Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
Profil użytkownika

takatamtala

Zamieszcza historie od: 26 czerwca 2012 - 15:59
Ostatnio: 21 kwietnia 2021 - 11:53
  • Historii na głównej: 107 z 124
  • Punktów za historie: 41483
  • Komentarzy: 530
  • Punktów za komentarze: 4773
 

#81285

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Tak z okazji minionego dnia Babci i Dziadka.
Moja Babcia zmarła we wrześniu. Kompletnie znienacka, nic jej jakoś szczególnie nie było. Tzn. nowego. Bo nadciśnienie i cholesterol miała od lat 70.
W każdym razie - wstała rano, zjadła śniadanie, wypiła herbatę i umarła. W minutę.

Zostawiła rodzinę w rozpaczy i kompletnym osłupieniu.
Tzn. wszyscy wiedzieliśmy, że babcia kiedyś umrze. Ale żeby TERAZ? Byliśmy przygotowani na to jak trzy razy miała raka. Jak miała zator żylny. Jak miała cztery operacje, przy których za każdym razem nam lekarz mówił, że może się nie obudzić.
Ale żeby tak w taki pospolity wtorek, gdy nic się nie działo?

W każdym razie - zostawiła nas w osłupieniu i rozpaczy. To co działo się później jest właściwie śmieszne - z dzisiejszej, styczniowej perspektywy.

Więc po pierwsze - dziadek został jedynym wdowcem w bloku samych wdów. Tzn. jeśli patrzymy na lokatorów pierwszego rzutu, ale z jego perspektywy. "młodzi" to w tym bloku nie istnieją, tylko mu zastępują w pewnym momencie znajomych.

Więc został jedynym wdowcem w bloku wdów. I jednym z czterech ocalałych samców z całego osiedla. Okazało się, że samce gnieżdżą się w garażu, grają w karty i popadają w alkoholizm. Zaprosili go do swojego towarzystwa. A ponieważ mój dziadek nigdy jakoś szczególnie nie pił, odchorował dwa dni i zaczął okrążać garaże.

Dopadły go wdowy i ruszyły z kondolencjami. No miło, tylko nagle okazało się, że za każdym razem jak go widzą to - jak to określił dziadek - obłapiają go i obcałowują i ileż można. Dziadek zaczął wstawać o piątej i ewakuował się na działkę, żeby unikać obłapiania.

Moja mama zaproponowała dziadkowi, że będzie mu dowozić obiady. Dziadek powiedział, że nie chce, on poza kotami na działce musi sobie z kimś pogadać, musi się ruszać - będzie przychodził do rodziców i do wujostwa.
No i przychodzi od września codziennie. Nosi też pranie i ma sprzątaczkę.

W okolicy połowy października mamę zatrzymała koleżanka z dzieciństwa i w krótkich żołnierskich słowach powiedziała jej, co myśli o tym że opuściliśmy dziadka i o niego nie dbamy. Mama zaczęła się zaklinać i tłumaczyć i okazało się, że osiedlowe wdowy dziadka obserwują. i same mu chciały serwować obiady, tylko go nigdy nie ma. Waliły w drzwi i waliły, bo myślały, że nie słyszy. Aż ta młoda z mieszkania obok coś tam buczała. Nawet myślały że on też umarł, ale zauważono że przestawiają się firanki, więc nie wzywano policji.

Okazało się również, że dziadek jest "ciachem" nie tylko dla ludzi po 80-tce. Stał sobie raz w supermarkecie w kolejce i dopadła go jakaś menelica z dzieckiem. Złożyła mu gromkim głosem kondolencje i spytała się, czy nie potrzebuje kobiety w domu, bo ona oferuje swoje usługi. Przekonywała go całą drogę do kasy i do domu. Następnego dnia też. Głośno i na całą ulicę. Trzeciego dnia dziadek nie wytrzymał i ją trochę zjechał. To mu wysmarował ktoś gównem garaż.

I tak sobie dziadzio żyje. Pewnie tez któregoś dnia umrze nam znienacka. Po prostu nie przyjdzie na obiad.

Skomentuj (16) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 130 (160)

#81165

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Jestem osobą pracująca w domu. Znaczy to, że raczej w nim jestem. Dom ten to właściwie mieszkanie w bloku. Pod blokiem jest kiosk. W kiosku siedzi pani. Pani ma teczki. Na teczkach są nazwiska a w teczkach gazety.
Taką teczkę posiadam i ja.
Starożytny ten system okazał się posiadać niespodziewaną zaletę.

Mianowicie: idę sobie spokojnie nie wadząc nikomu i nagle widzę, że Pani z kiosku macha na mnie intensywnie. No to podchodzę do okienka i...
- Tani Talu, ja pani jakieś papiery mam.
- Ale ja wybrałam gazety.
- Ale to nie takie papiery- i podaje mi POCZTĘ. Tu należy dodać, że nasz blok nie ma domofonu, a kiosk jest na trawniku pod moim budynkiem. 30 metrów od wejścia do bloku. Skrzynki są na parterze.

Żeby było jeszcze śmieszniej, to 100 m od mojego bloku jest placówka poczty.
Ja patrzę co w tej poczcie, a tam koperta z ZUSu i jakiś raport. Raport o niedostarczeniu przesyłki poleconej. Też z ZUSu. Z października. A na kopercie stempel... z listopada.
- Ile to u pani leży?
- Dziś rano pracownica odebrała.
- Ale tu trzeba było podpisać zwrotkę, żeby to odebrać.
- To młode, głupie takie to podpisała. A ja skojarzyłam nazwisko Pani z teczki.
Cóż było zrobić. Podziękowałam i ruszyłam do naszego miejscowego pałacu ZUS.

Po raptem dwóch godzinach czekania dowierzałam się, dlaczego nie dostałam numeru konta do rozliczania (nieodebrana przesyłka). W kopercie była informacja o JPK VAT. Prawdę mówiąc nie rozumiem, dlaczego ZUS informuje mnie o JPK VAT, a nie urząd skarbowy, ale to już zmartwienie księgowej.
To pisać skargę czy nie? Jak myślicie?
Mocne na skargę, słabe na odpuszczenie sobie.

Skomentuj (8) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 183 (199)

#80871

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Był sobie blok. Między blokiem a chodnikiem było 13 m trawnika ze starymi drzewami owocowymi. Blok garaże już miał w odpowiedniej ilości, a za trawnik trzeba było płacić podatki, co mieszkańcom nie odpowiadało. Dodać tu trzeba, że ulica wzdłuż której był wspomniany trawnik i blok była główną arterią miasta, choć raczej mówimy tu o jej peryferyjnym fragmencie.

Co prawa w tej skali miasta peryferie te były 10 minut pieszo od centrum - niemniej jednak fakty są takie: główna ulica, trawnik wzdłuż niej, a potem blok.

W każdym razie wydzielili działkę szerokości 9 m i na całą długość bloku. A blok miał 5 klatek. Działkę sprzedali. Wydawało im się, ze na działce szerokości 9 m nie da się nic zbudować (hłe, hłe, hłe).

Inwestor wystąpił o Warunki Zabudowy dla budynku z trzema ścianami w granicy działki bez otworów okiennych z czwartą ścianą z witrynami cofniętą - po bożemu, wg. przepisów o 4 m. Budynek parterowy w typie pawilon handlowy.
Na etapie informowania sąsiadów o postępowaniu, wybuchła awantura. Blok protestuje, nie zgadzają się by stawiać im budynek i odgradzać ich od ulicy! Teraz przecież mają widok na ładny sad, a zły inwestor wszystko wytnie i każe im patrzeć na "plecy" pawilonu handlowego.
Niestety argumenty estetyczne na nikim nie zrobiły wrażenia.

No to zacienia!
No nie zacienia, bo stoi od północnego zachodu, poza tym jest parterowy.
To za blisko, bo nie ma 8 metrów wymaganych przez strażaka.
To Inwestor zrobi ścianę oddzielenia pożarowego i będzie dobrze.
Ale on musi drzewa wyciąć! Ochrona przyrody!
Drzewa owocowe można wycinać.
I tak wystawienie WZ przeciągnęło się z 3 miesięcy przepisowych do roku.

- Powinienem ich pozwać o straty finansowe Pani Talu - zakończył opowieść Inwestor - Co oni sobie myśleli, jak sprzedawali mi tą działkę? Że ja ją dla jabłek kupiłem?

Skomentuj (20) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 190 (208)

#80713

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Pewna kamienica postanowiła podłączyć się pod MPEC.
W tym celu zamówiła inwentaryzację wszystkich kondygnacji - łącznie z piwnicą - oraz przewodów kominowych.
Bo podobno żadnej dokumentacji nie ma, sanitarny nie ma na czym rysować rurek i grzejników, poza tym trzeba wydzielić miejsce w piwnicy na węzeł.
Dokumentacja oddana, odebrana, protokół spisany, pieniądze zainkasowane.

Po dwóch miesiącach dzwoni do mnie jeden z inwertorów, że jest afera z działem wspólnot u administratora i mam tam iść na dywanik, bo są uwagi do dokumentacji. Tyle, że w umowie czarno na białym mam napisane, że uwagi do dokumentacji można wnosić przez tydzień po oddaniu, a ja mam protokół z odbioru sprzed dwóch miesięcy, nie wnoszący zastrzeżeń. Czyli są po terminie. Oni nie ja.

Do działu wspólnot idę z panem Pawłem z działu technicznego, który dokumentację odebrał.
- Czy pani sobie wyobraża, że mu teraz z każdym lokalem będziemy szli do sądu zmieniać zapisy w księgach wieczystych, bo pani inaczej wyszło?! - przyszpiliła mnie pani Bożenka już na progu.
- Inwentaryzacje robi się z obmiaru w naturze, a ja żadnej dokumentacji wyjściowej nie miałam, bo podobno nie było - wyrecytowałam na jednym wydechu linię obrony.
- Jak nie było? Jak nie było? A była pani u nas? Mamy pełny obmiar lokali z wykupu razem z komórkami w piwnicy! - i szast mi na biurko teczką.
- A po ile są różnice?
-Zazwyczaj od 0.1 do 0.3m2 na mieszkanie, ale w lokalu nr 3 0.7!

W tym momencie moje myśli zaczęły lecieć dwutorowo: na pierwszym torze jeden głos mówił, że skoro jest wspólnota, to mieszkania muszą być wykupione, czyli ktoś, gdzieś, kiedyś musiał je mierzyć do tego wykupu. No logiczne przecież. No mogłaś o tym wcześniej pomyśleć Talu!
Na drugim torze drugi głos, zachowując lodowaty spokój, zwracał mi uwagę, że w lokalu nr 3 jest jeden pokój więcej, bo sobie facet postawił ścianę z cegieł w środku pokoju i podzielił go na dwa.

Wskazuję więc na ten fakt Pani Bożence i porównuje obmiar do KW i mój, i jak byk u mnie jest ta ściana, a tam nie ma.
- I on ją na stropie drewnianym postawił, bez podparcia u dołu - jęknął Pan Paweł, który wie, że tak nie można.
- Proszę mi skorygować wymiary i usunąć tą ścianę z tego mieszkania! - założyłam w tym momencie, że Pani Bożence nie chodzi o to, żebym w lokalu nr 3 przeprowadziła prace rozbiórkowe, tylko żebym sfałszowała dokumentację.
- Inwentaryzację przeprowadza się na podstawie obmiaru i jest odbiciem stanu istniejącego - powtarzam.
- Ale mi się powierzchnie nie zgadzają.
- Ale dla projektu przyłącza to żadna różnica - wtrąca się Pan Paweł.
- Ale ja to będę musiała korygować w sądzie.
- Ale po co? Przecież to są materiały dla sanitarnego do innego projektu!
- Ale mi się w książce obiektu nie zgadza! Poza tym...- otworzyła rzut piwnic - pani nie zaznaczyła, które piwnice są czyje!
- Zaznaczyłam - wskazuje na tabelkę gdzie czarno na białym jest kto jaką komórkę zajmuje.
- Tu pani pokazała kto jaka komórkę UŻYTKUJE, a nie POSIADA. W KW!
- Ja nie miałam takich informacji!
- To trzeba było po nie przyjść.
- Ale ja tego nie miałam w umowie!
- Ale z punktu widzenia po co ta inwentaryzacja? To nie ma znaczenia!b- dodaje pan Paweł.
- Ale JA nie wiem, która komórka należy do kogo. Bo oni mają po jednej komórce w KW, a trzy w użytkowaniu! I te wszystkie komórki są prawie takie same wielkością, więc po ich metrażach nie dojdzie.
- Ale po co to przeprowadzać przez sąd? To miała być tylko inwentaryzacja budowlana.
- Niech to idzie do sanitarnego i tyle. 0.1 m to płytki na ścianie zajmują. Z punktu widzenia dokumentacji na przyłącza MPEC ani te 0.1 m na mieszkanie ani ta dodatkowa ściana nie robią różnicy - Pan Paweł.
- Niech pani weźmie obmiary z KW i przerysuje je jako swoją inwentaryzację!
- Ale to jest poświadczenie nieprawdy! Nie mogę tamtej ściany wykasować i nie będę biegać po kamienicy i pytać się, kto ma którą komórkę w KW a którą w użytkowaniu.
- Ja nie będę biegać po sądach!

I tu proszę Państwa mamy pat.

Skomentuj (12) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 150 (174)

#80423

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Pojawiła się niedawno historia o nieoczekiwanym skutku, jaki przyniosło użyczenie drukarki komuś, żeby wydrukował sobie CV.
Przypomniało mi całkiem podobne zdarzenie.
Było to na samym finiszu mojego życia studenckiego. Miałam już wtedy na koncie całkiem sporo fuch. Głównie inwentaryzacji, ale też trochę projektów graficznych (bo w końcu Corel to też program wektorowy, więc taki uproszczony Auto Cad z kolorkami - połowa grafików padła teraz na zawał).

Z tych projektów graficznych to min. robiłam broszurę dla pewnego koła naukowego materiałoznawców i całe opracowanie graficzne ich prezentacji na konferencji.
Oczywiście ile razy coś robiłam tyle razy gadałam o tym ze znajomymi na piwie.

No i przychodzi do mnie "przyjaciółka" i prosi o użyczenie drukarki, żeby wydrukować CV. No to drukuj.
Poszłam sobie zalać zupkę chińską (zjeść obiad) - jak wróciłam okazało się, że wydrukowała pół ryzy papieru. Już miałam wyartykułować, że chyba powinna się dorzucić do ryzy, gdy spojrzałam na nieszczęsne CV.
Nazwa koła naukowego była napisana samymi dużymi literami, więc od razu rzuciła się w oczy.
8 na 10 robót z podpunktu "doświadczenie" to były moje roboty.
Zamurowało mnie.

Na moje pytające spojrzenie usłyszałam "w CV się zawsze kłamie".
No i wzięła te 200 (sic!) CV i poszła je rozsyłać. Za pół ryzy zwróciła, za tusz nie "bo pożyczam ci aparat cyfrowy, a akumulator można ładować tylko określoną ilość razy, więc mi go zużywasz".

Z dzisiejszego punktu widzenia wiem, że powinnam wtedy zweryfikować tą znajomość, ale wtedy sobie pomyślałam, że nie można tak przekreślać kogoś, z kim znasz się 10 lat. Że ma fazę i jej minie.
Nie minęła, przeszła w eskalację.
W każdym razie - od tego czasu po skończonej robocie biorę referencje na których jest nr. tel. do zleceniodawcy. Żeby nie było.

Skomentuj (9) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 130 (150)

#80275

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Jak zmienić sobie salon w kryptę.

Jest sobie kamienica. Kamienica ma elewację frontową od południa, a podwórkową od północy. Ścianę wschodnią ma w granicy działki i kiedyś stał tam sąsiad, ale aktualnie działka jest pusta. Niemniej jednak jest to ściana w granicy działki.

Mierzę sobie coś tam na podwórzu, obok mnie administrator stoi i pali fajkę.
Zaczynam rysować tę elewację podwórkową i co widzę?
Na drugim piętrze - i tylko i wyłącznie na drugim - cała część po lewej (czyli mieszkanie przy ścianie szczytowej wschodniej) jest ocieplona. I nie ma okna. Na długości całego mieszkania (bo wiem, gdzie klatka się zaczyna).

- Panie Zbyszku, a tam facet sobie okno zamurował?
- Ta, zamurował. Cyrki z nim były - i tu trzeba zauważyć, że na elewacji wschodniej, tj. w granicy, na wysokości drugiego piętra właśnie, widać zamurowane okno i placki po kleju.
- Ale to on w ogóle nie ma okna w tamtym pokoju?
- Nie, nie ma.
- Ale jak to?
- A tak to, pani Talu, że on ma tam salon i mu nie pasowało okno tam gdzie było, więc sobie je zamurował w ścianie północnej, a wybił we wschodniej. Od sąsiada, w granicy. Bez nadproża. Jeszcze pożyczył rusztowanie i wlazł na tamtą działkę i ocieplił sobie tylko swoje mieszkanie. A tu - wskazał zamaszystym ruchem ręki pan Zbyszek sąsiadujące z nami zasieki - jest więzienie. I na niego z tego więzienia donieśli. Znaczy się kierownictwo. No i dostał nakaz zamurowania okna z Nadzoru.
- Ale panie Zbyszku, nie można nakazać komuś zamurowania okna, jeśli jest to jedyne okno doświetlające pomieszczenie.
- Nie można, pani Talu, gdyby on samowolnie, bez poinformowania administracji nie zamurował tamtego okna w północnej ścianie. Ale administracja o tym NIE WIEDZIAŁA - znaczące spojrzenie - więc obciążając pana od samowoli, zamurowała okno i usunęła samowolne ocieplenie.
- I się nie odwoływał?
- No odwoływał, ale dostał nakaz przywrócenia stanu pierwotnego od Nadzoru, czyli ma se to okno w ścianie północnej wybić. Tylko, pani Talu, nawet jeśli wybija się okno tam gdzie było, to...
- ... trzeba mieć pozwolenie na budowę...
- ... które kosztuje i administracja nie zamierza tych kosztów ponosić. A tamten też nie. Więc chciał młotem sam sobie to okno wybić, więc go POINFORMOWAŁEM, że sam go zgłoszę do Nadzoru, bo ja go, pani Talu, powyżej uszu mam - zaciągnął się fajką i wypuścił smugę dymu. - No i mamy z nim proces, a on najwyraźniej nie rozumie, że ja mu to ocieplenie ze ściany północnej mogę w każdym momencie zerwać. I mi pyskuje - zdenerwował się pan Zbyszek. - Jakim trzeba być debilem, żeby naprzeciwko okien kierownictwa więzienia, na działce, która ma 72 właścicieli i na której wiadomo, że nie można uzyskać zgody od właścicieli na wejście w teren, STAWIAĆ RUSZTOWANIE i jeszcze przebijać okno W GRANICY, kiedy wiadomo, że nie można w granicy okien robić.
- I to jeszcze bez nadproża.
- Dobrze, że mi ściana nie popękała. To bym miał - zakończył pan Zbyszek, odpalając fajkę od fajki. - Niech se dziad siedzi po ciemku - pokręcił głową. - Administracja to nie jest zawód dla ludzi o słabych nerwach, pani Talu. Oj nie.

Skomentuj (11) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 206 (232)

#80238

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Mamy w naszym Piekiełku Muzeum.
Nasze Muzeum organizuje rożne eventy.
Np. kręcą teledysk na dachu.
Albo robią koncert muzyki alternatywnej.
Albo odczyt wierszy (współczesnych).
Albo wypiekają w miniaturowych piekarnikach (podobnych jak do hybryd) muffinki na lekcjach muzealnych dla dzieci. W pomieszczaniach dawnej czytelni przy bibliotece, która to czytelnia została na miejsce zorganizowanych "warsztatów" zlikwidowana.
A czego Muzeum nie robi?

Nie robi kwerend archiwalnych w swoich zbiorach, BO NIE - zarządzeniem dyrekcji do odwołania. Nie pozwala korzystać z biblioteki, bo zamknięto ją dla osób postronnych i mogą jej używać tylko pracownicy. Nie można samemu zrobić kwerendy, bo nikt nie będzie tej osoby postronnej pilnował czy nie kradnie. Nie ma elektronicznego katalogu zbiorów. Nie ma pełnego katalogu zbiorów, nawet analogowego. Część zbiorów leży w magazynach nieskatalogowana.
Dlaczego? Bo tak.

Skomentuj (9) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 117 (141)

#80142

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Historia znajomego.

Mierzył kamienicę i wylądował w mieszkaniu... no, nie żula, ale starszego gościa, który miał problem z ogarnianiem domu. Zapach podobno wyciskał łzy z oczu. W mieszkaniu mnóstwo gratów i trzy koty.

Obmiary robi się dalmierzem laserowym. Wiadomo, jak koty reagują na laser i czerwona kropkę, więc kolega poprosił gościa, żeby gdzieś zamknął te koty.

Na koniec jeszcze pan zażądał policzenia, ile ma metrów w mieszkaniu - bo wie, ile ma, ale jak kolega policzy więcej i podniosą mu czynsz, to on go pozwie, administrację pozwie i wszystkich pozwie.

Rozkukuryczył się facet, więc kolega wyjął komórkę i mu tam pi razy drzwi policzył. Chwilę to trwało.

Wychodząc, kolega tak z głupia frant pyta się: "a gdzie pan zamknął koty?”- bo wszystkie drzwi otwarte, a kotów nie ma.

Facet zniknął w łazience i kolega usłyszał tylko „urfa".

Gość zamknął koty w pralce. Jeden jeszcze trochę się ruszał. Reszta się podusiła.

Skomentuj (22) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 132 (186)

#79998

przez (PW) ·
| Do ulubionych
W zestawie survivalowym każdej osoby mieszkającej w wielkiej płycie jest wiertarka udarowa. Mam więc na stanie takową.

Przychodzi kuzyn i rzecze:
- Pożycz wiertarkę.
- A po co ci?
- Bo muszę otwór w ścianie wywiercić - osoba mało czujna zakończyłaby wymianę zdań na tym fascynującym etapie. Ale że wiertarka jest - że tak powiem - Nasza ale nie Moja, postanowiłam pociągnąć temat.
- W jakiej ścianie?
- W garażu - trzeba tu dodać, że kuzyn posiada garaż przytulony do górki(bo u nas wszędzie są górki) solidnym murem oporowym.
- A udaru potrzebujesz, żeby wiercić w tym murze oporowym, tak?
- No tak. Chce se półki powiesić.
- Zrób se samonośne. Spalisz wiertarkę. Ten mur ma takie parametry, że się nie wwiercisz.
- Na samonośne idzie więcej materiału.
-A na dziury w murze oporowym więcej wiertarek - kuzyn pobuczał, pofuczał i poszedł.

Na następnym obiedzie rodzinnym wyszło, że wujek został pozbawiony w ciągu tygodnia dwóch wiertarek. Jednej konwencjonalnej, drugiej z udarem - a po pociągnięciu tematu wyszło, że doszło do tego przed rozmową ze mną.
Ludzie powinni uczyć się na błędach :/

Skomentuj (26) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 195 (207)
zarchiwizowany

#79564

przez (PW) ·
| było | Do ulubionych
Przeglądałam tablicę na FB i mi się przypomniało.
Szłam kiedyś ulicą ze znajomym. Późne niedzielne popołudnie było, pusto wszędzie cicho wszędzie bo to nie było duże miasto.
Idziemy, a po pustej ulicy hula wiatr i nagle wyskakuje jak spod ziemi jakaś kobieta.
-Czy ja mogę pożyczyć od Pani telefon?!- palce rozczapierzone, szaleństwo w oczach, włos potargany. Ale z ubrania powiedziałbym że dwie półki finansowe wyżej od mojej skromnej osoby.
-A dlaczego?- spytałam na wydechu bo mnie zassało z wrażenia.
-Bo mojego psa pogryzł inny pies i on za chwilę się wykrwawi, a tu weterynarza nie ma ale jest numer na drzwiach, a ja nie wzięłam telefonu jak wyjechałam z domu.
Historia ta trzymała się kupy, bo w aucie leżał pies wielkości cielaka- chyba dog-i wyglądał dość smutnie na mordzie a dookoła szyi miał zawiązaną jakąś dość przekrwawioną szmatę. No i byliśmy pod gabinetem weterynarza.
-Ta daj se spokój. Chodź- zajęczał znajomy.
Dałam jej telefon a pani dzwoni.
-Widzisz, nikt nie odbierze w niedziele popołudniem- znajomy jęczał dalej, całkiem jak mój dwuletni bratanek jak chce jajko niespodziankę w supermarkecie. Pani dzwoni. Jak na złość znajomemu weterynarz odebrał.
Pani z histerią w głosie powiedziała to samo co mi i zaczęła domagać się przyjazdu weterynarza tudzież, że dowiezie zwierze do weterynarza.
Weterynarz powiedział jej, że jest po godzinach pracy i proszę przyjść w poniedziałek. Pies wytrzyma co pani histeryzuje.
- Co z ludzie, czy go nie obowiązuje sumienie, przecież każde życie trzeba ratować- rozryczała się pani bo jej weterynarz rzucił słuchawką.
-A nie ma Pani jakiegoś znajomego lekarza?-spytałam a znajomego szlag trafił.
-Ta weź se daj spokój. Chodź. Nie przyjmie to nie przyjmie.
-Ale życie trzeba ratować- pani się program zapętlił.
-To proszę ratować sobie jutro rano. W godzinach pracy lekarza- warknął znajomy.
-Ale przyzwoitość...- pani płacze.
-Ten pan prowadzi własną działalność gospodarczą i ma prawo przyjmować klientów kiedy mu się tylko podoba. Sami głosowaliście za uwolnieniem rynku to teraz ponoście konsekwencje wolności którą daliście przedsiębiorcom.
-Ale...- pani szczęka opadła.
-Co ale! Co ale! Mamy kapitalizm! Każdy może robić co chce i nie ma pani prawa wymagać od weterynarza, żeby przyjeżdżał kiedy PANI się podoba, bo on jest sam sobie panem i przyjeżdża kiedy MU się to podoba. Takiej Polski chcieliście to macie.
-Ta weź wyluzuj- odetkało mnie, bo dog dalej leżał w aucie- Przecież ty lubisz psy. Sam masz psa- dodałam właściwie bezmyślnie, jakby jego empatia mogła pomóc owej pani.
-A ty nienawidzisz psów!
-Ale nie na tyle, żeby dać się jakiemuś wykrwawić- właściwie to nie tyle nienawidzę, co wolę jak między mną a psem jest zachowany pewien dystans. I najlepiej, żeby gdzieś na tym dystansie było ogrodzenie na dwa metry i właściciel psa.
-Ale co ja mam zrobić. Co ja mam zrobić-pani dalej traci głowę.
-No chodź. Co tu będziesz sterczeć bez sensu. Tak teraz świat działa, tak chcieliście żeby działał więc macie wolność rynkową, każdy robi co chce i nie ma moralności- w tym momencie moje myśli zaczęły biec dwutorowo. W jednej strony goniły w piętkę nad krwawiącym dogiem a w drugiej pojawiło mi się nieśmiałe pytanie, czy przed transformacją ustrojową w każdym małym mieście było pogotowie weterynaryjne. Nie żebym ja albo znajomy mogliśmy to pamiętać.
-Może jakaś pielęgniarka koleżanka...- wydukałam.
-MARYSIA!- wrzasnęła Pani i pobiegła do auta- Dziękuję- dodała i odjechała z piskiem opon.
-I widzisz, nawet nie oddała ci za połączenie- pi...da.
To był moment, kiedy zaczęłam weryfikować tą znajomość.

W każdym razie przypomniało mi się, bo znajomy został przewodniczącym okręgu w tym swoim niewielkim mieście i szykuje się na radnego. I wcale nie z lewicy tylko z partii, która zaczyna się na W a kończy na Ć. Partii pana, który ma nazwisko na K z ostatnią literą N .
PS. Oddała telefon. oddała :)

Skomentuj (24) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 51 (123)