Historia rodem z trudnych spraw, antyfanom takich klimatów proponuję ominąć.
W rodzinie mojego chłopaka jest samotny ojciec. Historia nieco skomplikowana, postaram się przedstawić jak najprościej, a jednocześnie nie pomijając szczegółów.
Wspomniany samotny ojciec jest dalszym kuzynem mojego partnera. Obecnie ma prawie 50 lat i 10-letnią córkę. Z byłą żoną długo starali się o dziecko, ale gdy przez kilka lat nie udało się, a lekarze rozłożyli ręce, temat umarł śmiercią naturalną. Życie jednak zaskakuje i żona kuzyna w wieku 42 lat zaszła w ciążę. Ciąża była zagrożona, trzeba było ją podtrzymywać, a po urodzeniu oboje chuchali i dmuchali na kruszynę.
Kilka lat temu żona kuzyna ni z tego ni z owego odeszła od rodziny. W zasadzie bez wyjaśnienia, bo powiedziała tylko, że poznała kogoś nowego, a życie z nim i dzieckiem ją frustruje i kolokwialnie mówiąc nie ma już na nie ochoty. Początkowo jako tako jeszcze podtrzymywała kontakt z dzieckiem, potem wyjechała zagranicę i słuch po niej zaginął. Alimenty płaciła wybiórczo, a poza tym nie wysyłała nawet kartek na urodziny dziecka. Dla dziewczynki był to dramat, bo gdy matka odeszła miała 3 czy 4 lata, więc już dość świadoma istota. Obecnie kuzyn spotyka się z jakąś kobietą, pierwszy raz od odejścia żony. Dziewczynka ma ustabilizowane życie, dobry kontakt z ojcem, dziadkami z obu stron i nową partnerką ojca.
I w tym momencie ponownie wpada matka i usiłuje wywalczyć, aby dziewczynka mieszkała z nią w Szwecji. Bo ona jest matką i wie najlepiej, co będzie dobre dla jej dziecka. Tłumaczy, że przeżywała trudny okres w życiu i musiała się odciąć, żeby poukładać sobie życie, ale teraz już ma stabilną sytuację i chce dla dziecka jak najlepiej.
Prawnik kuzyna mówi, że była żona ma raczej marne szanse na przejęcie opieki nad dzieckiem. Dla niego jest to absolutny koszmar, dziewczynka nawet nie chce się z matką widywać, jest dla niej praktycznie obcą osobą. Jednocześnie była żona wygraża mu się włączeniem we wszystko szwedzkiego urzędu do spraw nieletnich. Bo ona sobie o dziecku przypomniała...
W rodzinie mojego chłopaka jest samotny ojciec. Historia nieco skomplikowana, postaram się przedstawić jak najprościej, a jednocześnie nie pomijając szczegółów.
Wspomniany samotny ojciec jest dalszym kuzynem mojego partnera. Obecnie ma prawie 50 lat i 10-letnią córkę. Z byłą żoną długo starali się o dziecko, ale gdy przez kilka lat nie udało się, a lekarze rozłożyli ręce, temat umarł śmiercią naturalną. Życie jednak zaskakuje i żona kuzyna w wieku 42 lat zaszła w ciążę. Ciąża była zagrożona, trzeba było ją podtrzymywać, a po urodzeniu oboje chuchali i dmuchali na kruszynę.
Kilka lat temu żona kuzyna ni z tego ni z owego odeszła od rodziny. W zasadzie bez wyjaśnienia, bo powiedziała tylko, że poznała kogoś nowego, a życie z nim i dzieckiem ją frustruje i kolokwialnie mówiąc nie ma już na nie ochoty. Początkowo jako tako jeszcze podtrzymywała kontakt z dzieckiem, potem wyjechała zagranicę i słuch po niej zaginął. Alimenty płaciła wybiórczo, a poza tym nie wysyłała nawet kartek na urodziny dziecka. Dla dziewczynki był to dramat, bo gdy matka odeszła miała 3 czy 4 lata, więc już dość świadoma istota. Obecnie kuzyn spotyka się z jakąś kobietą, pierwszy raz od odejścia żony. Dziewczynka ma ustabilizowane życie, dobry kontakt z ojcem, dziadkami z obu stron i nową partnerką ojca.
I w tym momencie ponownie wpada matka i usiłuje wywalczyć, aby dziewczynka mieszkała z nią w Szwecji. Bo ona jest matką i wie najlepiej, co będzie dobre dla jej dziecka. Tłumaczy, że przeżywała trudny okres w życiu i musiała się odciąć, żeby poukładać sobie życie, ale teraz już ma stabilną sytuację i chce dla dziecka jak najlepiej.
Prawnik kuzyna mówi, że była żona ma raczej marne szanse na przejęcie opieki nad dzieckiem. Dla niego jest to absolutny koszmar, dziewczynka nawet nie chce się z matką widywać, jest dla niej praktycznie obcą osobą. Jednocześnie była żona wygraża mu się włączeniem we wszystko szwedzkiego urzędu do spraw nieletnich. Bo ona sobie o dziecku przypomniała...
matka
Ocena:
185
(195)
Komentarze