#61712

Byłam niedawno w szpitalu na oddziale wewnętrznym.
O dziwo nie mam żadnych zastrzeżeń do pracowników, nawet jedzenie było znośne, choć skąpe (jak to w szpitalach).
Największym szokiem była dla mnie "higiena" pacjentów!

Za każdym razem, gdy na oddziale pojawiły się nowe osoby, pielęgniarki robiły obchód i pytały każdego pacjenta, czy jest samodzielny. Oferowały pomoc zgodnie ze swoim zawodem - podanie nocnika, kaczki, kąpiel pacjenta itd. Wszyscy, którzy leżeli ze mną na sali odpowiadali chórem, że sami sobie radzą.
Ale z parunastu osób leżących na oddziale brało prysznic parę. Nie raz i nie dwa zachodziłam do suchuteńkiej łazienki (niestety wspólnej dla obu płci, ale pozwalającej na prywatność). Pomimo późnej godziny nie nosiła śladów użytkowania.

Co zaś się tyczy toalet - należało ich używać będąc "na wdechu", gdyż inaczej smród zabijał. Pomimo uwijających się salowych zapach się utrzymywał. Dodam, że łazienki i toalety nowiutkie, łatwe do sprzątania. A jednak jakimś sposobem wciąż zapaskudzone. W dodatku, chociaż toalety były akurat oddzielne dla pań i panów, przedstawiciele obu płci często się "mylili" i szli do tej, która najwyraźniej była położona bliżej.

Panie salowe wychodziły z siebie, na samym oddziale i w salach było porządnie, tylko tych kibli nie dawały rady ogarnąć. Panie pielęgniarki - po prostu anioły, dbały o wszystko, namawiały na prysznic, ale zmusić pacjentów nie było jak. Ja rozumiem, że można mieć trudności w poruszaniu się, ale większość brudasów nie była w żaden sposób ograniczona ruchowo.
Codziennie w myślach dziękowałam Bogu, że lato i chociaż okno można otwarte zostawić.

Gdzieś w mózgach zacofanych ludzi tkwi bzdurne przekonanie, że nie należy się myć podczas choroby. Może w zimie faktycznie lepiej nie ryzykować, bo zawieje (? - mnie nigdy nie zawiało, kąpiel zawsze stawiała na nogi). Czy nie ma sposobu, by przekonać ich, że czystość zawsze wspomaga leczenie?

szpital