Kolega jest ankieterem w Urzędzie Statystycznym. Bada aktywność ekonomiczną ludności (tzw. BAEL). Raz na tydzień system losuje adresy, pod które udaje się ankieter z kartą pytań (w laptopie). Część z wylosowanych adresów jest "powtórkowa". Oznacza to, że mniej więcej rok temu pod wylosowanym adresem był (a przynajmniej powinien być inny ankieter). Ponowne pójście pod dany adres ma dwa cele: sprawdzić, co się zmieniło i sprawdzić, czy rok temu w ogóle był tam jakiś badacz.
Kolega idzie pod adres powtórkowy. Okolica nieciekawa, zapuszczona kamienica, brudne podwórko. Otwiera pan. Kolega legitymuje się, przedstawia, wyjaśnia cel przybycia. Pan potwierdza, że rok temu ktoś był na badaniu. Drugie pytanie: czy coś się u państwa zmieniło (podjęcie/strata pracy, przejście na rentę/emeryturę, strata/pojawienie się nowego członka gospodarstwa domowego)? Pan przecząco kiwa głową, ale kolega i tak zawsze woli dopytać.
Przy okazji odpala laptopa, który loguje się w pod danym adresem (potwierdza to fakt, że ankieter był na miejscu badania, ale nie potwierdza, że nie zmyślił odpowiedzi na pytania, więc zawsze trzeba dopytać mieszkańców o poprzednią wizytę) i widzi, że gospodarstwo domowe rok temu składało się z pani, pana (konkubinat) i sześciorga dzieci. Widzi, że pan i pani w systemie rok temu zapisani zostali jako bezrobotni.
Kolega: zatem partnerka nadal bezrobotna?
Pan: yyy eee yy, no yyy, opiekuje się dziećmi.
Kolega: a może pan podjął pracę?
Pan: eee, nie, ja jej pomagam w tej opiece.
Główne źródło dochodu? W sumie po co pytać.
Wzór współczesnej rodziny prawda? Kolegę strzela potężny uj, kiedy odwiedza takie gospodarstwa. Sama czuję, jak władza dyma mnie mocno. Czy naprawdę nie można ukrócić tego lenistwa poprzez drobne zmiany w programie, nakazujące pracę choć jednemu zdrowemu rodzicowi, zanim wyciągną łapę po nie swoje pieniądze?
Kolega idzie pod adres powtórkowy. Okolica nieciekawa, zapuszczona kamienica, brudne podwórko. Otwiera pan. Kolega legitymuje się, przedstawia, wyjaśnia cel przybycia. Pan potwierdza, że rok temu ktoś był na badaniu. Drugie pytanie: czy coś się u państwa zmieniło (podjęcie/strata pracy, przejście na rentę/emeryturę, strata/pojawienie się nowego członka gospodarstwa domowego)? Pan przecząco kiwa głową, ale kolega i tak zawsze woli dopytać.
Przy okazji odpala laptopa, który loguje się w pod danym adresem (potwierdza to fakt, że ankieter był na miejscu badania, ale nie potwierdza, że nie zmyślił odpowiedzi na pytania, więc zawsze trzeba dopytać mieszkańców o poprzednią wizytę) i widzi, że gospodarstwo domowe rok temu składało się z pani, pana (konkubinat) i sześciorga dzieci. Widzi, że pan i pani w systemie rok temu zapisani zostali jako bezrobotni.
Kolega: zatem partnerka nadal bezrobotna?
Pan: yyy eee yy, no yyy, opiekuje się dziećmi.
Kolega: a może pan podjął pracę?
Pan: eee, nie, ja jej pomagam w tej opiece.
Główne źródło dochodu? W sumie po co pytać.
Wzór współczesnej rodziny prawda? Kolegę strzela potężny uj, kiedy odwiedza takie gospodarstwa. Sama czuję, jak władza dyma mnie mocno. Czy naprawdę nie można ukrócić tego lenistwa poprzez drobne zmiany w programie, nakazujące pracę choć jednemu zdrowemu rodzicowi, zanim wyciągną łapę po nie swoje pieniądze?
rozdawnictwo pieniędzy
Ocena:
182
(246)
Komentarze