Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

#66019

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Moi rodzice mnie kochają. Jestem tego pewien. Całe życie stali i stoją za mną murem. Zawsze mogłem na nich liczyć. Szczególnie w dzieciństwie byli dla mnie wsparciem (praktycznie od urodzenia jestem osobą niepełnosprawną, a chyba wszyscy wiemy, że dzieci potrafią być okrutne.) Jednakże ich metody wychowawcze w wielu przypadkach pozostawiały wiele do życzenia. Są to błędy, których teraz już jako ojciec z pewnością nie popełnię. Opiszę dziś jedną z tych piekielnych sytuacji.

Gdy miałem 3 lata rodzice kupili szczeniaka. Mama przyniosła na rękach małe śpiące w kocu zawiniątko. Cocker Spaniel o imieniu Filip. Był głupi jak but (jak większość cockerów, które spotkałem) mimo to był najwspanialszym psem na świecie: ciepłym, przyjaznym. Dla dziecka, które miało problem z nawiązywaniem kontaktów, bez rówieśników na podwórku był to najlepszy przyjaciel.

Gdy miałem 6 lat w drodze na świat był mój brat. Ojciec w tym czasie piął się na szczeblach kariery, ja ze względu na chorobę byłem trzymany pod kloszem więc o wyprowadzaniu psa przez moją osobę nie było mowy. Obowiązek opieki nad zwierzęciem przypadł mojej ciężarnej mamie. W pewnym momencie za moimi plecami zapadła decyzja o oddaniu psa. Mama dłużej nie dawała rady, poza tym rodzice uważali, że pies i noworodek to niezbyt dobre połączenie... ale nie to było piekielne.

Moi rodzice doszli do wniosku, że informacja o oddaniu Filipa będzie dla mnie zbyt bolesna. Tak więc pewnego dnia mój ojciec wziął psa na spacer i wrócił sam z informacją, że Filip zerwał się ze smyczy i uciekł. Wyobraźcie sobie teraz sześcioletnie dziecko, które ze swoim pupilem spędziło pół życia i kochało go z całych sił. Jak to możliwe, że przyjaciel uciekł i nie chce wrócić? Przecież to nie działa w ten sposób. Wypłakałem za Filipem długie tygodnie, martwiąc się, że wpadł pod auto, bo zostawić mnie nie mógł.

O tym, że został oddany dowiedziałem się jako nastolatek, bo moi rodzice zapomnieli już o zmyślonej wersji wydarzeń i choć Filip trafił w dobre ręce, to jest to jedna z tych rzeczy, których nie potrafię im zapomnieć po dzień dzisiejszy.

wychowywanie dzieci

Skomentuj (21) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 288 (532)

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…