#84792

Wielokrotnie już wspominałam, że nie lubię dzieci i ich stukniętych rodziców. I dziś po raz kolejny utwierdziłam się w przekonaniu, że mam rację. Gram sobie z koleżanką w tenisa. Kort jest przy hotelu, w którym akurat jest jakaś impreza, wesele, chrzciny, czy coś w tym stylu, więc co jakiś czas jacyś odświętnie ubrani ludzie obserwują grę. Nie jest to najbardziej komfortowa sytuacja, ale pal licho.

I przychodzi on, tatuś z synkiem, synek na oko 6-7 lat. I, choć kort jest zamknięty, gnojek drogą okrężną, przez budowę obok, włazi na kort i biega za piłkami. Najpierw spokojnie zwróciłam uwagę ojcu, żeby dzieciaka zabrał, bo piłki szybko latają, może oberwać. W odpowiedzi usłyszałam, że niech oberwie.

Małemu powiedziałam, żeby zostawił te piłki, a ten, że chce się bawić. Próbowałyśmy go ignorować, ale plątał się pod nogami, przeszkadzał. A ja nie po to za kort płaciłam, żeby czas marnować na zajmowanie się czyimś bachorem.

Gdy mały zaczął zabierać nam piłki, już mocno wkurzona, zaczęłam głośno mówić, żeby zostawił piłki i stąd spadał. A ten się wdał w dyskusję i pyta, dlaczego. Odpowiadam, że gramy i nam przeszkadza. A on, że też chce grać i czemu nie może.

Już wściekła, odpowiadam: "Ja za ten kort zapłaciłam i ja na nim gram, spadaj, gnoju!".

Nagle tatuś się obudził: "Chodź, Brajanku, zostaw te stare baby".

Odpaliłam, że już rozumiem, czemu dzieciak taki niewychowany, skoro ma takie wzorce.

Może niepotrzebnie się w dyskusję wdawałam, ale w ogóle co trzeba mieć w głowie, żeby dziecku pozwalać biegać po korcie, gdzie piłki dość szybko fruwają i na serio może mu się stać krzywda. No i przeszkadzać osobom, które już na tym korcie są.

Cała potyczka trwała jakieś 15 minut, nasza gra trwała więc 45 minut, bo potem lunął deszcz. I tak, przez gnoja straciłam pieniądze. Może nie majątek, ale moim celem było pograć, a nie zajmować się smarkaczem.

Nadal większość rodziców jest przekonana, że robiąc dzieci, zawłaszczyli sobie świat i mają do wszystkiego prawo.