#53908

Kilka lat temu mieszkanie wynajmowałam z koleżanką. Ona - miłośniczka zwierząt egzotycznych, podczas gdy moja tolerancja ogranicza się do wąsko pojętych zwierząt domowych. Nic osobistego - zwyczajnie pająki, gady i płazy w większości przypadków budzą we mnie odrazę, ale paranoikiem nie jestem. W związku z tym [E]wa swoje węże trzymała w terrarium i w mojej obecności nie wyciągała. Były chłopak Ewy - [A]dam, mieszkał tuż obok. Tak, że nasze mieszkania połączone były balkonami. Przyszedł raz do nas, bo uciekło mu zwierzątko. Pech chciał, że Ewy akurat w mieszkaniu nie było.

A: Jakbyście widziały Anielice to dajcie mi znać? Myślę, że mogła się do was balkonem wślizgnąć.
Moje serce zabiło mocniej. Tylko nie wąż.
Ja: Adam, ale to nie jest wąż?
A: Gdzie tam Certain! Ja nie cierpię węży! Jak zauważysz jakieś zwierzę to zawołaj Ewę, ona będzie wiedzieć.
Zanim zdążyłam zapytać o coś więcej to się ulotnił.

Przyszła Ewa, opowiedziałam historię. Oczy jej się zwęziły, ale nic nie powiedziała.
Trzy dni później, wieczorem ona coś czyta, ja siedzę i wkuwam - sesja jest.
Przeciągam się. Notatki mi wpadły za fotel. Lenistwo, lenistwem, ale bardziej mi szkoda czasu na poprawkę niż teraz na naukę.
Przesuwam fotel i odskakuje do tyłu. Dużo nóg i kolorowe, a za sobą ma kokony.
Ja: Ewa.
E: Hmm?
Ja: Ewa, pająk.
E: Weź nie panikuj Certain, to zwykły pajęczak.
Ja: Mhm. Możesz tu podejść? Proszę.
Ewa podchodzi do fotela i też odskakuje.
E: Ku*wa!
Celny rzut trzymaną przez nią encyklopedią i po pajęczaku.
Ja: Co to było?
E: Anielica. Latrodectus tredecimguttatus*! Zabije go. Karakurt psia mać! Samiczka z kokonami!

W bloku gdzie było ok. 40 mieszkań (w ponad połowie dzieci) Adam postanowił rozmnażać Karakurty sądząc, że to czarne wdowy.

*http://pl.wikipedia.org/wiki/Karakurt

Osobom, które wolą nie zaglądać do linka tylko powiem, że jest niezwykle jadowity - bardziej niż czarna wdowa.

pasjonaci