PluszaQ
Pracuję jako technolog w zakładzie kuźniczo-mechanicznym. Piszę programy na obrabiarki numeryczne.
Dwa dni temu dostaliśmy zwrot ponad 60 sztuk pewnego elementu zawieszenia do jednej z marek samochodu. Chodziło o otwory śrubowe. Były po prostu za duże.
W takich sytuacjach następuje sprawdzenie całego procesu technologicznego. Począwszy ode mnie, bo to ja pisałem program, przez pracownika fizycznego, który te elementy wykonywał na frezarce, po kontrolę jakości, która je przyjęła do wysłania.
Piekielności pojawiły się dwie.
1. Mniejsza.
Kontrola jakości, chyba z lenistwa, odpuściła sobie sprawdzenia tych konkretnych sztuk, bo były to ostatnie z partii do wysłania. Więc wyszli z założenia, że skoro poprzednie były dobre, to i te takie są. Jak widać, nie były.
2. Duża piekielność.
Pracownik, który te konkretne sztuki wykonywał, wprowadził swoje korekty do programu. Jakim cudem, zapytacie? Nie stanowi to problemu. Bo o ile ja programy piszę w biurze na komputerze i przesyłam bezpośrednio do maszyny, o tyle na panelu sterującym frezarki, można wprowadzać w zasadzie każde poprawki wymiarowe. Więc gość zrobił po swojemu, bo tak w jego opinii powinno być. I na nic się zdały moje argumenty, że konkretne wymiary są wymagane przed odbiorcę.
On uważał, że zrobił dobrze, bo jakaś tam piąta woda po kisielu w rodzinie, ma taki samochód i ponoć z tym elementem zawieszenia są czasami problemy i on doskonale wie, jak temu zaradzić.
Tak zaradził, że firmą dostała ostro po kieszeni, ma do zapłacenia karę za niewywiązanie się z umowy poprzez przysłanie wadliwych sztuk, których nie da się już dalej wykorzystać. Na dodatek na własny koszt musimy im wyprodukować i przysłać nowe.
Nasz sabotażysta stanie przed komisją dyscyplinarną, bo szefostwo nie ma zamiaru tolerować takiej samowolki. I skłaniają się ku temu, by faceta obciążyć kosztami kary, jak i produkcji i wysyłki nowych elementów.
Dwa dni temu dostaliśmy zwrot ponad 60 sztuk pewnego elementu zawieszenia do jednej z marek samochodu. Chodziło o otwory śrubowe. Były po prostu za duże.
W takich sytuacjach następuje sprawdzenie całego procesu technologicznego. Począwszy ode mnie, bo to ja pisałem program, przez pracownika fizycznego, który te elementy wykonywał na frezarce, po kontrolę jakości, która je przyjęła do wysłania.
Piekielności pojawiły się dwie.
1. Mniejsza.
Kontrola jakości, chyba z lenistwa, odpuściła sobie sprawdzenia tych konkretnych sztuk, bo były to ostatnie z partii do wysłania. Więc wyszli z założenia, że skoro poprzednie były dobre, to i te takie są. Jak widać, nie były.
2. Duża piekielność.
Pracownik, który te konkretne sztuki wykonywał, wprowadził swoje korekty do programu. Jakim cudem, zapytacie? Nie stanowi to problemu. Bo o ile ja programy piszę w biurze na komputerze i przesyłam bezpośrednio do maszyny, o tyle na panelu sterującym frezarki, można wprowadzać w zasadzie każde poprawki wymiarowe. Więc gość zrobił po swojemu, bo tak w jego opinii powinno być. I na nic się zdały moje argumenty, że konkretne wymiary są wymagane przed odbiorcę.
On uważał, że zrobił dobrze, bo jakaś tam piąta woda po kisielu w rodzinie, ma taki samochód i ponoć z tym elementem zawieszenia są czasami problemy i on doskonale wie, jak temu zaradzić.
Tak zaradził, że firmą dostała ostro po kieszeni, ma do zapłacenia karę za niewywiązanie się z umowy poprzez przysłanie wadliwych sztuk, których nie da się już dalej wykorzystać. Na dodatek na własny koszt musimy im wyprodukować i przysłać nowe.
Nasz sabotażysta stanie przed komisją dyscyplinarną, bo szefostwo nie ma zamiaru tolerować takiej samowolki. I skłaniają się ku temu, by faceta obciążyć kosztami kary, jak i produkcji i wysyłki nowych elementów.
zakład produkcyjny
Ocena:
178
(198)
Komentarze