lish
W maju postanowiłem wyjechać z Polski. Przyczyn było kilka, ale główna - brak płatności od firmy dla której pracowałem przez ponad rok na umowę o dzieło (ponad 20 000 złotych).
Jak już się na miejscu ogarnąłem z pracą i mieszkaniem po pierwszej wypłacie postanowiłem upomnieć się o swoje. Najpierw grzecznie - to usłyszałem te same wymówki co zwykle, czyli, że już pod koniec miesiąca albo na początku kolejnego "jakieś" pieniądze będą. Takie przekomarzanie trwało już wcześniej kilka miesięcy, ostatecznie wysłałem do Sądu pozew. I tu stał się swego rodzaju cud. Po otrzymaniu nakazu zapłaty księgowa z tejże firmy odnalazła mój numer, a nawet e-mail, napisała, żebym się nie wygłupiał, iże pieniądze już czekają, niech no tylko będę łaskaw podać numer konta. Podałem.
Następnego dnia na moim rachunku zagościła kwota netto z pierwszej z pięciu umów jakie miałem z tą firmą podpisane.
Uprzejmie poinformowałem, że to trochę mało, ale jestem wdzięczny chociaż za to. Tydzień później kolejna wpłata - tym razem drobna część z drugiej umowy. To było w lipcu.
Na początku sierpnia kiedy nakaz się uprawomocnił przesłałem firmie pismo, iż odsetki rosną, zwrot kosztów procesu również się należy, a do tego z kwoty głównej ponad połowy dalej nie zobaczyłem. Otrzymałem odpowiedź (na e-mail), której fragment pozwolę sobie przytoczyć:
"(...) Ponieważ w chwili obecnej przebywa Pan poza granicami kraju, gdzie według naszych informacji otrzymuje Pan wynagrodzenie miesięczne wyższe od naszego zadłużenia wobec Pana, może Pan chyba jeszcze trochę poczekać, a odsetki przecież nie są Panu do niczego potrzebne. W końcu chcielibyśmy aby nasza współpraca zakończyła się korzystnie dla obu zainteresowanych stron".
No cóż - dla nich na chwilę obecną na pewno zakończyła się korzystnie, a dla mnie jakoś nie. A najbardziej na naszej współpracy skorzysta chyba komornik, do którego niedługo trafi tytuł egzekucyjny z wnioskiem o wszczęcie egzekucji :).
Jak już się na miejscu ogarnąłem z pracą i mieszkaniem po pierwszej wypłacie postanowiłem upomnieć się o swoje. Najpierw grzecznie - to usłyszałem te same wymówki co zwykle, czyli, że już pod koniec miesiąca albo na początku kolejnego "jakieś" pieniądze będą. Takie przekomarzanie trwało już wcześniej kilka miesięcy, ostatecznie wysłałem do Sądu pozew. I tu stał się swego rodzaju cud. Po otrzymaniu nakazu zapłaty księgowa z tejże firmy odnalazła mój numer, a nawet e-mail, napisała, żebym się nie wygłupiał, iże pieniądze już czekają, niech no tylko będę łaskaw podać numer konta. Podałem.
Następnego dnia na moim rachunku zagościła kwota netto z pierwszej z pięciu umów jakie miałem z tą firmą podpisane.
Uprzejmie poinformowałem, że to trochę mało, ale jestem wdzięczny chociaż za to. Tydzień później kolejna wpłata - tym razem drobna część z drugiej umowy. To było w lipcu.
Na początku sierpnia kiedy nakaz się uprawomocnił przesłałem firmie pismo, iż odsetki rosną, zwrot kosztów procesu również się należy, a do tego z kwoty głównej ponad połowy dalej nie zobaczyłem. Otrzymałem odpowiedź (na e-mail), której fragment pozwolę sobie przytoczyć:
"(...) Ponieważ w chwili obecnej przebywa Pan poza granicami kraju, gdzie według naszych informacji otrzymuje Pan wynagrodzenie miesięczne wyższe od naszego zadłużenia wobec Pana, może Pan chyba jeszcze trochę poczekać, a odsetki przecież nie są Panu do niczego potrzebne. W końcu chcielibyśmy aby nasza współpraca zakończyła się korzystnie dla obu zainteresowanych stron".
No cóż - dla nich na chwilę obecną na pewno zakończyła się korzystnie, a dla mnie jakoś nie. A najbardziej na naszej współpracy skorzysta chyba komornik, do którego niedługo trafi tytuł egzekucyjny z wnioskiem o wszczęcie egzekucji :).
praca
Ocena:
849
(869)
Komentarze