#79793

Wbrew stereotypom, będąc "płcią piękną", nie przepadam za zakupami, po prostu mnie męczą. Od kilku lat ubieram się w tym samym sklepie odzieżowym, bo podobają mi się ich kolekcje. Zanim wybiorę się już do galerii, przeglądam stronę internetową danego sklepu, patrzę, co bym chciała, zerkam na dostępność i jadę.

Dziś matula (moje przeciwieństwo - uwielbia zakupy) poprosiła mnie o "babski wypad". Ok, mamusi nie odmówię. ;)

Strony przejrzeć nie zdążyłam, ale do "mojego" sklepu weszłam. Co ważne - miałam na sobie koszulkę z poprzedniej kolekcji, już niedostępnej w sklepach, za to dostępnej w internetach.

Wzięłam kilka rzeczy i mykam do przymierzalni. Ludzi zasadniczo mało, wyszłam z kabiny do kasy (praktycznie tuż obok przymierzalni), żeby poradzić się w kilku rzeczach pani ekspedientki. Słyszę, że jakaś kobieta pyta o koszulkę taką i taką, no już nie ma, szkoda. Kobieta poszła do przymierzalni, ja rozmawiam z panią ekspedientką.

Wracam do kabiny, zdejmuję spodnie, koszulkę i zauważyłam, że nie ma mojej koszulki.

"Owinięta" w poprzednią wychodzę i patrzę na wyżej wymienioną panią, jak przegląda się w lustrze w korytarzyku, a na sobie ma moją koszulkę (to zapewne ta, o którą pytała).

Nie będę przytaczać dialogów - na zwrócenie uwagi, że ma moją własność, pani odpowiada, że znalazła w kabinie, i że ją zamierza kupić (mhm, bez metki, z małą dziurką po kocim pazurze i dziś powstałą plamką czekolady, bo przecież nie zjem tak, żeby się nie pobrudzić).

Długo trwało, nim ekspedientki zmusiły panią do oddania mojej własności, dopiero zagrożenie policją poskutkowało.

Koszulkę, którą przymierzałam dostałam ze zniżką 70% i oczywiście od razu ją założyłam, MOJA miała już ślad po podkładzie jaśnie pani.

Mogłam się z babsztylem kłócić, ale szkoda psuć nerwy. Wyszła, wykrzykując, że już ona im zrobi ODPOWIEDNIĄ opinię, i że mogą pakować manatki już dzisiaj.

A zakupów od dziś nie lubię jeszcze bardziej. ;)

zakupy klienci medicine