Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

#63728

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Jestem osobą niewierzącą i wszyscy o tym wiedzą. Nie wdawajmy się w dyskusję dlaczego.
Jednak jakoś w społeczeństwie żyć muszę. Siedzę sobie spokojnie u rodziców na obiedzie a tu nagle ksiądz po kolędzie. Okazało się, że rodziciele zaprosili mnie specjalnie na godzinę, o której miał być. Ale mniejsza.

-Po prostu siedź. Nic nie musisz robić. Siedź i uśmiechaj się. Zrób to dla mnie - zaapelowano do mnie tonem narastającej histerii.
Więc siedzę i staram się wyglądać uprzejmie. Z jakiś powodów - o radości! - ksiądz zdecydował się rozmawiać głównie ze mną. Może dlatego, że byłam jedyną poniżej 60 roku życia.
-A męża ma?! - spytał się najwyraźniej mnie, bo druga "ona" w pokoju siedziała z mężem. Czy zwracanie się do kogoś w osobie trzeciej jest w ogóle poprawne?
-Nie, nie mam.
-A czego?
-Tak wyszło - odpowiadam uprzejmie. Na serio staram się nie zrobić rodzicom przykrości.
-A chłopaka ma? - znowu w trzeciej osobie.
-To prywatna sprawa.
-To może ma dziewczynę?!- no trochę mnie zatkało.
-Nie, nie mam - zirytowałam się - Pewnie jakbym miała, to by mnie ksiądz pod prysznicem z tej wody święconej z kropidła wymył?
-Nie, utopił.

Skomentuj (62) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 381 (857)

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…