Iras
Wychowanie dzieci i podejście babci... Temat rzeka.
Sama dzieci nie mam (na szczęście - rozmnażać się nie zamierzam), moja siostra za to ma dwie córki - w wieku 3,5 oraz 1,5 roku.
Siostra z dziećmi i mężem mieszkają na parterze, ja z naszą matką na piętrze (ogólnie dom "jednorodzinny"). Jako, że babcia jest pod ręką, to dzieci są często jej podrzucane, oraz często same chcą do babci.
A babcia, cóż - z jednej strony narzeka, że nie ma siły, że dzieci jej rzeczy rozwalają ip. itd. Ale zabronić dziecku czegoś ruszać? Ależ jak to! Przecież to dziecko!
Jeden z głównych nawyków dzieci - jak tylko przyjdą na górę jest natychmiast żądanie cukierka. A babunia leci teraz, już natychmiast tego cukierka dać. Jemy z matką akurat obiad? Cukierka! - mówię, żeby poczekała, jak zjemy to dostanie. Nie! Ona chce teraz!. I moja mamuśka już leci na zawołanie.
Siostra się wkurza, że dzieci dostają słodycze na każde piardnięcie - nieważne czy obiad zjadły, czy za 15 minu mają iść spać, ale matce niestety nic się nie da powiedzieć.
Sytuacja z dziś - Siostra ugotowała obiad, posiedziała z dzieciakami na gorze i się zwija, coby zjeść i przychówek nakarmić. Starsza córka na to, że chce cukierka. - Nie teraz, po obiedzie. Chodź, zjemy.
Nie, ona nie zejdzie, bo chce cukierka! Po kilku powtórzeniach w ryk - jak to dziecko. Siostra zniosła młodszą na dół, a babunia już się bierze do "pocieszania" -"ja bym ci dała, ale mama nie pozwala, jak później przyjdziesz to dostaniesz dwa".
Nosh kurrrrrrrczaki. I nie ma opcji przetłumaczenia, że takimi tekstami podważa autorytet matki, że tak naprawdę dzieciak nie przychodzi "do babci" tylko po słodycze i, że tego typu przyzwolenia na wszystko tylko utrwalają złe zachowania i uczą, że wymuszanie jest skuteczne... Próba przetłumaczenia tego matce skutkuje awanturą.
I teraz miłego oduczania terroryzmu...
Sama dzieci nie mam (na szczęście - rozmnażać się nie zamierzam), moja siostra za to ma dwie córki - w wieku 3,5 oraz 1,5 roku.
Siostra z dziećmi i mężem mieszkają na parterze, ja z naszą matką na piętrze (ogólnie dom "jednorodzinny"). Jako, że babcia jest pod ręką, to dzieci są często jej podrzucane, oraz często same chcą do babci.
A babcia, cóż - z jednej strony narzeka, że nie ma siły, że dzieci jej rzeczy rozwalają ip. itd. Ale zabronić dziecku czegoś ruszać? Ależ jak to! Przecież to dziecko!
Jeden z głównych nawyków dzieci - jak tylko przyjdą na górę jest natychmiast żądanie cukierka. A babunia leci teraz, już natychmiast tego cukierka dać. Jemy z matką akurat obiad? Cukierka! - mówię, żeby poczekała, jak zjemy to dostanie. Nie! Ona chce teraz!. I moja mamuśka już leci na zawołanie.
Siostra się wkurza, że dzieci dostają słodycze na każde piardnięcie - nieważne czy obiad zjadły, czy za 15 minu mają iść spać, ale matce niestety nic się nie da powiedzieć.
Sytuacja z dziś - Siostra ugotowała obiad, posiedziała z dzieciakami na gorze i się zwija, coby zjeść i przychówek nakarmić. Starsza córka na to, że chce cukierka. - Nie teraz, po obiedzie. Chodź, zjemy.
Nie, ona nie zejdzie, bo chce cukierka! Po kilku powtórzeniach w ryk - jak to dziecko. Siostra zniosła młodszą na dół, a babunia już się bierze do "pocieszania" -"ja bym ci dała, ale mama nie pozwala, jak później przyjdziesz to dostaniesz dwa".
Nosh kurrrrrrrczaki. I nie ma opcji przetłumaczenia, że takimi tekstami podważa autorytet matki, że tak naprawdę dzieciak nie przychodzi "do babci" tylko po słodycze i, że tego typu przyzwolenia na wszystko tylko utrwalają złe zachowania i uczą, że wymuszanie jest skuteczne... Próba przetłumaczenia tego matce skutkuje awanturą.
I teraz miłego oduczania terroryzmu...
babcie
Ocena:
170
(190)
Komentarze