Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
Profil użytkownika

takatamtala

Zamieszcza historie od: 26 czerwca 2012 - 15:59
Ostatnio: 21 kwietnia 2021 - 11:53
  • Historii na głównej: 107 z 124
  • Punktów za historie: 41483
  • Komentarzy: 530
  • Punktów za komentarze: 4773
 
zarchiwizowany

#60885

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Dzwoni Pan, potrzebuje szybki projekt do zmiany sposobu użytkowania lokalu usługowego na mieszkanie. Z powrotem na mieszkanie dodam. Powiedzieli mu w Urzędzie Skarbowym, że musi w Budownictwie załatwić coś takiego, a w Budownictwie usłyszał, żeby przyszedł z projektem. Na szczęście Miejscowy Plan Zagospodarowania jest, więc Pan nie musi czekać (do) 60-ciu dni na Warunki Zabudowy.
Umawiam się z Panem na miejscu i już zanim przyszedł widziałam, że będzie źle. Tzn. nie z Panem, tylko z lokalem.
Otóż lokal jest zagłębiony w stosunku do ulicy, a lokale mieszkalne nie mogą. Generalnie podniósł się poziom chodnika o te 15 cm i o tyle dokładnie zagłębiony jest lokal- 1 stopień, ale wystarczy.
Przychodzi Pan i tłumaczę. Potem zaczyna się standardowa śpiewka: wszystkie partery na ulicy są tak zagłębione a jakoś są w nich mieszkania. Więc tłumaczę: prawo nie działa wstecz, a jedynie do nowych inwestycji. Dopóki nie będą tych mieszkań remontować w stopniu wymagającym pozwolenie na budowę, nie będą mieli problemu. Tak, lokal usługowy może być zagłębiony, choć wymaga to pewnych odstępstw, ale się da przepchać. Mieszkaniówkę nie. Nie, fakt, że to było kiedyś mieszkanie niczego nie zmienia. Tak, ludzie mieszkają w suterenach, ale to niczego nie zmienia, bo prawo nie działa wstecz. Mówię Panu, prawo nie działa wstecz!
Pan się pyta, jak ma wyjść z sytuacji. Więc mu mówię, żeby podniósł podłogę o 15 cm, przy czym musi u konstruktora zamówić nowe nadproże do drzwi, bo nie mogą być mniejsze niż 200 cm. Czym wywołuje mały atak furii.
Koniec końców dowiedziałam się, że jestem głupia, niekompetentna baba i marnuje jego czas i jaja sobie robię. Pan poszedł obrażony.
A o moim czasie i benzynie jakoś nikt nigdy nie myśli.

Papierologia stosowana

Skomentuj (19) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 210 (274)
zarchiwizowany

#56618

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Czasami tak się zdarza, że człowiek idzie do lekarza z pierdołą, a wychodzi z plikiem skierowań do specjalistów, do laboratorium, na rezonans mózgu i stanem przedzawałowym. Potem musi powiedzieć rodzinie o wszystkich możliwościach, uspokajać wszystkich, że to są tylko możliwości i udawać, że sam nie ma stanu przedzawałowego. Nawet wykazywać się poczuciem humoru, którego z natury nie ma.

Czasami ten człowiek jest nerwowy tak sam z siebie i kiedy słyszy u neurologa- luty, u okulisty - luty a u ortopedy - marzec a google mu mówi, że czas w tym wypadku może mieć znaczenie strategiczne, to likwiduje lokatę i rusza prywatnie.

No i zapisuje się na rezonans, żeby pójść z nim od razu do neurologa, bo bez tego badania to ów lekarz każe dotknąć nosa, podnieść nogę po czym wyśle do domu i powie, żeby wrócić z jak się będzie miało rezonans.

Rezonans z NFZ mam mieć 25 stycznia, prywatnie to 9.12, ale za 600 zł. Raptem niecałe trzy tygodnie oczekiwania. Godzina: 20.00.
Tak więc dziś- w samym środku krucjaty, 900 zł lżejsza po wizytach u specjalistów odbieram telefon, dzwoni Pani z rezonansu- czy potwierdzam wizytę. No potwierdzam. A czy mogę przyjść o 15tej, bo jej jeden pacjent wypadł. No mogę.No to fajnie, to ona sobie pójdzie wcześniej do domu.

Noszkufa!

Resztką opanowania nie wywrzeszczałam jej, że każda z tych osób co czeka w tej koszmarnej kolejce traktuje rezonans prawie jak ogłoszenie wyroku. I chętnie by za mnie o tej 20 tej poszła i darowała sobie kilka tygodni nieprzespanych nocy z nerwów, kiedy to szlachetna pani recepcjonistka/sekretarka (czy kim jest ta baba) będzie relaksować się w domu.
I że jak pracuje się na rezonansie, to się powinno wiedzieć, że jak człowiek czeka, to się zastanawia czy był wystarczająco dobrą osobą i komu by tu opchnąć kota po śmierci.

Ale nic nie powiedziałam.
I w poniedziałek, jako osoba prowadząca własną działalność zapłacę 600 zł za rezonas i 1000 zł ZUSu, na moją bezpłatną opiekę lekarską.
A jadąc dzisiaj autem usłyszałam w radiu, że NFZ nie wydał w tym roku 2 miliardów zł i zostaną one zwrócone do budżetu państwa.

słuzba_zdrowia

Skomentuj (22) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 97 (385)
zarchiwizowany

#55117

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Dawno, dawno temu, zapewniwszy sobie jakieś tam dochody postanowiłam wyprowadzić się z domu. Desant został wykonany sprawnie i- po raz pierwszy w życiu- zamieszkałam zupełnie sama. Bez rodziców, współlokatorek, brata i podobnych. Pierwszej nocy odbyła się impreza, a drugiej nie mogłam spać, bo wydawało mi się, że się do mnie włamują. W moim zupełnie pustym mieszkaniu słychać było jakieś nieokreślone stuki i odgłosy, z których każdy budził mnie ze snu, interpretowany jako ostrzeżenie przed złodziejem/ gwałcicielem/ mordercą (niepotrzebne skreślić).

Po tygodniu podskakiwałam na każdy niespodziewany odgłos. Nie chciało mi się też wracać do domu- bo po co. Siedziałam znajomym na głowie i wszyscy mieli mnie dość, bo zrobiłam się nerwowa.

- Przygarnij se coś- podsunęła mi koleżanka, mając na myśli chłopa, ale pomyślałam sobie, że zanim sobie jakiegoś oswoje na tyle, żeby mógł się się wprowadzić, to wcześniej zwariuje na tej swojej pustelni.
Przygarnęłam sobie wiec kota, jako że był opcją mniej kłopotliwą. Dachowca ze schroniska. Odtąd wszystkie nieokreślone odgłosy były zwalane na niego i mogłam spać spokojnie.
Nieoczekiwanie (dla mnie przynajmniej) okazało się, że całe mnóstwo ludzi ma problem z moim kotem. Zaczęło się od:
- "zostaniesz starą panną, z piątką kotów".
- "on jest brzydki, dlaczego nie wzięłaś sobie rasowego"
- "ja nie będę u Ciebie nic jeść, bo będzie z sierścią"

i dalej, chór ciężarnych koleżanek:

- "ja do ciebie nie przyjdę bo ty masz kota". Zaświadczenie od lekarza, że kot jest "czysty" i nie wychodzi oraz argument, że jest karmiony tylko karmą sklepową nie trafiał.

a potem:

- "jak to nie kupujesz skórzanej kanapy? Kot podrapie? No wiesz- urządzać mieszkanie pod kota- zupełnie ci odbiło, pozbądź się go"
- z wymianą glinianych doniczek na plastikowe to samo
- i z wymianą ciemnych dywanów na jasne, bo kot biały i nie ma tego koszmarnego problemu ze sierścią przy jasnych- to tym bardziej
- a jak wrzuciłam zdjęcie z siebie z kotem na fb to już w ogóle
- ale to i tak było niczym, w porównaniu ze stopniem zdziwaczenia,jaki u mnie zdiagnozowano kiedy przyznałam się, że wydaje 100 zł miesięcznie na kota
- i kiedy rozmawiałam z koleżanką- kociarą (szczęśliwą posiadaczką 7 miu) o tym jakie one są śmieszne
- i jeszcze an dodatek sprzątam mu kuwetę ręcznie, co dla każdego normalnego człowieka jest uwłaczające
- a podrapane dłonie świadczą w ogóle o tym, że to psychol, i jak ja mogę na takie rzeczy pozwalać
- poza tym każdy lepiej ode mnie wie jak wychować mojego kota
- i on mnie w ogóle nie kocha. Koty nie potrafią...
-... i zje mnie po śmierci.

Jako, że jestem mistrzem biernej agresji i upartego, milczącego oporu kot dalej jest a znajomości zweryfikowały się same z siebie, bez żadnego podejmowania drastycznych decyzji z mojej strony. Po prostu jakoś tak wyszło, że ludzie najbardziej nieprzyjaźnie do niego nastawieni tak na prawdę tolerowali mnie a nie akceptowali. Ot ciekawostka :)

Skomentuj (47) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 184 (354)
zarchiwizowany

#53368

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Jako, że nie jestem osobą religijną o wszelkiego rodzaju świętach= dniach wolnych od pracy dowiaduje się zwykle koło godz. 7mej rano, przed sklepem w którym to mam zamiar kupić jedzenie dla kota.

Zwykle mam potem problem, a kot żywi się rozmrożonym filetem albo jakimś kurczakiem, więc on ze swojej strony tego typu sytuacje uwielbia :)
Na szczęście moja rodzina jest absolutnie świadoma tego aspektu mojej osobowości, więc jakąś godzinę po moim porannym czołowym zderzeniu z państwem świeckim w praktyce mam telefon od babci zapraszającej mnie na obiad.

Tam też zdążałam wczoraj o godzinie dwunastej.
A, że było gorąco, letnie słoneczko w zenicie, ubrana byłam w zwiewno- przewiewną sukienkę łopoczącą malowniczo na wietrze, a trzymającą się jedynie na górnych krągłościach.
Muszę tu dodać, że kościoły mam w mieście tak strategicznie rozmieszczone, że chcąc dostać się z jednego miejsca w mieście do drugiego stale się jest 200 m od co najmniej jednego takiego przybytku, a 500 m od dwóch i kapliczki.
Więc idę i łopoczę sobie na wietrze myśląc o rzeczach przyjemnych i przyjemniejszych i nagle przede mną wyrasta BABON.
A że szłam osiedlowym chodnikiem zatarasowała mi przejście. Chcę tu dodać, że nie byłam na terenie żadnej świątyni, a jedynie jakaś jedna była za winklem, a druga majaczyła na horyzoncie.
Tak więc: stanęła w wojowniczym rozkroku w poprzek ścieżki w swoich butach na słupkach i dalej, że jestem:
- ladacznica
- bezbożnica
- i źle wychowana
- i jak ja w ogóle śmiem tak do kościoła w święty dzień itd.

Jako, że mnie zirytowała, bo nie lubię być publicznie nazywana wywłoką warknęłam jej, że święta to jest sobota i pomknęłam szybko trawniczkiem na przełaj w moich butach na koturnach, żeby w łeb czymś nie dostać.
Od razu zaznaczam, że sobota jest tak samo dla mnie dniem roboczym jak poniedziałek. I niedziela.
Ale niesmak pozostał.

Po południu, już w domu, pewne subtelne zmiany w atmosferze mieszkania dały mi do zrozumienia, że mój kot zrobił mi w toalecie artefakt.
Z pogodnym fatalizmem zabrałam się więc do wykopków, artefakt wrzuciłam do reklamówki, reklamówkę do śmietnika, a że śmietnik w tym momencie się zapełnił to wszystko razem postanowiłam wyrzucić.
Nie nie mogłam poczekać do następnego dnia bo mi:
- śmierdzi
- nie wystawiam worków na balkon bo tak robią menele
- ani na korytarz bo to chamstwo

Idę więc do wiaty śmietnikowej a tu Babon, w butach na słupkach, nie ten sam ale podobny, jednak poglądy miał zbliżone i wyartykułował je tak samo.

Szczerze- miałam w nią ochotę walnąć tym workiem, ale ominęłam ją po prostu i wyrzuciłam to co miałam wyrzucić.
Nie moja wina, że mój kot produkuje się nie tylko w dni robocze, ale i od święta.

Czuje sie jak ofiara prześladowania religijnego.

Osiedle

Skomentuj (8) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 36 (102)
zarchiwizowany

#44353

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Kolega z pracy znalazł na jednym z głupkowatych portali (mam nadzieje) sfingowany screen ogłoszenia o prace. W wielkim skrócie: "zatrudnię feministkę do noszenia węgla".

W związku z powyższym przypomniała mi się historia, która opowiedziała mi moja niepełnosprawna znajoma. Osoba z bardzo dużą nadwagą ze względu na hormony, chodząca o kulach z kolanami wygiętymi w charakterystyczne X. Osoba, która uciekła na studia z wiejskiej chaty bez centralnego ogrzewania, za to z węglową kuchnią na której gotuje się wodę.
Znajoma mieszka w akademiku cały rok na okrągło, ale na święta wypada rodzinę odwiedzić. Jako późne dziecko ma rodziców po 60-tce, ojciec alkoholik, syn kontynuujący tradycje rodzinne, a matka w zasadzie współuzależniona i z mentalnością ofiary.
Na dodatek ojciec zapalony myśliwy kupił do domu trzy zamrażarki, żeby mieć gdzie dziki trzymać, ale żonie pralki już nie kupił, bo niepotrzebna.
No i koleżanka przyjeżdża, a matka w lament jaka ona biedna i w ogóle wstyd, że nienagotowane, że w domu zimno, że rzeczy nie uprane ( ręcznie w takiej dużej metalowej miednicy) a ona siły tego węgla i drzewa tachać nie ma. A ojciec z synem kontynuują tradycje rodzinne i śpią.

No to znajoma- wzorowa córka, kobieta o kulach z trudem wchodząca po schodach, jeśli są bez barierki- dalej wiadrami ten węgiel tachać. No, jednym wiadrem. Przy akompaniamencie matki, jaka ona biedna, poczciwa i pracowita, ta znajoma.

Plusem jest to, że koleżanka zdaje sobie sprawę, że to tak nie powinno wyglądać i już na stałe zaczepiła się w większym mieście.

Skomentuj (78) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 78 (216)
zarchiwizowany

#39819

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Z okazji pewnej rodzinnej okoliczności musiałyśmy z mamą wysłać bukiet pocztą kwiatową. Wybrałyśmy co chcemy kupić, przyszło do wypisywania bileciku. Zdecydowałam się na oryginalne:
-"Od rodziny Nowaków".
Na co ekspedientka:
-Przez jakie u?
No i stoję jak ta idiotka i zastanawiam się gdzie w "Nowak" jest "u/ó".
-Przez ó z kreską- mama wykazała się lepszym refleksem- i oba "w"!

Kwiaciarnia

Skomentuj (15) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 74 (168)
zarchiwizowany

#34305

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Jestem samotną, bezdzietną osobą koło trzydziestki- tyle tytułem wstępu.
Miałam drobny wypadek samochodowy. Ale nie na tyle, żeby autko nie było na chodzie.
Dzwonie do Ojca, który jest właścicielem auta.
Ja: Tatooo...
Tata: No słucham...
Muszę Ci coś powiedzieć... Ale mnie nie zabij...
Tata (z nadzieją w głosie): Jesteś w ciąży?

rodzina

Skomentuj (19) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 263 (373)