#78614

Może poniższa historia nie wyda się Wam piekielna, ale szczerze mówiąc mam potrzebę wygadania się i zapytania innych o zdanie.

Otóż dziecię moje od dawna molestowało mnie o psa. Z pełną świadomością, że o zwierzę dbać będę ja, po przemyśleniu wszystkich za i przeciw zdecydowałam się przygarnąć jakąś "psią bidę" ze schroniska. Pies miał być dorosły, ale w miarę młody i nieagresywny. Raczej mały.

I jest.

Został odebrany interwencyjnie przez pewną fundację poprzednim właścicielom. Jakiś czas przebywał w lecznicy niedaleko mojego domu, gdzie go poznałam.

Psiak jest bardzo inteligentny, szybko załapał jak ma na imię, nauczył się, z którymi psami warto się witać przez bramę, a które są agresywne. Typ przylepy. Jak ma człowieka pod ręką, to może siedzieć cały dzień cicho, jakby psa nie było...

Tyle pozytywów. Teraz to niefajne:

Pięcioletni pies nie wie, co to jest piłka, czy gryzak. Nigdy nie był uczony bodaj podstawowych komend, typu "siad" czy "zostań".

Na moje pytanie "On jest wychudzony, czy ten typ tak ma?", weterynarz odpowiedział "On i tak już dużo przybrał". Aha.

Pies dostawał do jedzenia kości. Tylko kości. Z tego powodu nie można ocenić dokładnie jego wieku, bo weterynarz kieruje się stanem zębów. Podejrzewam, że ma też kłopoty z trawieniem.

Kiedyś siedzę w pokoju i czuję charakterystyczny zapaszek. Rozglądam się, może pies dwójkę walnął? (Wprawdzie nie "wołał" na spacer, ale nie wiadomo, może stres?). Ja zaczynam szukać nieistniejącej kupy, a pies zmiata do kąta z podkulonym ogonem...

Stan higieny w mieszkaniu doprowadził psa do nużycy (choroba skóry, nie przenosi się na ludzi)...

Takich szczegółów jest więcej, ale nie wszystkie teraz pamiętam.

Powiedzcie mi - po co brać/kupować psa, jeśli nie można mu zapewnić podstawowych warunków? Pies wiele nie potrzebuje - dobra karma, mi polecono taką za 40zł duża torba (miała starczyć na miesiąc, ale kundel ma zdrowy apetyt, a ja mu nie odmawiam, bo musi trochę masy mięśniowej nabrać, dużo jedzenia i dużo ruchu), kawałek koca i trochę czasu dwa razy dziennie...

A przede wszystkim miłość i poczucie bezpieczeństwa. Czy to tak wiele?

Psy