Na fali historii zwierzęcych opowiem Wam swoją, chociaż z zupełnie innej beki.
Jestem studentką i jak to studentka nie jestem za bogata. Trochę mam pieniędzy od rodziców, trochę dorabiam i jakoś się żyje. Zdarzają się chudsze miesiące, które spędzam na zajadaniu się parówkami i zupkami chińskimi, a zdarzają się tłustsze, gdy mogę sobie pozwolić na "wykwintniejsze" obiady.
Niecały rok temu znalazłam porzuconego kociaka. Na początku próbowałam znaleźć dla niego dom (bałam się, że mnie nie będzie stać na utrzymanie go), ale niestety żaden z moich znajomych nie chciał kota, więc postanowiłam go zostawić u siebie w mieszkaniu (właściciel wyraził zgodę, wspólkokatorzy też, pod warunkiem, że sama się będę nim opiekować, karmić, sprzątać itp. i że nie będzie wchodził do ich pokojów).
Zadbałam o kociaka jak mogłam najlepiej. Odrobaczyłam, zaszczepiłam, wykastrowałam, dałam ciepły kąt, nakarmiłam... No właśnie.
Kota karmię różnymi karmami. Tak samo jak w przypadku mojej diety, gdy mam grubszy miesiąc mogę kupić kotu droższą, "lepszą" karmę, ale w chudsze miesiące czasem dostaje coś taniego z marketu. Staram się kiedy tylko mogę kupić karmę lepszą, ale czasem naprawdę nie pozwalają mi na to warunki, a zadłużać się nie lubię i nie będę od nikogo pożyczać z takiego powodu. Kot nawet na tańszej karmie jest szczęśliwy, rozmruczany, nie choruje. Niestety niektórzy nie potrafią tego zrozumieć.
Już parę razy zdarzyło się, że ktoś z moich znajomych widząc u mnie paczkę tańszej karmy naskakiwał na mnie, że maltretuję zwierzę, znęcam się nad nim, nie powinnam go w ogóle mieć. Aha, no tak, czyli lepsze życie na ulicy niż zjedzenie czasem tańszej karmy? W internecie to się nawet nie wypowiadam, wystarczy mi śledzenie kilku kocich grup na FB, żeby widzieć jaka jest nagonka na każdego, kto nie karmi Royal Caninem. Zupełnie nieważne jest to, że uratowałam temu kociakowi życie i zapewniłam mu dom - torturuję go, bo nie karmię tak, jak inni by chcieli.
Jestem studentką i jak to studentka nie jestem za bogata. Trochę mam pieniędzy od rodziców, trochę dorabiam i jakoś się żyje. Zdarzają się chudsze miesiące, które spędzam na zajadaniu się parówkami i zupkami chińskimi, a zdarzają się tłustsze, gdy mogę sobie pozwolić na "wykwintniejsze" obiady.
Niecały rok temu znalazłam porzuconego kociaka. Na początku próbowałam znaleźć dla niego dom (bałam się, że mnie nie będzie stać na utrzymanie go), ale niestety żaden z moich znajomych nie chciał kota, więc postanowiłam go zostawić u siebie w mieszkaniu (właściciel wyraził zgodę, wspólkokatorzy też, pod warunkiem, że sama się będę nim opiekować, karmić, sprzątać itp. i że nie będzie wchodził do ich pokojów).
Zadbałam o kociaka jak mogłam najlepiej. Odrobaczyłam, zaszczepiłam, wykastrowałam, dałam ciepły kąt, nakarmiłam... No właśnie.
Kota karmię różnymi karmami. Tak samo jak w przypadku mojej diety, gdy mam grubszy miesiąc mogę kupić kotu droższą, "lepszą" karmę, ale w chudsze miesiące czasem dostaje coś taniego z marketu. Staram się kiedy tylko mogę kupić karmę lepszą, ale czasem naprawdę nie pozwalają mi na to warunki, a zadłużać się nie lubię i nie będę od nikogo pożyczać z takiego powodu. Kot nawet na tańszej karmie jest szczęśliwy, rozmruczany, nie choruje. Niestety niektórzy nie potrafią tego zrozumieć.
Już parę razy zdarzyło się, że ktoś z moich znajomych widząc u mnie paczkę tańszej karmy naskakiwał na mnie, że maltretuję zwierzę, znęcam się nad nim, nie powinnam go w ogóle mieć. Aha, no tak, czyli lepsze życie na ulicy niż zjedzenie czasem tańszej karmy? W internecie to się nawet nie wypowiadam, wystarczy mi śledzenie kilku kocich grup na FB, żeby widzieć jaka jest nagonka na każdego, kto nie karmi Royal Caninem. Zupełnie nieważne jest to, że uratowałam temu kociakowi życie i zapewniłam mu dom - torturuję go, bo nie karmię tak, jak inni by chcieli.
Ocena:
161
(179)
Komentarze