zarchiwizowany
Skomentuj
(25)
Pobierz ten tekst w formie obrazka
wampisia
14 sierpnia poleciałam na jeden dzień do Włoch. Plan był prosty: odebrać kota, zjeść obiad w towarzystwie znajomego Włocha i lecieć z powrotem do Polski. Przeszkodził nam w tym pewien incydent.
Otóż, gdy po skończonym spaghetti chciałam zapalić, spostrzegłam, że moja torba wyparowała! W środku razem z nią zaginął portfel z dokumentami i 100 euro w środku (na drobną rozpustę w strefie bezcłowej i opłatę za kota na pokładzie), telefonem wcale nie z najniższej półki i mnóstwem pierdółek w środku.
Deseru już nie skonsumowałam, tylko jazda na komisariat. Tam kolejka niesamowita, no ale czego ja się spodziewałam? W tym piekielności jeszcze nie było. Pojawiła się za to, gdy próbowałam skontaktować się z Ambasadą RP w Rzymie. Miły damski głos informował mnie za każdym razem, iż podany numer nie istnieje, nie jest podłączony, prosimy o sprawdzenie poprawności numeru.
No kurczę pieczone i święta Anielko! Ja jeszcze miałam mnóstwo szczęścia, bo dzięki znajomościom w policji na lotnisku udało się błyskawicznie spisać oświadczenie a Austrian Airlines wyraził zgodę na podstawie tego na mój przelot z powrotem do kraju bez żadnego dokumentu tożsamości. A gdyby takich znajomości nie było? Gdyby przewoźnik takowej zgody nie wyraził? I siedź człowieku w obcym kraju bez pieniędzy, dokumentów, z oświadczeniem, gdzie całego dobytku zostały ci kurtka, książka i... kot.
A co do złodzieja: mam nadzieję, że dostanie hemoroidów i rozwolnienia równocześnie. Za moją niezjedzoną panna cottę.
Otóż, gdy po skończonym spaghetti chciałam zapalić, spostrzegłam, że moja torba wyparowała! W środku razem z nią zaginął portfel z dokumentami i 100 euro w środku (na drobną rozpustę w strefie bezcłowej i opłatę za kota na pokładzie), telefonem wcale nie z najniższej półki i mnóstwem pierdółek w środku.
Deseru już nie skonsumowałam, tylko jazda na komisariat. Tam kolejka niesamowita, no ale czego ja się spodziewałam? W tym piekielności jeszcze nie było. Pojawiła się za to, gdy próbowałam skontaktować się z Ambasadą RP w Rzymie. Miły damski głos informował mnie za każdym razem, iż podany numer nie istnieje, nie jest podłączony, prosimy o sprawdzenie poprawności numeru.
No kurczę pieczone i święta Anielko! Ja jeszcze miałam mnóstwo szczęścia, bo dzięki znajomościom w policji na lotnisku udało się błyskawicznie spisać oświadczenie a Austrian Airlines wyraził zgodę na podstawie tego na mój przelot z powrotem do kraju bez żadnego dokumentu tożsamości. A gdyby takich znajomości nie było? Gdyby przewoźnik takowej zgody nie wyraził? I siedź człowieku w obcym kraju bez pieniędzy, dokumentów, z oświadczeniem, gdzie całego dobytku zostały ci kurtka, książka i... kot.
A co do złodzieja: mam nadzieję, że dostanie hemoroidów i rozwolnienia równocześnie. Za moją niezjedzoną panna cottę.
ambasada
Ocena:
80
(338)
Komentarze