Jeszcze jedna historia, tym razem przypomniało mi się po przeczytaniu #88780.
Mieszkałam kiedyś niedaleko szkoły podstawowej. W okolicy szkoły ze względu na obecność wprowadzono ograniczenie do 30km/h. Bezpośrednio przed szkołą jest przejście dla pieszych.
Moją zmorą w tym czasie były wycieczki dzieci do parku po drugiej strony ulicy. Dlaczego? Jednocześnie do parku chodziło nie wiem ile klas, może 4-5? Na oko 100-120 dzieci. Wyglądało to tak, że gdy widziałam dzieci zbliżające się do przejścia oczywiście hamowałam i czekałam. Czasem nawet 15 minut. Dzieci szły totalnie nieskoordynowane, pojedynczo, ewentualnie w rozlazłych grupkach, stawały na jezdni, zatrzymywały się z jedną nogą na pasach, czekając na jakiegoś kolegę. Wyobraźcie sobie. Setka dzieci przechodząca w ten sposób przez pasy.
Nauczycielki szły gdzieś na szarym końcu we własnym towarzystwie, tempem spacerowym, miło sobie plotkując. Nie miały totalnie żadnej kontroli nad tym jak dzieci przechodzą przez jezdnię. Raz byłam świadkiem, jak jakiś kierowca zwrócił im uwagę, że mogłyby się do tego przyłożyć i skoordynować to przechodzenie przez jezdnię, ustawić dzieci w pary i generalnie trochę to usprawnić. Dostał opieprz, że tu jest szkoła, strefa 30, przejście dla pieszych, więc o co chodzi?
Innym razem mało nie wjechałam w jakieś dziecko, jechałam przepisowo, przed przejściem ogarnęłam wzrokiem okolicę i widziałam zbliżające się dzieci, ale spokojnie zdążyłabym przejechać. I nagle jakiś dzieciaczek, wyglądający raczej na przedszkolaka dosłownie wyleciał zza drzewa na jezdnię. Przestraszył się, wyszłam z auta i poczekałam aż przyszła nauczycielka.
Nie wiem, w jakiej była odległości, ale twierdziła, że ona tego nie widziała. Więc gdzie ona była, że nie wiedziała, gdzie jest jej uczeń. Totalnie się sytuacją nie przejęła. Opierniczyła najpierw dziecko, a potem mnie, bo tu jest szkoła i ja mam uważać.
Strach takim ludziom dziecko powierzyć pod opiekę.
Mieszkałam kiedyś niedaleko szkoły podstawowej. W okolicy szkoły ze względu na obecność wprowadzono ograniczenie do 30km/h. Bezpośrednio przed szkołą jest przejście dla pieszych.
Moją zmorą w tym czasie były wycieczki dzieci do parku po drugiej strony ulicy. Dlaczego? Jednocześnie do parku chodziło nie wiem ile klas, może 4-5? Na oko 100-120 dzieci. Wyglądało to tak, że gdy widziałam dzieci zbliżające się do przejścia oczywiście hamowałam i czekałam. Czasem nawet 15 minut. Dzieci szły totalnie nieskoordynowane, pojedynczo, ewentualnie w rozlazłych grupkach, stawały na jezdni, zatrzymywały się z jedną nogą na pasach, czekając na jakiegoś kolegę. Wyobraźcie sobie. Setka dzieci przechodząca w ten sposób przez pasy.
Nauczycielki szły gdzieś na szarym końcu we własnym towarzystwie, tempem spacerowym, miło sobie plotkując. Nie miały totalnie żadnej kontroli nad tym jak dzieci przechodzą przez jezdnię. Raz byłam świadkiem, jak jakiś kierowca zwrócił im uwagę, że mogłyby się do tego przyłożyć i skoordynować to przechodzenie przez jezdnię, ustawić dzieci w pary i generalnie trochę to usprawnić. Dostał opieprz, że tu jest szkoła, strefa 30, przejście dla pieszych, więc o co chodzi?
Innym razem mało nie wjechałam w jakieś dziecko, jechałam przepisowo, przed przejściem ogarnęłam wzrokiem okolicę i widziałam zbliżające się dzieci, ale spokojnie zdążyłabym przejechać. I nagle jakiś dzieciaczek, wyglądający raczej na przedszkolaka dosłownie wyleciał zza drzewa na jezdnię. Przestraszył się, wyszłam z auta i poczekałam aż przyszła nauczycielka.
Nie wiem, w jakiej była odległości, ale twierdziła, że ona tego nie widziała. Więc gdzie ona była, że nie wiedziała, gdzie jest jej uczeń. Totalnie się sytuacją nie przejęła. Opierniczyła najpierw dziecko, a potem mnie, bo tu jest szkoła i ja mam uważać.
Strach takim ludziom dziecko powierzyć pod opiekę.
szkoła
Ocena:
162
(180)
Komentarze