W Irlandii mieszkam prawie 11 lat, jednak taka historia przytrafiła mi się po raz pierwszy.

Siedzę sobie na na przystanku i czekam na autobus. Podkreślić trzeba, że siedzę na metalowej puszce (takiej od prądu), na mojej torebce, bo mokro. Nikomu nie wadzę i spokojnie czekam na autobus. Podchodzi starsza pani i pyta, czy jej ustąpię. Że serce mam raczej bardziej miętkie niż twarde, to wstaję i łapię za torebkę... Ale chwila... zanim zdążyłam nawet wyciągnąć rękę po torebkę, żwawa starowinka już siedzi. Na mojej torebce.

Ja lekka konsternacja i mówię:
- Przepraszam panią bardzo, ale siedzi pani na mojej torebce...
No i tym zdaniem otworzyły się wrota piekieł...

Dowiedziałam się, iż jestem bez serca, bo każę jej siedzieć na mokrym, w dupie mi się poprzewracało. Poznałam zawód mojej matki, babki, ciotki i prababki.
Z lekkim face palmem na twarzy chwytem niczym Pudzian staram się wyrwać jej torebkę spod dupy. A ta w krzyk! Złodziej! Okradają!
Na moje (nie)szczęście akurat szedł patrol tutejszej policji...
- Co tu się dzieje?
- Pani siedzi na mojej torebce i nie chce oddać..
- Młoda pinda próbuje mnie okraść, panowie, pomocy! Co tu się dzieje! Ratunku!

Ja już lekko wkurzona, proszę patrol o sprawdzenie dokumentów w portfelu w torebce. W końcu nie po to noszę 5 różnych form identyfikacji, żeby ktoś mi teraz wmawiał kradzież.
Panowie sprawdzili, torebkę oddali, starowinke pouczyli i poszli.

Koniec historii? A gdzie tam! Nadjechał autobus.

Nie wiem, czy wiecie, ale z powodu choroby mam kartę uprawniająca mnie do jazdy za darmo.
Wchodzę, okazuję kartę, siadam, starowinka płaci i się zaczyna....
A czemu ja za darmo, ona musi płacić, ja taka młoda, w dupie mi się poprzewracało, okradam biednych ludzi, przecież widać, żem nie chora... I dalej stęka i kwęka.

No tego już nie wytrzymałam.

Odwracam się do kobiety z piekielnym wzrokiem i mówię na cały autobus:

- K*rwa, mam guza mózgu. Jak chcesz, to ci oddam, może wtedy się przymkniesz.

Kierowca nie klaskał. Ludzie nie klaskali. Starowinka co prawda dalej sapała, ale już pod nosem.

A ja się zastanawiam skąd ją przywiało to arktyczne powietrze...

komunikacja_miejska