Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

#90456

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Sporo ostatnio się mówi o osłabieniu kondycji intelektualnej naszej młodzieży. Jako ojciec dwójki już mocno dorosłych dzieci przyjmowałem to do wiadomości jako trochę wyolbrzymione newsy bez zagłębiania się w szczegóły. Od 2 lat mam przyjemność współuczestniczyć w wychowaniu młodszej nastolatki. Nie jest idealna, ale jestem obdarzony dużym zapasem tolerancji, więc wspólnie wypracowujemy rozwiązania, które mam nadzieję zaprocentują w dłuższej perspektywie. Na tej podstawie stworzyłem sobie ogólnikowy obraz młodzieży i myślałem, że nie jest z nią tak źle.

O! Jakże się myliłem. Rzeczywistość brutalnie strąciła mnie na ziemię, wstrząsnęła, przeżuła, wypluła i zostawiła z rozdziawioną gębą.
Jest tragicznie!

Okazją do poczynienia aktualnej obserwacji była 3 dniowa szkolna wycieczka 12-latków normalnej szkoły podstawowej (nie specjalnej!), w której miałem wątpliwą okazję uczestniczyć. To jest moja próbka aktualnej społeczności szkolnej.

Totalny brak dyscypliny i posłuszeństwa. Wykonanie zbiórki każdorazowo trwało kilka minut pod warunkiem nieustannego nawoływania i wskazówek co mają zrobić. Bez tego wciąż pozostawali w bezładnej gromadzie wodząc nieobecnym wzrokiem dookoła krzyczącym wręcz: „ale o co chodzi?”. I tak przez całe 3 dni. Szósta klasa. Podejrzewam, że gdyby padła komenda „kolejno odlicz” to niektórym mogłoby rozsadzić mózgi. Nie padła, pani była dla nich łaskawa...

Trzech orłów chodziło z rozwiązanymi butami. Zwróciłem im uwagę żeby pozawiązywali. Wiecie ile czasu to trwało? Z 5 minut lekko. A jaką skuteczność obstawiacie? Przypomnę – 6 klasa. Jeden zawiązał jak należy, drugi jako-tako i wytrzymało to ledwo na kilka kroków, trzeci nie dał rady... Kwiat narodu.

Miałem dyżur w kuchni i przychodzi do mnie jeden koleżka.
- Proszę pana, a czy tu się nie znalazło, jak coś się zgubiło?
Enigmatycznie, ale ciekawie. Zaintrygował mnie.
- A co miałoby się znaleźć, gdyby się zgubiło?
- Szampon do włosów.
Hmmm... A już miałem nadzieję.
- Na Twoim miejscu poszukiwania rozpocząłbym od łazienki.
- Aha, dziękuję panu.
Był naprawdę szczerze wdzięczny za wskazanie drogi. Szósta klasa!

Idziemy w góry na sporą wycieczkę. Znamy trasę, prognozę pogody, mamy przewodnika. Kierowniczka udziela wskazówek jak się ubrać, jakie buty, co włożyć do plecaka, ile wziąć kieszonkowego. Trzy razy. Niektórych na wyrywki odpytuje czy mają co trzeba. Każdy ma, przecież nie są idiotami. Pani im uwłacza dopytując o szczegóły, niech lepiej już przestanie tyle paplać.
Wchodzimy wyżej robi się chłodniej, zakładamy bluzy, czapki. Dwa orły podbiegają z pretensjami bo przecież oni nie mają bluz bo pani nic nie mówiła, a im jest zimno. Trzeci nie ma wody, ani prowiantu, bo nie wziął plecaka. Na 3 dniową wycieczkę w góry. Kolejny ma wodę wspólnie z kolegą – ćwierć małej buteleczki na dwóch. Tego dnia uratowałem kilka istnień ludzkich moimi – w tym celu stworzonymi - zapasami.

Wycieczka kolejnego dnia miała być łatwiejsza, a pogoda lepsza. Kierowniczka udziela wytycznych co zabrać koniecznie: krótkie spodenki, czapki od słońca, parę złotych bo idziemy na lody.
Dwóch dżentelmenów spędziło ten dzień w grubych dresowych spodniach, jeden nie wziął pieniędzy, a ten bez plecaka kupił tyle pamiątek, że ledwo mu się w rękach mieściły. I nie wpadł na to, żeby sobie sprawić jakąś reklamówkę. Szósta klasa podstawówki!

Jeden z chłopaków był moim faworytem. Sprawiał wrażenie jakby korzystał ze wspólnego mózgu ze swoimi kolegami, ale chyba akurat nie była jego kolej w tym tygodniu... Grupa idzie – on stoi. Grupa stoi coś zwiedza, ogląda – on gdzieś idzie. Grupa ma przerwę na WC – on ogląda kamienie. Idziemy dalej – on musi do WC. Kupujemy lody – wziął bombę czekoladową wielkości strusiego jaja. Jakby pierwszy raz w życiu lody widział. Opędzlował 1/3 i ma dość, ale nie wyrzuci, bo zapłacił ponad 20 złotych. Cały umorusany w tej czekoladzie jak niemowlak, a on główkuje jak wsiąść z lodem do autobusu. Chłopak 12 lat!

Kolejny miał plecak z tak długimi paskami, że nosił go na tyłku. Chciałem mu uprzejmie podpowiedzieć żeby to zmienił, ale jak wywinął kilka numerów to się powstrzymałem. Może kiedyś sam do tego dojdzie, choć nie postawiłbym na to pieniędzy. Zbieramy sobie kwarcowe kamyczki na pamiątkę. On znalazł największego (ze 3 kg) i zabiera go do domu. Mówię mu: „Chłopie, przed nami jeszcze ze 2 godziny marszu, zostaw tego kamlota”. Nie, będzie niósł.
W pół drogi pokazałem mu jeszcze większy kawał kwarcu do zabrania. Ależ miał rozterkę!

Też byłem w tym wieku. Rozrabiało się, chodziło na wagary, podpalało papierosy, ale takich gamoni i nieogarów w mojej podstawówce to nie było.

Skomentuj (44) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 195 (215)

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…