Zawsze uważałam się za osobę oszczędną. Według znajomej wcale taka jednak nie jestem. Dlaczego?
Bo zwykle kupuję produkty droższe od tych "marki [wstaw sobie nazwę dowolnego supermarketu]" oraz często nie kupuję produktów z półek, na których leżą produkty, których data przydatności do spożycia zbliża się wielkimi krokami, przez co są one w promocyjnych cenach.
Nie, nie mam nic przeciwko tym półkom. Zdarza mi się coś czasem kupić. Nie robię tego jednak wtedy, gdy niczego z tych półek nie potrzebuję.
Gdy robię zakupy ze znajomą, nie może ona zrozumieć, że zwyczajnie i nie kupię produktów, które tylko się u mnie zepsują, bo ich nie zjemy. Ona zaś kupuje na zapas. "Oh, przecenione o połowę? Wezmę 4 paczki!" Spoko, ma dzieci, może potrzebuje więcej? No nie, bo zwykle ze 2 z tych paczek są wyrzucane.
Dzieciaki często przybiegają do niej z jakimiś łakociami i pytaniem, czy mogą zjeść. Pytają, bo mama musi sprawdzić, czy dany jogurt/ciastko/pączek/owoc jest jeszcze jadalny, jeśli nie jest, to idzie szukać nowszego, bo ma ich więcej... dużo więcej. Prawdę mówiąc, w salonie stoi wielkie plastikowe pudło pełne słodyczy (bo w kuchni nie ma już miejsca na więcej jedzenia).
Nie ma tygodnia, w którym nie wyrzuciłaby jakichś produktów, bo są już "mocno przeterminowane". Hitem było, gdy opowiadała, jak znalazła w szafie ciastka z galaretką przeterminowane... prawie 3 lata.
Nie znoszę marnowania jedzenia. Jeszcze bardziej wkurza mnie, gdy osoba, która wyrzuca jedzenie kilogramami, mówi mi, że jestem nieoszczędna. Gdy zwracam jej uwagę na to wyrzucanie, mówi, że przecież "w każdej rodzinie się zdarza wyrzucić zepsute jedzenie" i, że "zrozumiem, jak będę mieć własną rodzinę". Cóż... Może nie założyłam rodziny, ale ta, z której pochodzę, naprawdę rzadko wyrzucała jakiekolwiek jedzenie.
Dlaczego o tym piszę? Byłyśmy dziś na zakupach (mieszkamy w wiosce, więc często zabieram ją, gdy wybieram się na rajd po supermarketach). Ona obładowana siatami. Gdy wróciłyśmy do niej, zobaczyłam szafki, blaty i lodówkę pełne jedzenia. W śmietniku znalazłam 1,5 bochenka chleba, szynkę, jakieś surówki i jogurty. Albo robiła przegląd lodówki i chlebaka, albo te produkty same z nich wyszły.
Nie da się jej wytłumaczyć, że jeśli kupi taniej, ale połowę wyrzuci, to wcale nie jest to oszczędność. Dla mnie jest to piekielność.
Bo zwykle kupuję produkty droższe od tych "marki [wstaw sobie nazwę dowolnego supermarketu]" oraz często nie kupuję produktów z półek, na których leżą produkty, których data przydatności do spożycia zbliża się wielkimi krokami, przez co są one w promocyjnych cenach.
Nie, nie mam nic przeciwko tym półkom. Zdarza mi się coś czasem kupić. Nie robię tego jednak wtedy, gdy niczego z tych półek nie potrzebuję.
Gdy robię zakupy ze znajomą, nie może ona zrozumieć, że zwyczajnie i nie kupię produktów, które tylko się u mnie zepsują, bo ich nie zjemy. Ona zaś kupuje na zapas. "Oh, przecenione o połowę? Wezmę 4 paczki!" Spoko, ma dzieci, może potrzebuje więcej? No nie, bo zwykle ze 2 z tych paczek są wyrzucane.
Dzieciaki często przybiegają do niej z jakimiś łakociami i pytaniem, czy mogą zjeść. Pytają, bo mama musi sprawdzić, czy dany jogurt/ciastko/pączek/owoc jest jeszcze jadalny, jeśli nie jest, to idzie szukać nowszego, bo ma ich więcej... dużo więcej. Prawdę mówiąc, w salonie stoi wielkie plastikowe pudło pełne słodyczy (bo w kuchni nie ma już miejsca na więcej jedzenia).
Nie ma tygodnia, w którym nie wyrzuciłaby jakichś produktów, bo są już "mocno przeterminowane". Hitem było, gdy opowiadała, jak znalazła w szafie ciastka z galaretką przeterminowane... prawie 3 lata.
Nie znoszę marnowania jedzenia. Jeszcze bardziej wkurza mnie, gdy osoba, która wyrzuca jedzenie kilogramami, mówi mi, że jestem nieoszczędna. Gdy zwracam jej uwagę na to wyrzucanie, mówi, że przecież "w każdej rodzinie się zdarza wyrzucić zepsute jedzenie" i, że "zrozumiem, jak będę mieć własną rodzinę". Cóż... Może nie założyłam rodziny, ale ta, z której pochodzę, naprawdę rzadko wyrzucała jakiekolwiek jedzenie.
Dlaczego o tym piszę? Byłyśmy dziś na zakupach (mieszkamy w wiosce, więc często zabieram ją, gdy wybieram się na rajd po supermarketach). Ona obładowana siatami. Gdy wróciłyśmy do niej, zobaczyłam szafki, blaty i lodówkę pełne jedzenia. W śmietniku znalazłam 1,5 bochenka chleba, szynkę, jakieś surówki i jogurty. Albo robiła przegląd lodówki i chlebaka, albo te produkty same z nich wyszły.
Nie da się jej wytłumaczyć, że jeśli kupi taniej, ale połowę wyrzuci, to wcale nie jest to oszczędność. Dla mnie jest to piekielność.
oszczędność
Ocena:
240
(260)
Komentarze