczerze! - nie wiem z czym graniczy taki na przykład Tadżykistan. No ale z drugiej strony, no bez przesady...
Ocena:
568
(686)
Komentarze