#76963

Znowu historia papuzia. Na początek małe wyjaśnienie: ręczne karmienie piskląt to nie tylko sposób na uzależnienie ich od człowieka/oswojenie. To także potrójny axel hodowców-amatorów, ich lądowanie z telemarkiem za punktem K skoczni, ich Mount Everest, ich obalenie flaszki Jacka Danielsa w minutę. Przeważnie robią to właściciele rodziców pisklaka (w sensie, że karmią ręcznie, a nie tankują kiepską whiskey), mają sprzęt, inkubatory, doświadczenie i karmią cały lęg bez rozdzielania go. Często można jednak kupić sobie małego, łysego, ślepego glutka i karmić samemu.

Pewna dziewczyna kupiła dwudniowe pisklę. Od razu zabrała się do pracy , czyli do wstawiania na fejsbuczka milionów zdjęć dowodzących jej troskliwości i sukcesów w pompowaniu małego dinozaura jedzeniem.

Po jakimś czasie niektórych fejsbukowiczów zaciekawiło, że pisklę na kolejnych zdjęciach wygląda z grubsza tak samo, ba, kolejne zdjęcia wyglądają, jakby były zrobione w ciągu kilku minut, z tym samym światłem, na tym samym ręczniczku, z pisklakiem w tej samej pozycji. Co gorsza, pisklę miało puste wole (czyli nie jadło od jakiegoś czasu) i nie było różowe, a żółtawe. Wyglądało, jakby skończyło cztery dni.

Pozostali fejsbukowicze zwyzywali tych zaniepokojonych od zazdrosnych cebulaczków, zawistnych szmat i takich tam jeszcze, ale to już nie powinno być dla nikogo zaskoczeniem.

Po jakimś czasie okazało się, że zaniepokojona frakcja fejsbukowiczów miała rację: właścicielka przyznała, że pisklę na ostatnich zdjęciach było martwe. Spryciula migiem zrobiła całą sesję truchełku, aby wstawiać zdjęcia, utrzymywać, że maluch ma się świetnie i zgarniać lajki.

Najsmutnejsze jest to, że pisklę najprawdopodobniej padło dopiero po 6 dniach, ale po 4 dniu już się nie rozwijało. To znaczy, że przez dwa dni powoli zdychało z głodu.

A panienka pozbierała swoje zabawki i sobie poszła, ale co lajków nazbierała, to już jej.

Internety