#79636

Moi rodzice doczekali się w końcu prawdziwego wnuka (moja córka taką prawdziwą wnuczką nie jest, bo nieślubna). Bratowa jest w końcówce pierwszego trymestru. Odwiedziłam ją ostatnio i udzieliłam kilku rad, które sama kiedyś otrzymałam, a które w niektórych sytuacjach mnie uratowały. Podziękowała i powiedziała, że jestem jedyną osobą, której rady były naprawdę pożyteczne, bo do tej pory się tyle nasłuchała, że już zaczyna się w niej tworzyć paniczny lęk przed porodem i macierzyństwem. Nie dziwię jej się, bo sama nie chciałabym będąc w ciąży słuchać takich rzeczy...

1. Wszystkie zęby jej wypadną, więc powinna zacząć zbierać na implanty. Siostra jej naopowiadała, że kuzynka znajomej koleżanki tak miała, że jej się strasznie w paszczy napsuło jak była w ciąży, więc bratową to też wkrótce spotka.

2. Od mojej kuzynki dowiedziała się, że poród to straszna sprawa i jak dziecko nie urodzi się w terminie, a będzie przenoszone o choćby tydzień, to wody płodowe zaczynają gnić i robią się zielone.

3. Powinna wysypiać się na zapas, bo później dziecko jej nie pozwoli. Do trzeciego roku życia będzie jeden wielki ryk. Najpierw o pokarm, potem przez wyrzynające się zęby.

4. Moja mama wciska w nią jedzenie na siłę, kiedy ją tylko spotyka, bo przecież ma jeść za dwóch. Nikogo nie obchodzi to, że ona po prostu jest jeszcze na takim etapie, że większość pokarmów zwraca.

5. A co z pracą? Wielką panikę zasiał mój ojciec już w momencie, jak się dowiedział, że ponownie zostanie dziadkiem. Przez 3 lata męczył mojego brata, że mógłby się w końcu postarać i coś spłodzić, a jak przyszło co do czego, to nagle zaczął się przejmować ich finansami.

Nie rozumiem takiego podejścia, szczerze mówiąc. Sama też słyszałam różne nieprzyjemne rzeczy będąc w ciąży i nie nastawiały mnie pozytywnie do macierzyństwa. Jaki w tym sens?

macierzyństwo ciąża