#79597

Krótka historia o tym, w jak patologicznej sytuacji znalazł się mój dawny kumpel i jak nie widzi w tym nic złego.

Ma facet kobietę. Mieszkają razem. On pracuje, ona nie.

Kolega - P.
Jego kobieta - D.


1. P nie pali od kilku lat, rzucił. D pali. Zwykły dzień, P coś tam robi i nagle słychać wrzask:
- P!!! Idź mi po fajki!!!
P momentalnie rzuca to, czym się zajmował i dosłownie wybiega po te fajki. Wraca, przynosi, oddaje i nie słyszy nawet "dziękuję".

2. Sytuacja nagminna, ale podam jeden przykład. Jedziemy gdzieś autem, zatrzymujemy się przy sklepie, kolega idzie, a laska mówi żeby jej wziął chipsy - laysy cebulowe. Kolega wraca:
- Nie było.
- To mogłeś wziąć solone!!! - I foch.
Jakiś czas później analogiczna sytuacja. Sklep i weź chipsy.
- Nie było cebulowych, wziąłem solone.
- To mogłeś nie brać wcale!!!

3. D nie pracuje, więc siedzi w domu. Nie oznacza to jednak, że zajmuje się domem. Gdy P wraca z pracy, to musi posprzątać, wyrzucić śmieci, zrobić zakupy i ugotować obiad, a przy tym słyszy komentarze pełne oburzenia, że jest syf w mieszkaniu, śmieci niewyrzucone, zakupy niezrobione i nie ma obiadu.

4. D uważa się za najmądrzejszą i najlepszą pod każdym względem. Często wdaje się w pyskówki z ludźmi, których krytykuje na każdym kroku, najczęściej absolutnie bezpodstawnie. P nigdy nie przyszło do głowy, by na osobności porozmawiać z partnerką i nauczyć ją tego, czego rodzice najwyraźniej zapomnieli, czyli szeroko pojętej kultury i dobrego wychowania w kontaktach międzyludzkich. Efektem są sytuacje typu:
D kogoś krytykuje i obraża, przy użyciu wysoce niecenzuralnych słów.
Ktoś nie wytrzymuje i jej odpowiada.
P naskakuje na tego kogoś, że jakim prawem się w ten sposób odzywa do jego kobiety.
P i D tracą kolejnego znajomego, który uznaje, że z patologią nie będzie się zadawał.

Nie mam odpowiedniego podsumowania dla tej historii.

znajomi