#83958

Jestem w trakcie robienia kursu na prawo jazdy. Najlepsza szkoła w okolicy, o najwyższej zdawalności. Ostatnia prosta - w piątek mam egzamin państwowy, teoria i praktyka jednocześnie. I jestem przerażona.

Nie, to nie jest ta normalna trema egzaminacyjna. To prawdziwy strach, wynikający z tego, że po 30 godzinach jazd z moim instruktorem prowadzącym (G) wykupiłam jazdy doszkalające z innym instruktorem (W) i dowiedziałam się, oj, dowiedziałam...

1) Zbyt szybko puszczam sprzęgło. G zwracał uwagę tylko na to, czy samochód nie zgasł. W wyczuwa najdrobniejsze szarpnięcie (a w hyundaiu, na którym się uczę to trzeba naprawdę po-ma-lu-tku) i daje mi instrukcje, co robić, żeby tego nie było.
2) Podczas jazdy z W deszcz zakapał mi boczne szyby, więc postanowiłam je otworzyć i zamknąć, coby się przetarły. Prawa ręka na kierownicy, lewa na przycisk... I ściąga mnie w prawo. Ponad 30 godzin jazd, a ja nie umiem prowadzić prawą ręką. Lewą umiem, bo musiałam zmieniać biegi. Prawą nie. Jak się później dowiedziałam, W zachęca swoich stałych kursantów, żeby w czasie nauki z nim jedli za kierownicą. G nawet nie wspomniał o tym, że czasami trzeba lewą rękę z kierownicy zdjąć i wypadałoby to poćwiczyć.

3) Zdaniem W "zmieniam biegi, jak w traktorze". Mój partner, gdy zabrał mnie na plac, też zwrócił mi uwagę, że za bardzo szarpię się z tą dźwignią. G nic na ten temat nie wspominał.

4) Ruszanie pod górkę. Z użyciem awaryjnego umiem od dawna, to jedyna rzecz jaka wyszła mi za pierwszym razem. Z użyciem nożnego nauczyłam się dopiero na jazdach doszkalających. Dlaczego? Bo G twierdził, że zawsze mogę przecież zaciągnąć awaryjny i ruszać z awaryjnego. Nawet ze świateł.

5) Parkowanie. Prostopadłe G pokazywał mi multum razy i nie nauczył. W pokazał mi raz. I wystarczyło. Punkt odniesienia kazał wybrać inny.

Równoległe G pokazał mi raz, "tego nie będzie na egzaminie, bardzo rzadko zadają".

Last but not least...

6) Plac manewrowy. Słynny łuk. Jak G pokazuje mi kciuk do góry i krzyczy, że "było za...iście!", to chyba mogę sądzić, że poszło mi dobrze?

A taki drobny szczegół, że na WORD-owskim placu jest ciaśniej i jeśli nie nauczę się tu celować bardziej w środek, to tam mogę się nie zmieścić... Kto by na to zwracał uwagę? Dowiedziałam się tego na 33. godzinie jazd. Proszę nie regulować odbiorników, tak, na TRZYDZIESTEJ TRZECIEJ GODZINIE! Gdyby nie jazdy doszkalające z W, pewnie dowiedziałabym się na egzaminie.

Sumując - z G jeździło się świetnie. Pogadał, pożartował, oboje mamy dzieci, to tematy były. I z tego, co mówił, wynikało, że od początku idzie mi genialnie, ba, zaczęłam podejrzewać, że autentycznie mam do tego talent. A teraz walczę z przyzwyczajeniami, których w ogóle nie powinnam nabrać.

Aha, nie wiem jaką zdawalność ma G (było spytać...), ale W ma 100% zdawalność praktyki.

EDYCJA bo zapomniałam o jeszcze jednym punkcie:

7) Z G mieliśmy stałe trasy po mieście. Rzucał hasło "W lewo i na plac" i już wiedziałam, że tu prosto, tam w lewo, na rondzie prosto i znów w lewo w tę śmieszną uliczkę, gdzie jest do 30. (Śmieszną, bo samochody tam bardziej parkowały niż jeździły, wąska, kręta, jakoś tak ją polubiłam).

Tymczasem W wydaje polecenie "na światłach w prawo", a ja ZONK - jakie prawo, na plac jedziemy, to prosto, a potem w lewo i od drugiej strony... A, że tędy też można? Ale ja pierwszy raz jadę tą ulicą... Tak, po 30 godzinach jazd.

szkoła jazdy...