mikado188
Dentyści. Dobrego znaleźć trudno, mam czasem wrażenie, że trudniej niż lekarza specjalistę typu neurolog czy psychiatra. Moja droga krzyżowa z zębem, trwała parę lat.
Pierwszą dentystką i główną odwalającą fuchę była dentystka nr 1. Znajoma mojego ojca z liceum, do której mój ojciec nie wiedzieć czemu do tej pory chodzi. Poszłam z popsutym zębem, miało zakończyć się na zwykłej plombie, więc zabieg rutynowy. Kobieta rozmawiała przy mnie z asystentką jakby mnie nie było, dodatkowo Bóg raczy wiedzieć czemu, miały obie zaciesz, że wyrzynają mi się zęby mądrości, co jak mnie uczono na biologii, w wieku 18 - 19 lat nie jest niczym szczególnym. Do tej pory nie wiem, co było w tym śmiesznego. Nie odzywałam się, bo nastolatką byłam mocno zahukaną. Zrobiła plombę (zabieg był bez znieczulenia), po jakichś 15 minutach od wyjścia z gabinetu ząb zaczął niemiłosiernie boleć, więc poszłam do apteki po leki przeciwbólowe. Brałam jedną tabletkę za drugą przez dwa dni, nie mogłam spać w nocy. Poważnie rozdrażniona każę ojcu dzwonić, że kobieta ma mnie przyjąć tego samego dnia, bo dłużej nie wytrzymam. W trakcie rozmowy dowiaduję się, że ząb może mnie boleć i wydziwiam, ojciec jednak wymógł na niej wizytę. Decyzja pani doktor - zrywamy plombę i robimy kanałowo. Ból nie do zniesienia (gdy zapytałam, czy będzie boleć bardziej niż zwykłe plombowanie, powiedziała, że nawet nie poczuję). Po zabiegu ząb dalej boli. Znowu telefon. Usłyszałam diagnozę "ząb kanałowy boleć nie może". Poważnie wkurzona żądam od rodziców zmiany dentysty. Ci twierdzą, że lekarka ma rację i symuluję. Po kilku dniach ząb boli słabiej, trochę mrowi, przekonuję się sama, że może tak ma być. Ząb ćmi okresowo.
Dentystka nr dwa, rok później. Jestem już na studiach w Toruniu, 300 km od mojej rodzinnej miejscowości. Boli ząb równoległy, po drugiej stronie żuchwy. Okazuje się, że jest praktycznie całkowicie rozpuszczony w środku (nie bolał mnie w ogóle, wyszło dopiero przy kontroli), dentystka twierdzi, że już w zeszłym roku musiał być jakiś ubytek, tylko dentystka nr 1, go nie zauważyła. Podczas robienia zęba krew mi się leje obficie wartką strugą, dentystka pyta, czy mam jakieś problemy zdrowotne. Odpowiadam zgodnie z prawdą, że mam kamicę nerkową i biorę leki na nadciśnienie. Kobieta wyskakuje (w trakcie czyszczenia kanałów w drugim zębie, czyli w połowie leczenia), że w takim razie chyba w ogóle nie powinnam mieć robionych zębów kanałowo. Odpowiadam, że mam już jeden ząb zrobiony tą metodą. Dentystka odpowiada "aha" i wzrusza ramionami, kontynuuje czyszczenie kanałów. Po tym incydencie mam nieodparte wrażenie, że stomatologa nie wybrałam zbyt szczęśliwie, więc wracam do mojej rodzinnej miejscowości do dentystki nr 3.
Stomatolog nr 3 kończy to, co zaczęła lekarka nr 2. Jako, że ma dobrą opinię i wszyscy ją zachwalają, mówię o pierwszym zębie, że jest robiony kanałowo, a czasem dalej mnie ćmi. Ta wytrzeszcza na mnie oczy, patrzy na ząb, mówi, że wygląda na zwykłą plombę, a nie ząb robiony kanałowo, robi prześwietlenie. Po obejrzeniu zdjęcia mówi, że rzeczywiście ząb jest kanałowy ergo martwy ergo boleć nie może. Mam koło tego zęba dużą odleżynę na dziąśle, pewnie mnie dziąsło boli. Ufając dobrej opinii, sprawę zostawiam.
1,5 roku później przenoszę się do Warszawy na studia. Ząb boli już całkiem konkretnie przy jedzeniu lub naciśnięciu palcem. Idę do wypasionej kliniki, bo do dentystki nr 3 już nie mam ochoty iść. Na recepcji po raz pierwszy w życiu słyszę, że taki ząb może mnie jak najbardziej boleć. Ulga, dobiłam nareszcie do kogoś kompetentnego, kto mi nie wmawia, że kłamię. U lekarza najpierw prześwietlenie, potem macanie dziąsła i zęba, by stwierdzić źródło bólu. Nie będę już się wdawać w szczegóły - konkluzja: dentystka nr 1 źle wyczyściła ząb (czyli po prostu odwaliła fuchę) i w zębie dalej rozwijały się bakterie. Gdybym przyszła parę miesięcy później ząb nadawałyby się wyłącznie do ekstrakcji, generalnie dentysta naszprycował go antybiotykami i ledwo, aczkolwiek dało się go uratować. Za całość zabiegów w wypasionej klinice zapłaciłam 1500 zł.
Nie chodzę już nigdzie indziej, wolę zapłacić nawet 20-30 % więcej i mieć dobrze zrobione zęby. Mało brakowało, a mając 21 lat nosiłabym protezę. Ząb oczywiście nie boli, a żaden inny ubytek doktorowi nie uszedł uwadze i dzięki Bogu mam wyłącznie te dwa zęby robione kanałowo. Jakoś czuję, że jakbym została u poprzednich dentystek, to już paru zębów bym nie miała.
Pierwszą dentystką i główną odwalającą fuchę była dentystka nr 1. Znajoma mojego ojca z liceum, do której mój ojciec nie wiedzieć czemu do tej pory chodzi. Poszłam z popsutym zębem, miało zakończyć się na zwykłej plombie, więc zabieg rutynowy. Kobieta rozmawiała przy mnie z asystentką jakby mnie nie było, dodatkowo Bóg raczy wiedzieć czemu, miały obie zaciesz, że wyrzynają mi się zęby mądrości, co jak mnie uczono na biologii, w wieku 18 - 19 lat nie jest niczym szczególnym. Do tej pory nie wiem, co było w tym śmiesznego. Nie odzywałam się, bo nastolatką byłam mocno zahukaną. Zrobiła plombę (zabieg był bez znieczulenia), po jakichś 15 minutach od wyjścia z gabinetu ząb zaczął niemiłosiernie boleć, więc poszłam do apteki po leki przeciwbólowe. Brałam jedną tabletkę za drugą przez dwa dni, nie mogłam spać w nocy. Poważnie rozdrażniona każę ojcu dzwonić, że kobieta ma mnie przyjąć tego samego dnia, bo dłużej nie wytrzymam. W trakcie rozmowy dowiaduję się, że ząb może mnie boleć i wydziwiam, ojciec jednak wymógł na niej wizytę. Decyzja pani doktor - zrywamy plombę i robimy kanałowo. Ból nie do zniesienia (gdy zapytałam, czy będzie boleć bardziej niż zwykłe plombowanie, powiedziała, że nawet nie poczuję). Po zabiegu ząb dalej boli. Znowu telefon. Usłyszałam diagnozę "ząb kanałowy boleć nie może". Poważnie wkurzona żądam od rodziców zmiany dentysty. Ci twierdzą, że lekarka ma rację i symuluję. Po kilku dniach ząb boli słabiej, trochę mrowi, przekonuję się sama, że może tak ma być. Ząb ćmi okresowo.
Dentystka nr dwa, rok później. Jestem już na studiach w Toruniu, 300 km od mojej rodzinnej miejscowości. Boli ząb równoległy, po drugiej stronie żuchwy. Okazuje się, że jest praktycznie całkowicie rozpuszczony w środku (nie bolał mnie w ogóle, wyszło dopiero przy kontroli), dentystka twierdzi, że już w zeszłym roku musiał być jakiś ubytek, tylko dentystka nr 1, go nie zauważyła. Podczas robienia zęba krew mi się leje obficie wartką strugą, dentystka pyta, czy mam jakieś problemy zdrowotne. Odpowiadam zgodnie z prawdą, że mam kamicę nerkową i biorę leki na nadciśnienie. Kobieta wyskakuje (w trakcie czyszczenia kanałów w drugim zębie, czyli w połowie leczenia), że w takim razie chyba w ogóle nie powinnam mieć robionych zębów kanałowo. Odpowiadam, że mam już jeden ząb zrobiony tą metodą. Dentystka odpowiada "aha" i wzrusza ramionami, kontynuuje czyszczenie kanałów. Po tym incydencie mam nieodparte wrażenie, że stomatologa nie wybrałam zbyt szczęśliwie, więc wracam do mojej rodzinnej miejscowości do dentystki nr 3.
Stomatolog nr 3 kończy to, co zaczęła lekarka nr 2. Jako, że ma dobrą opinię i wszyscy ją zachwalają, mówię o pierwszym zębie, że jest robiony kanałowo, a czasem dalej mnie ćmi. Ta wytrzeszcza na mnie oczy, patrzy na ząb, mówi, że wygląda na zwykłą plombę, a nie ząb robiony kanałowo, robi prześwietlenie. Po obejrzeniu zdjęcia mówi, że rzeczywiście ząb jest kanałowy ergo martwy ergo boleć nie może. Mam koło tego zęba dużą odleżynę na dziąśle, pewnie mnie dziąsło boli. Ufając dobrej opinii, sprawę zostawiam.
1,5 roku później przenoszę się do Warszawy na studia. Ząb boli już całkiem konkretnie przy jedzeniu lub naciśnięciu palcem. Idę do wypasionej kliniki, bo do dentystki nr 3 już nie mam ochoty iść. Na recepcji po raz pierwszy w życiu słyszę, że taki ząb może mnie jak najbardziej boleć. Ulga, dobiłam nareszcie do kogoś kompetentnego, kto mi nie wmawia, że kłamię. U lekarza najpierw prześwietlenie, potem macanie dziąsła i zęba, by stwierdzić źródło bólu. Nie będę już się wdawać w szczegóły - konkluzja: dentystka nr 1 źle wyczyściła ząb (czyli po prostu odwaliła fuchę) i w zębie dalej rozwijały się bakterie. Gdybym przyszła parę miesięcy później ząb nadawałyby się wyłącznie do ekstrakcji, generalnie dentysta naszprycował go antybiotykami i ledwo, aczkolwiek dało się go uratować. Za całość zabiegów w wypasionej klinice zapłaciłam 1500 zł.
Nie chodzę już nigdzie indziej, wolę zapłacić nawet 20-30 % więcej i mieć dobrze zrobione zęby. Mało brakowało, a mając 21 lat nosiłabym protezę. Ząb oczywiście nie boli, a żaden inny ubytek doktorowi nie uszedł uwadze i dzięki Bogu mam wyłącznie te dwa zęby robione kanałowo. Jakoś czuję, że jakbym została u poprzednich dentystek, to już paru zębów bym nie miała.
dentyści
Ocena:
135
(161)
Komentarze