Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

#83016

przez Konto usunięte ·
| Do ulubionych
Niedługo zaczyna się rok szkolny, więc naszło mnie na wspomnienia z czasów licealnych.

Był sobie nauczyciel matematyki. Nazwijmy go panem Dariuszem.
Pan D udawał mądrzejszego niż był, potrafił nawet przy całej klasie wyśmiewać umiejętności ucznia niekoniecznie dotyczące królowej nauk. Uwielbiał wstawiać pały nawet za niechlujny charakter pisma w zeszycie.

Nie w tym jednak rzecz.

Pan D na którejś lekcji skonfiskował mi telefon. Nie bawiłam się nim. Zawibrował mi w kieszeni. Padło syknięcie:

- Hermiona, poproszę telefon.

Oddałam, bo co innego miałam zrobić? Bić się z nauczycielem?

Po lekcji podeszłam odzyskać swoją własność.

Nauczyciel stwierdził, że telefon teraz NALEŻY do NIEGO, odda mi go kiedy będzie miał ochotę. Pomyślałam sobie, że tak bawić się nie będziemy i zadzwoniłam od koleżanki do ojca, aby przyjechał do szkoły.

Ojciec był na miejscu w rekordowe dziesięć minut, spytał mnie o personalia nauczyciela i dorwał delikwenta. Spytał go przy mnie czy ma paragon na telefon marki X, skoro twierdzi, że to jego własność, i czy można poprosić dowód zakupu do wglądu, bo w przeciwnym razie zostanie wezwany patrol Policji, oraz złożone zawiadomienie o przywłaszczeniu.

Podziałało.

Telefon został mi zwrócony, przy wtórze drżącego "Przepraszam".

Ojciec poradził panu D, aby uważał na drugi raz, niemniej jednak udał się również do dyrektora szkoły poinformować go o lepkich rączkach nauczyciela.

Pan D do końca mojej edukacji w liceum nie śmiał nawet odwalić mi podobnej akcji.

Skomentuj (46) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 207 (245)

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…