Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

#56625

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Wezwanie do starszego pana. Bóle w klatce piersiowej, zawroty głowy. Grzejemy na miejsce, gdzie wita nas wyraźnie zadowolony z czegoś staruszek. Teatralnie pojękuje, trzyma się za głowę, na każde pytanie o dolegliwości odpowiada twierdząco. Po mieszkaniu przechadza się przy tym bez problemów, koszulę zdejmuje sprawnie, ba, nawet sprawnie wstaje z łóżka po badaniu. Pytam o co chodzi, bo przecież widzę, że raczej nie ma zawrotów głowy (które podawał) i silnych bólów w klatce. Pan się oburza, od razu zaczyna się chwiać, potykać, kulić w sobie i krzyczeć, że co ja tam mogę wiedzieć.

Co robić, gotowy się jeszcze przewrócić teatralnie i rozbić głowę, żeby mi pokazać jak bardzo się nie znam. Wściekli zabieramy pana do szpitala z dodatkowym rozpoznaniem "symulant?". Warto zaznaczyć, że staruszek do karetki schodzi sam, po schodach, bez trzymania się poręczy. Cóż, może zawroty jakoś pomagają w chodzeniu po schodach.

W szpitalu anonsuję pana neurologowi, równie wściekłemu jak ja, bo wystarczy nam chorych, a tu jeszcze zdrowi się zdarzają i zajmują czas, który przecież nie jest z gumy.

Wracam do karety i co słyszę od kierowcy? Mamy przyczynę dziadkowego chorowania. Bo starszy pan pierwsze co zrobił po zajęciu krzesełka w poczekalni, to wykonał telefon do rodziny. I jęcząco, że on biedaczek w szpitalu, on wiedział, że tak będzie jak sobie rodzinka bez niego pojedzie na wakacje, no koniecznie musi ktoś wrócić do niego, a najlepiej cała familia, bo przecież on chyba umiera. Innymi słowy, pan się zemścił za wyjazd najbliższych na wakacje.

I nawet się nie zastanowił dzwoniąc pod trzy dziewiątki. Przecież to normalne, że pogotowie gra w teatrzykach...

Skomentuj (21) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 990 (1026)

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…