#84933

Idę sobie chodnikiem, po lewej stronie mam dwupasmową jezdnię, dalej drugi chodnik. Nie wiem, jaka odległość dzieliła mnie od niego, ale chyba łatwo to sobie wyobrazić?

Była to niedziela, więc jezdnia puściutka po horyzont, chodniki też pustawe. Z przeciwnego kierunku, drugim chodnikiem, zmierzają trzy nastolatki, które niemal z miejsca wzbudziły moją antypatię.

Panny, zamiast iść, jak należy, blisko siebie, w jakimś porządku, zajmowały cały chodnik, do tego jeszcze "rozmawiały" tak strasznie cicho, że po przeciwnej stronie jezdni doskonale słyszałam, kto kogo i dlaczego p...oli. Słownictwo takie, że uszy mi więdły, a zdążyłam się już uodpornić.

Nie mogłam się powstrzymać i spojrzałam na nie, wydaje mi się, że moje spojrzenie łączyło w sobie potępienie i zaskoczenie. Jedna z dziewcząt poczuła się chyba zaatakowana, bo, jeszcze bardziej gromko niż przedtem, zapytała uprzejmie: "Co się k...a gapisz?!".

Kurczę, muszę strasznie młodo wyglądać, skoro dziewczyna mogąca być moją córką startuje do mnie na "ty"... Niewiele myśląc, odkrzyknęłam "A patrzę, kto się tak drze, myślałam, że małpy z ZOO wypuścili!".

Tutaj już kreatywność się skończyła, zostałam poproszona o jak najszybsze oddalenie się oraz zasugerowano mi chorobę umysłową.

Oddalić się i tak zamierzałam, w końcu szłyśmy w przeciwnych kierunkach, było mi wstyd za to, że w ogóle się odezwałam (zrobiłam dokładnie to co one - wydarłam się na całą okolicę), więc zignorowałam sytuację.

Ale przysięgam na wszystko, co mi drogie, że jeśli moja córka tak się zachowa kiedykolwiek, to, choć jestem przeciwna surowym karom, z pokoju nie wyjrzy do matury. Choć oczywiście zamierzam jej wcześniej przekazać, że to przejaw skrajnego buractwa...

Teraz się zastanawiam, kto jest tu piekielny - rodzice, którzy nie przekazali odpowiednich wartości dziecku, czy też dziecko, które w wieku kilkunastu lat dokonuje już przecież świadomych wyborów?

młodzież