Mieszkam w Anglii i aby było taniej mieszkałam wynajmując pokój w domu, gdzie w każdym taki pokój był jak małe mieszkanko. Tam gdzie mieszkam takie domy nierzadko są spotykane i mieszkałam w kilku takich mając za sąsiadów różne narodowości. Często mówi się, że Polacy za granicą są jeszcze gorsi niż w Polsce i mamy naprawdę dużo stereotypów na temat Rumunów. Mieszkałam z jednymi i z drugimi, a największymi brudasami byli... Anglicy.

Może i po naszych było w koszu na śmieci najwięcej puszek po piwie, ale ani Słowacy, ani Rumuni, ani Polacy nie zostawiali petów byle gdzie. Przy Anglikach petunie rosły na trawniku, na podjazdach, na parkingu, wszędzie... Wyrzucanie patyczków po lodach w krzaki, albo na pobliską ulicę. Hitem było położenie worka ze śmieciami obok śmietnika zamiast do środka, po czym koty/ptaki wybebeszyły śmieci i dopiero prośba właściciela domu sprawiła, że się ruszyli i posprzątali swoje śmieci. Może akurat trafiłam na takich ludzi, ale naprawdę nie rozumiem jak można tak śmiecić...

zagranica

Pisałam historię, wyszedł esej, postaram się streścić.

Byliśmy z facetem w klubie/barze (można powiedzieć, że to taki bar z miejscem do tańczenia chcący uchodzić za klub). Poszliśmy na papierosa do ogródka, ja wróciłam do koleżanek, on jeszcze kończył. Nie wracał 5, 10 minut. Nie martwiłam się, bo czasami pali dwa, czasami zacznie z kimś rozmawiać i się zasiedzi. Po około 20 minutach idę po niego. Nie ma go. Szukam, znajduję siedzącego na ziemi przed barem. Wywalili go.

Niby nic strasznego, przecież jest wiele powodów za co można kogoś wywalić. Oto jak potraktowali mojego faceta:
- kiedy skończyłam palić i weszłam do baru podeszli do niego. Poprosili go o wyjście. Powiedzą o co chodzi na zewnątrz, bo to delikatna sprawa. Mój facet nie jest typem krzykacza i awanturnika, więc spokojnie wyszedł, nie bardzo wiedząc o co chodzi. "Ostatnio pobił managera" i go wypraszają. Czy może iść po klucze (które ja miałam przy sobie)? Nie. Czy ktoś może iść z nim, żeby podejść po mnie? Nie. Czy ktoś może podejść po mnie? Nie. Ogólnie nie będą z nim dyskutować, ma sobie iść. Gdzie, skoro nie ma kluczy?

Czy mój facet pobił managera? Nie.
Czy mój facet był pijany? Nie.
Zdążyliśmy wejść, zamówić po drinku i wypić kilka łyków, a od tego człowiek się nie upija.
Może wyglądał źle? Koszula i jeansy? Nie wiem.

Wisienka na torcie. Mój facet jest niepełnosprawny. Chodzi o lasce nie dlatego, że ładnie wygląda, ale dlatego, że musi. Jest wysoki, ale chudy. Ostatnio byliśmy tam w styczniu, nie było żadnych incydentów. Normalnie się bawiliśmy. Sam tam nie chodzi, bo poza tym, że jesteśmy razem, to dodatkowo jestem jego opiekunem.

Wyrzucili niepełnosprawnego faceta, bez powodu, bo i nikogo nie pobił, ani się nie awanturował, ani nie był pijany, byliśmy w środku z 15 minut, zanim poszliśmy na papierosa. Dodatkowo nie dali mu możliwości powiadomienia opiekuna o tym, że jest ma zewnątrz.
Czemu siedział na chodniku, a nie stał? Nie może długo stać.

Dzisiaj idziemy do managera wyjaśnić sytuację i jeżeli "nie da się", to ... Będzie ciąg dalszy i nie odpuścimy. I nie chodzi o wyrzucenie, bo wiem, że mogą wyprosić, "bo tak". Chodzi o brak możliwości powiadomienia mnie. A wystarczyło, aby któryś z panów ochroniarzy poszedł z nim po mnie. Nawet nie miał kluczy, aby iść do domu.

zagranica bar klub

Około dwadzieścia lat temu, kiedy byłam jeszcze dzieciakiem zauważyłam jak bardzo inne dzieci się wywyższają z głupiego powodu. Takie dwa przykłady.
Harcerstwo. Fajna sprawa, obozy, nowi znajomi, wyjazdy pod namioty. Problem pojawił się jak zbiórki były co drugi tydzień w innym miejscu. W jednym tygodniu blisko mojego miejsca zamieszkania, w kolejnym dużo dalej. Chodziłam na każde spotkania "blisko domu", a dużo dalej chodziłam dużo rzadziej. Część dziewczyn chodziła tylko na zbiórki "dużo dalej" i nagle zaczęły się wywyższać, "bo ja nie chodzę na zbiórki tam gdzie one.
Kościół. Pierwsza komunia, przygotowania w kościele. Jako dzieciak nawet lubiłam te spotkania. Było miło, śpiewy o barankach i chmurkach. Komunia się odbyła, ale spotkania dla chętnych dzieci nie. Czasami jeszcze na te spotkania chodziłam, bo były tam miłe koleżanki. Z koleżankami bawiłam się po spotkaniach, ale zaczęły się wakacje, a mnie się znudziły pieśni o barankach. Przecież bawić się można z koleżankami nie tylko po Religii dla chętnych. Szybko okazało się, że "nie jestem godna" zabaw z nimi, bo nie chodzę na spotkania. Gdy dziewczyny, które uczęszczały na spotkania pojawiały się podczas zabaw, to się bardzo wyrażały i robiły z siebie "te lepsze".

Instytucja może mieć dobre chęci, ale ludzie to łatwo niszczą. Już od dawna nie jestem osobą wierzącą, ale nie z powodu "nawiedzonych koleżanek".

Nie mam pojęcia czy to ja mam pecha, czy to urok miejscowości, w której mieszkam, czy też jest to normalne, ale tego typu sytuacje zdarzają mi się dość często. Już piszę o co chodzi. Mieszkam w UK ponad rok, język znam, czasami mam problem z poprawną wymową, a konkretniej poprawnym akcentem i głoskami, których nie ma w języku polskim, więc nie ma tragedii.

Zdarza mi się kupić coś, zapłacić i dostać coś innego. Nie chodzi tu o to, że chcę kupić mydło, a dostaję pastę do zębów. Podam dwa przykłady.

Idę na lody, chcę 2 gałki. Pan się pyta, w którym rożku..wybieram rożek z czekoladą i otoczką cukrową. Mówię mu 2 smaki lodów. Siadam, bo tam podają zamówienie do stolika. Jem loda, a tam jedna gałka. Nie patrzyłam na ceny i nie zwróciłam uwagi ile kosztują dwie, a ile jedną, więc podchodzę i pytam, gdzie drugi smak. Pan mi mówi, że w tym rożku można podać tylko jedną gałkę. Pokazuje mi rachunek i tam jest nabita jedna gałka i "fajny rożek". Dostałam to za co zapłaciłam, ale można było powiedzieć, że do tego rożka wchodzi tylko jeden smak.

Teraz jadę autobusem i podobna sytuacja. Zazwyczaj kupuję bilet z miasta A do B, ale z przesiadką w X. Kupuję bilet w obie strony, bo tak jest najtaniej. Dzisiaj wiedziałam, że będę wracać samochodem, więc w mieście A kupuję bilet do B. Pan podaje cenę, płacę, biorę wydrukowany bilet i widzę na nim. Bilet z miasta A do miasta X, więc pytam się kierowcy, o co chodzi. On mi mówi, że bilet w obie strony może sprzedać do miasta B, ale w jedną stronę tylko do X i tam muszę kupić bilet do B. Fajnie, ale nie powiedział mi tego.

Takiego niepoinformowanie jest tu dużo więcej i nie wiem, czy to mój pech, czy tak tu się robi.

komunikacja_miejska

Przypomniała mi się sytuacja że studiów. Egzamin. Mi i kilku osobom nie poszedł, ale Pan Profesor był na tyle miły, by poinformować nas, że można poprawić ocenę ustnie u niego w gabinecie tego i tego dnia, między godziną tą a tamtą. Przyszłam na daną godziną, a na korytarzu mały tłumek. Profesor odpytuje po jednej osobie, ta po 5-10 minutach wychodzi. Ja czekam na swoją kolej, siedząc podobnie jak reszta z materiałami, aby przypomnieć sobie najważniejsze rzeczy. Dziewczęta (kierunek z przewagą kobiet) wchodzą, bo albo nie poprawiły swojej czwórki, albo poprawiły z 4 na 4+. Ogólnie prawie wszyscy poprawiali oceny dobre. Po godzinie Pan Profesor wyszedł mocno zdenerwowany i powiedział:
Mówiłem, że można poprawić ocenę, ale chodziło mi o osoby, które nie zaliczyły egzaminu. Jeżeli ktoś chce poprawić ocenę, to proszę się porządnie przygotować, a nie marnować czas i poprawiać o pół oceny.
Zapytał czy ktoś dostał dwa. Zgłosiłam się ja i kolega. Mam powiedział żeby zostać, a resztę odesłał do domu.

Kto był bardziej piekielny? Osoby, które chciały podnieść sobie ocenę, ale nie były przygotowane, czy Profesor?

Uczelnia

Może nie tyle Piekielne, ale dla mnie na tyle dziwne, aby to gdzieś opisać. Szukałam pracy. Na stronach gdzie pracodawcy umieszczają ogłoszenia przeglądałam interesujące mnie oferty. Wysyłałam CV, ktoś do mnie co jakiś czas dzwonił, czasami szłam na rozmowę o pracę, jednak na tym się kończyło. Po wysłaniu CV do jednej z firm dostałam e-mail i informacje, że jeżeli jestem zainteresowana, to mam zadzwonić pod podany numer.

Pierwszy raz w życiu dzwoniłam do pracodawcy w celu umówienia się na rozmowę kwalifikacyjną. Czułam się jakbym mówiła "jestem zainteresowana, to kiedy mogę przyjść na rozmowę?"

Dla mnie dziwne, ale rozmowa była ciekawa i praca wydaje się być taka, jaką chcę. Dostałam tę pracę. Dopiero zaczynam, ale wydaje się być dobra. W czasach, gdzie wszyscy chcą "nie ważne jak, byle szybciej" znalazłam pracę w której "ważne, żeby było dobrze".

Zaczęłam pracować jako opiekun osób niepełnosprawnych fizycznie i/lub upośledzonych umysłowo. Pod opieką są osoby i niewidome i autystyczne. Praca polega na przyjściu do czyjegoś domu i pomaganie w prostych czynnościach, lub opieka. Ludzi autystycznych jest sporo, kontakt z nimi jest różny. Część z nich trzeba powoli uczyć na nowo interakcji międzyludzkich. Co jest piekielne? Rodzice i część "domów opieki".
Poznałam jedną z naszych podopiecznych. Aktualnie samodzielnie mieszkająca kobieta, która ma 28 lat, a trafiła do nas jak miała 16.

Historia nieciekawa, jako dziecko autystyczne nie potrafiła wyrazić emocji, nikt jej nie potrafił, albo nie chciał zrozumieć, rodzice mają inne dzieci, którymi się zajmowali, a że nie potrafili do niej dotrzeć, ona schodziła na dalszy plan. Przez to większość okazywanych emocji było negatywna. Dziecko krzyczy, więc dostaje to, czego chce, aby "było cicho. Nim była starsza, tym krzyki i agresywne zachowanie było coraz większe, aż w końcu rodzice nie dawali rady. Ośrodki karały za złe zachowanie izolacją, albo przywiązywaniem pasami. W końcu trafiła na nas. Opiekunowie zaczęli ją uczyć, że jeżeli będzie się źle zachowywać, to nie dostanie żadnej uwagi, ani tego co chce (przeciwieństwo wcześniejszych przyzwyczajeń). Wspierali dobre zachowanie, ktoś w końcu pokazał jej jak można z kimś rozmawiać i spędzać czas.

Teraz potrafi się porozumiewać, potrafi powiedzieć co chce, czego nie chce. Nie jest agresywna. Wystarczyła cierpliwość i normalne podejście. Interakcja z nią, a nie obok niej. Dużo ludzi tego nie rozumie, a dodatkowo jeszcze można znaleźć ośrodki, w których gapienie się w telewizor jest jedyną "rozrywką". Nie ma żadnych interakcji z personelem poza podaniem posiłków i leków.

Nie wiem, co chcę osiągnąć tym wyznaniem, ale może ktoś pomyśli, o tym, że warto traktować normalnie ludzi niepełnosprawnych, a poświęcić więcej uwagi tym, którzy potrzebują jej więcej.

Szpitale i domy opieki

Jest coś, co mnie denerwuje i jestem tego świadkiem, a nie za bardzo jest co z tym zrobić. Praca za granicą.

Pracuję na magazynie i efektywność mojej pracy wyliczana jest tak, że mam zamówienie, w nim kilka pozycji, które muszę zebrać - i liczy się ilość pozycji na godzinę. I teraz jest taki problem, jeżeli zamówienie ma 1 pozycję, to jest "złe", bo muszę iść po zamówienie, iść po tę jedną pozycję i oddać zamówienie, więc lepiej jest, kiedy mam jedno zamówienie z 10 pozycjami, niż 10 zamówień po 1 pozycji.

Jak to wygląda w praktyce? Podchodzę do miejsca, gdzie pobieram zamówienia i wybieram takie, które mają dużo pozycji, aby wyrobić normę. Logiczne, prawda? Co mi w takim razie przeszkadza?

Przyjeżdżają nowi ludzie, chcą się wykazać, pracują bardzo dobrze, bo w ich kraju jakby nie robili szybko, toby ich wywalili, albo są to osoby, które boją się, że jeżeli nie będą ciężko pracować, to ich wyrzucą z pracy.

Tutaj standardy są troszeczkę inne i dbają o zdrowie i kondycję pracownika. Aby zrobić zamówienie, biorę pudło albo dwa na wózek. Ciągnę wózek za sobą, a do pudełek wrzucam kolejne pozycje. Pod koniec najczęściej takie pudełko jest ciężkie, więc, aby nie podnosić pudełek, wypycha się je w odpowiednim miejscu.

Nowi ludzie, którzy chcą się wykazać, biorą nie tylko 2 pudła na górę wózka, ale też dwa na dół, bo jest tam miejsce, a jak są zamówienia w małych pudełkach, to do każdego dużego włożą po małym i tak na jednym wózku mają aż osiem zamówień. Oczywiście wybierają te "duże" zamówienia i w sumie mają ze 100 pozycji, które zrobią w godzinę.

Dlaczego mi to przeszkadza?

Jeszcze pół roku temu normalne było brać 2-3 pudełka, bo podnoszenie ich z dołu jest naprawdę ciężkie i można łatwo nadwyrężyć plecy. Związane jest to z bezpieczeństwem pracy.

Teraz, jak 3 osoby wezmą po 8 zamówień, to zostają te "złe" albo dużo trudniej jest trafić na "dobre", więc, aby była norma wyrobiona, trzeba brać po 6-8 pudełek, aby nie "marnować" czasu na zamówienia z jedną pozycją.

Ktoś mógłby powiedzieć: "pracuj szybciej i nie narzekaj" i owszem, też mogę brać po osiem pudełek, przy okazji wybierać te z największą liczbą pozycji i wyrabiać normę. Problem leży w tym, że nie mamy wglądu w nasze wyniki, chyba że każdy indywidualnie się wypyta i jak szef będzie miał je pod ręką, to akurat nam powie. Dodatkowo szefostwo zobaczy, że skoro X może robić szybciej, to czemu wszyscy tak nie mogą?

No i tu trafiamy w błędne koło. Praca w danym tempie, przychodzi kilka osób robiących szybciej, pojawiają się nowe normy, kolejni nowi, co robią jeszcze szybciej i nowsze normy.

Ludzie sami sobie utrudniają pracę, która już i tak jest ciężka, a przez takie osoby staje się jeszcze cięższa.

zagranica praca

Zastanawiałam się nad kulturą w autobusie. Jest pełno historii o nieustąpieniu miejsca, ja sama jeżdżąc staram się ustąpić miejsce dla kogoś starszego i tutaj pojawia się problem kultury, czy też dobrego wychowania.
Teoretycznie (jak usłyszałam) powinno się wstać kiedy widzimy, że ktoś tego miejsca może bardziej potrzebować i jak ta osoba zauważy wolne miejsce, to sobie usiądzie. Teoretycznie pokazanie wolnego miejsca jest niegrzeczne, bo w ten sposób możemy dać odczuć komuś, że jest starszy, czy "gorszy".

Z drugiej strony normalne jest to, że ustępujemy miejsca i "zapraszamy" daną osobę i zazwyczaj ktoś dziękuje za ustąpienie miejsca.

Jednak zdarzają się przypadki, w których ktoś został urażony, bo co ja sobie myślę, "że ja taki stary jestem?!".

Uczą nas, młodych, ustępowania miejsca, ale nie uczą JAK to zrobić z taktem.

Czy zwrócenie komuś uwagi, na to, że jest wolne miejsce jest niegrzeczne?
Z jednej strony może ktoś być urażony, a z drugiej wdzięczny.

Jak ustępować miejsca z taktem?

Autobus

To jest moja odpowiedź na historię piekielni.pl/82664.

Pracowałam kiedyś na infolinii. Tajemnica różnych ofert jest taka, że w salonie będzie co innego, na infolinii inna promocja a przez internet też inna promocja. Bardzo możliwe, że w salonie takiej opcji nie było, albo był nowy pracownik, który po prostu się nie znał. Ewentualnie było jakieś ciśnienie na umowę, ale z doświadczenia wiem, że jak klient zaczyna rezygnować z droższych warunków, to "nagle" znajduje się jakaś promocja.

Promocje często są "indywidualne". Może to za dużo powiedziane, ale może być tak, że Nowakowa spod czwórki to ona ma HBO za 0 zł na pół roku, a ja tylko na 3 miesiące, no chcą oszukać! Nie chcą, ale w systemie czasami pojawia się coś ekstra i można to zaproponować.

Autorce wyznania radzę też dopytać się o warunki tego pakietu za pięć złotych, bo może być tak, że promocja trwa 3 miesiące, a potem zacznie kosztować 25 złotych.

A jak już piszę doświadczenia "z drugiej strony", to na pewno spotkaliście się z sytuacją typu: "na infolinii mnie oszukali, powiedzieli, że super pakiet za darmo dostanę, a nagle rachunek po pół roku sięga kosmosu". Jak wygląda to naprawdę? Pracownik jest w obowiązku przeczytać zasady działania danej promocji, a kto zawierał umowę przez telefon ten wie, że to jest długie, zawiłe i mało kto tego słucha, tylko wyraża zgody. Umów też mało kto czyta, a podpisuje się nową umowę, bo już w salonie ustalane są szczegóły przez ostatnie 30 minut, to teraz trzeba czytać te kilka stron A4? Czytanie umów i słuchanie tego co nawija konsultant jest tak częste jak kupowanie licencji do win.rar'a. Naprawdę, nie było możliwości, aby nie wspomnieć, że promocja jest na czas określony. Akurat z naszej placówki można było wylecieć, jeżeli oszukiwało się klienta.

Moja ostatnia rada.
Klient chce pakiet sportowy. Patrzymy się wsystem i ma trzy albo nawet cztery opcje. Bez promocji, z promocją, promocją numer dwa i mega promocją. Konsultant ma przedstawić najdroższą opcję. Za drogo? Akurat mamy promocję dla Pana! Po co wspominać, że może być jeszcze taniej? Jak cena odpowiada to niech ma, jeżeli nadal kręci nosem, to "poszukamy" czegoś lepszego. Rada jest taka: zależy wam na czymś ekstra? Policytujcie trochę, nie zawsze, ale często są promocje, a czasami nawet jest ich kilka. Rekordzista nie płacił za dodatkowe kanały ze dwa lata, ale jak to osiągnął, tego nie wiem.

Może mało piekielne, ale mam nadzieję, że przydatne informacje.

Praca