ciociawodzia

A nie ma firmowego e-maila? U mnie w firmie jest, każdy ma obowiązek go sprawdzać. Poza tym na każde spotkanie dostajemy zaproszenia i są one wpisywane do kalendarza. Myślę, że w tym przypadku załatwiłoby to problem.

@szafa: Plusem są zdecydowanie ludzie. W zdecydowanej większości otwarci, uśmiechnięci. Bułgarski luz i mniejszy pośpiech zrobiłby dobrze Polakom :) W Sofii mogłam wynająć kawalerkę za cenę, o której w Warszawie mogłabym ewentualnie pomarzyć. Tańsze są też usługi i niektóre (bo nie wszystkie jednak) produkty. Lubię bułgarską kuchnię, to, że wydaje się tam mnóstwo książek i można je kupić w dobrej cenie. Podziwiam też przywiązanie Bułgarów do folkloru i specyficzny patriotyzm. Bułgar czasem narzeka jak jasna cholera, ale jednak za to czy tamto lubi swoją ojczyznę, rzadko popadając w nacjonalizm. Zostałam bardzo dobrze przyjęta jako cudzoziemka.

@Peppone: To jest akurat miejsce, gdzie są albo sklepy, albo bloki. Nie mam pojęcia kto za to odpowiada (może dzielnicowa "obsztina"?),ale ewidentnie komuś nie idzie. Co ciekawe, nie tylko na mojej dzielni takie rzeczy - bo na Witoszy (główny deptak w centrum Sofii, turyści, wszystko bardziej wymuskane) wcale nie jest lepiej, tam też odstawiałam piruety kilka razy.

@szafa: Tutaj się akcentuje piekielności, może się więc wydawać, że w Bułgarii jest okropnie. Jasne, raj na ziemi to nie jest, są rzeczy, które mnie doprowadzają do szału, czasami stoję i się zastanawiam, co się tu odjaniepawliło, ale jest kilka rzeczy, które robią z tego kraju przyjemne miejsce na co dzień :)

@berlin: W pracy mogę się obyć bez bułgarskiego - bo Bułgarzy stanowią tam mniejszość, pracuję głównie w towarzystwie Polaków, Portugalczyków i Rosjan. Jednak w życiu codziennym to cenna umiejętność właśnie przez takie sytuacje - zawyżanie cudzoziemcom cen, bo się nie upomną w razie co, robienie problemów przy załatwianiu różnych spraw, bo typowa pani Marija z okienka nie będzie się wysilać, żeby dogadać się z cudzoziemcem w innym języku niż jej ojczysty. I o to w tej historii chodzi. O niezbyt fajne podejście niektórych osób do przybyszów, których w tym kraju wcale nie jest tak mało. Nie o branżę, zarobki czy "co się robi w takim zapyziałym kraju". Ja ogólnie nie narzekam i biedy nie klepię - ty możesz podejmować życiowe decyzje jak ci pasuje :)

@Krzysztof: Pracuję w supporcie technicznym, projekt związany z grami komputerowymi. Nie będę się rozwodzić, dlaczego Twoja opinia o tym kraju jest stereotypowa i w pewnym stopniu niesprawiedliwa, bo raczej Cię nie przekonam. Powiem tylko tyle, że każdy kraj trzeba poznać, zanim wygłosimy opinię, że jest taki i owaki.

@berlin: Nie chodzi o cenę, a o to, że koleś ludzi oszukuje, korzystając z tego, że nie znają języka i nie wiedzą ile co kosztuje. To nie jest fajne i nie powinien tak robić, prawda?

Szkoda, że skandaliczne podejście nauczycielek krzywdzi osoby, które naprawdę mają jakieś "dys". W moim liceum była dziewczyna z dyskalkulią. To nie była kwestia "bycia słabym z matematyki". Dziewczyna po prostu nie łapała sensu liczb. Gdyby jej powiedzieć, że lekcja jest w sali 8, nie znalazłaby jej. Trzeba było operować zwrotami typu "drugie drzwi od lewej".

Kiedyś umówiłam się na kawę z kolegą - co ważne, kolega jest Serbem, nie mówi po polsku. Trochę się spóźniłam, więc czekał pod pomnikiem w centrum miasta. Trafił na pikietę jakiegoś ruchu pro life; zanim zdążył się obejrzeć, aktywistka wyciągnęła go z tłumu i uraczyła takimi "cudnymi" obrazkami razem z barwnym opisem. Nawet nie miał za bardzo szansy, żeby jej przerwać i powiedzieć, że i tak nie rozumie. Za to nachalnością i zdjęciami był co najmniej przerażony. Oprócz niego w centrum masa turystów, w tym wycieczki szkolne, ale oj tam oj tam...

O panie... Ja wiem, że nad Morzem Czarnym to słoneczko i ciepła woda wyczepiste są, ale bez przesady. Głupota ze strony pani - mogła posłuchać sugestii kogoś, kto, że tak powiem, "się zna".

No co za idioci... Swego czasu na moim wydziale funkcjonował jakiś program dla studentów z krajów byłego ZSRR, przyjechało sporo Ukraińców, Białorusinów i Rosjan. Poznałam kilka osób (były w moich grupach) i nie spotkałam się z czymś takim. Wszyscy mówili po polsku, lepiej lub gorzej, ale się starali i nie domagali się specjalnego traktowania. Sama też byłam na wymianie - i nikt się nie rozczulał nad tym, czy radzę sobie z językiem, czy nie. Nawet mi do głowy nie wpadło, żeby mieć z tej okazji pretensje.

@pasjonatpl: Lubię Bułgarię, ludzi uwielbiam, ale fakt - czasem przeszczepiłabym na ich grunt trochę naszego porządku. Tak, u nas jest porządek :) Za to Polakom podarowałabym trochę bułgarskiego luzu, żeby ludzie nie mieli tak często bólu siedzenia, jak miewają ;)

Niestety, ale różnice w traktowaniu dziewczynek i chłopców wcale nie są rzadkością. Mnie też do szału doprowadzało "bo ty jesteś dziewczynką i ty musisz..."

Może jestem dziwna, ale gdybym dostała takiego szaszłyka, w którym byłaby jedna rzecz, której nie lubię, najzwyczajniej w świecie odłożyłabym to coś na talerz, a zjadła resztę. Poza tym podziwiam tupet tej dziewczyny. Nie poinformuj ludzi, że czegoś nie jesz -> miej ból dupy, że nikt nie wiedział. Powalająca logika.

@kertesz_haz: Na początku byłam pewna, że jeśli jeszcze raz usłyszę "spokojnooo", to zacznę mordować :P Teraz już siła przyzwyczajenia, ale kwiatki się zdarzają, jak widać.

Aż chciałoby się zapytać - serio? Jestem rzeczniczką integracji i włączania niepełnosprawnych do życia społecznego, ale zachowanie takie, jak bohatera historii jest poniżej krytyki. Niepełnosprawność nie jest niczyją winą, ale też nie znaczy, że wszyscy mają cię niańczyć. Po prostu trafił się koleś - niezłe indywiuum.

Nie, nie zawsze dzieci "specjalne" powinny uczyć się w szkołach specjalnych. Mam porażenie mózgowe - jestem niepełnosprawna ruchowo w stopniu umiarkowanym, za to w pełni sprawna intelektualnie. Chodziłam do zwykłych, publicznych szkół, ba! Ćwiczyłam na wuefie razem ze zdrowymi rówieśnikami w miarę swoich możliwości. Myślisz, że byli poszkodowani moją obecnością w drużynie podczas gry w siatkówkę? Inny przykład - dziewczynka chora na Klątwę Ondyny i chorobę Hirsprunga, w pełni sprawna intelektualnie. Dlaczego miałaby iść do szkoły specjalnej? Przy odpowiednim wsparciu może funkcjonować w "normalnej". Podejście rówieśników to niestety wina ich i nauczycieli. Znowu mój przykład - wychowawczyni wytłumaczyła kiedyś klasie, na czym polega porażenie mózgowe. Przez 6 lat nauki w szkole podstawowej nie doświadczyłam wytykania palcami czy wyśmiewania. Ludzie boją się tego, czego nie znają. Reasumując: wszystko zależy od przypadku. Wrzucanie wszystkich do jednego wora jest krzywdzące.

Niech mi ktoś jedno wyjaśni - skąd pomysł, żeby brać czyjś kubek/czyjąś szklankę i wypijać napój? Naprawdę kupienie sobie czegoś do picia we własnym zakresie albo zrobienie sobie herbaty czy tam kawy to taki ból?

Dziwne... Moja mama nie była na ślubie i weselu siostry, bo jakieś dwa tygodnie wcześniej urodziła mojego brata i nie bardzo miała z kim zostawić takie maleństwo. Obrazy nie odnotowano.

Kiedy mój brat uczył się mówić, przez jakiś czas zamiast "k" mówił "t". Pewnego dnia szliśmy całą rodziną na spacer. Młody podszedł do babci i grzecznie zapytał "Babciu, dasz mi rentę?" :D

@PiekielnyDiablik: Ciężko mi powiedzieć - w Płowdiwie nie ma tramwajów. A podczas wizyty w Sofii jakoś nie przyglądałam się torowiskom :)

@avtandil: Sytuacja z dzisiejszego poranka: - Maaamo, kiedy będzie autobus? - Jak przyjedzie. I jak tu Bułgarów nie lubić? :)

@Waldas: W Płowdiwie jest identycznie - tablica (jeśli działa) wyświetla powiedzmy 5 linii, z pominięciem x pozostałych. Teraz już się orientuję, ale na początku musiałam pytać ludzi. Na szczęście Bułgarzy są mili i pomocni, a kwestia języka u mnie też odpada.

@bloodcarver: Ciężko powiedzieć, kto jest winny. Wydawało mi się, że jeśl pani doktor pracowałaby 8-12 to nikt nie pchałby jej pacjentów na 13, 14 i dalej. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z czymś takim.

No i chwała za reakcję i wyrzucenie "miny". Np. mój pies na bank by coś takiego zjadł, a nie zawsze człowiek zdąży w porę zareagować i wyjąć pieseczkowi z paszczy to, co ten akurat przeżuwa...