#81974

Biegam od czasu do czasu, dla zdrowotności, dla siebie. Nie jakoś zawodowo, półamatorsko, bardziej jak amator. Swoim tempem, chodnikiem, a gdy tego nie ma jezdnią, gdzie samochody jadą dość sporadycznie, przeważnie zahaczam o stadion z bieżnią.
Zrobiło się ciepło więc i ludzi więcej, biegacze, kijkowcy.
Na bieżni:

1. Jak się okazało mam mieć oczy z tyłu głowy, ponieważ dzieciak na oko 4-5 lat jedzie rowerkiem i mam mu zejść z drogi (tak, tak stwierdziła matka dzieciaka jadąca na rowerze za nim), bo on jak szybko jedzie to nie umie dobrze skręcać.
2. Mam biec po innym torze, bo jaśnie pan do zawodów się szykuje, a ja za wolno biegnę. (ten chyba też nie nauczył się skręcać/ wyprzedzać).

Oczywiście jest cała masa biegaczy, którzy potrafią pozdrowić, zapytać ile dziś nabiegane, powodzenia życzyć i drugi typ "fitterrorystów" jakoś mnie bardziej śmieszy, a może zapomnieli jak sami kiedyś biegali?

stadion