Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

#81462

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Nie chciałam o tym pisać, bo boli.

7.02.2018 odeszła moja śliczna, przecudna, ukochana i aspołeczna trikolorka, którą widać było w moim awatarze. Nie ma już mojej KatzenKraten. To stało się tak nagle, nikt by się nie spodziewał. Wróciłam z pracy jak zawsze, Kocia powitała mnie dostojnie w drzwiach, jak to ona, pogłaskałam, podjadła trochę karmy, a półtorej godziny potem znalazłam ją martwą i już zesztywniałą na jej posłanku w sypialni.

Chwyciłam kotkę na ręce i pobiegłam do weterynarza, który ma gabinet w sąsiedniej klatce schodowej. Miałam jakąś złudną nadzieję, że może straciła przytomność czy coś... Koteczka miała 5 lat, była idealnie zdrowa, szczepiona, odrobaczana itp.

Weterynarz potwierdził najgorsze – moja śliczna, unikatowa trikoloreczka nie żyje. Wstępną diagnozą był udar mózgu. Zwierzęta cierpią na podobne choroby, co ludzie.

Tak, nie lubiła ludzi. Ale kochała mnie. Zawsze, zawsze, gdy czułam się samotna, ona była przy mnie, na wyciągnięcie ręki. W ciemnościach nocy wyciągałam rękę i głaskałam ciepłe futerko, a ono mruczało i już czułam, że nie jestem sama ze swoimi problemami. Futerko sadowiło się na moim brzuchu i zasypiałyśmy obie spokojnie. To była MOJA koteczka.

Nie chciałam się narażać na bolesne drwiny, więc postanowiłam nic nikomu o tym nie mówić. Niestety, otoczenie dostrzegło moje czerwone od płaczu oczy, pomimo mocnego makijażu.

- „Co się stało?”.
- „Moja koteczka nie żyje”.
-„Ty głupia? Po głupim kocie płaczesz?”.

- „Przecież to tylko głupi kot! Wiesz ile tego lata po świecie?”.

- „Ha ha ha! Ty nie wiesz, co to PRAWDZIWE tragedie życiowe! Po kocie płacze, no idiotka normalnie!”.

- „No, jakby ci dziecko umarło, to bym zrozumiała, ale kot! Weź se nowego!”.

Zapewne nie wiem, co to PRAWDZIWA tragedia życiowa. Jak każdy, mam swoją historię, swoje wspomnienia i traumy. Każdy uważa, że „jego życie nadaje się na scenariusz filmowy”, ja też.

I tylko nie ma już mojej powiernicy, w której futerko wyszeptywałam nocami to, co mnie boli. Nie ma już tej, która akceptowała mnie bezgranicznie ze wszystkimi moimi wadami.

Nie ma już jej.

To trzeba się teraz pośmiać.

Skomentuj (90) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 198 (316)

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…