#86992

Historia stara, ale przypomniała mi się, gdy przeczytałam historię (moim zdaniem - zmyśloną, przepraszam, jeśli się mylę), której autor twierdzi, że jest gejem, ale żyje mu się w Polsce świetnie i żadnych praw więcej nie chce.

Na moim osiedlu jest taki zwykły zakład fryzjerski, nie jakiś fikuśny. Fryzjer, do którego w nim chodzę jest gejem. Ani się z tym nie afiszuje, ani nie ukrywa - jestem stałą klientką i sobie gadamy podczas strzyżenia jak to z fryzjerem, ja opowiadam jak spędzałam z mężem wakacje, święta, czy co tam akurat jest, on - jak z partnerem, ja o naszym kocie, on o ich psie, takie gadki jak z każdym fryzjerem, do którego dłuższy czas chodziłam.

Przyszłam trochę wcześniej, niż byłam zapisana, siedzę i czekam, aż fryzjer skończy obcinać poprzedniego klienta, oni też sobie gadają. Za oknem przejeżdża furgonetka, z której leci komunikat, że lobby homoseksualne to i tamto, aż tak dobrze nie słychać przez drzwi. Poprzedni klient zaczyna się nakręcać, że geje to pedofile, że obrzydliwe, że pe*ały, że trzeba z nimi zrobić porządek.
Nikt nie zareagował. Ani fryzjer nic w obronie nie powiedział, ani ja nie miałam odwagi, żeby się w tą rozmowę wtrącić. Facet z fotela skończył swoją przemowę, pochwalił fryzurę, zapłacił i miło się żegnając wyszedł, nie wiedząc nawet, że obsłużył go ktoś, kogo uważa za obrzydliwego.

Nie wiem, kto tu bardziej piekielny, najbardziej chyba ja, że nie miałam odwagi się odezwać. Potem próbowałam sobie wyobrazić, jak to miło codziennie spotykać się z taką bezinteresowną wrogością. Że nie wiem, po mieście jeżdżą samochody, które emitują komunikat, że każdy kto pracuje tam gdzie ja, kto nie wiem, jak katolikiem jak ja albo pochodzi z tej miejscowości co ja jest pedofilem, chce uczyć dzieci masturbacji i nie wiem, co jeszcze, bo nawet nie chce mi się słuchać tych komunikatów. Nie wiem, skąd to się wzięło, ale strasznie mnie to zasmuca.