#90355

W szkole średniej miałam w klasie osobnika, którego dla potrzeb tej historii nazwę Markiem. Marek był inteligentny, oczytany i bystry, miał dużą wiedzę – i w związku z tym często na lekcjach się nudził.

Żadne zadania nadprogramowe czy nawet odrabianie prac domowych na inne lekcje (co część nauczycieli tolerowała za cenę spokoju) nie wchodziły w grę – on po prostu musiał być w centrum zainteresowania, a że był raczej z tych roślejszych i głos miał też donośny, to trudno go było, zwłaszcza niektórym nauczycielkom, spacyfikować, kiedy przeszkadzał. A potrafił np. w trakcie lekcji wziąć leżący na ławce długopis koleżanki, podnieść go do góry i zapytać nauczycielkę ni stąd, ni zowąd: „Nie uważa psorka, że to typowy przykład kiczu?”(nie, lekcja nie była w żaden sposób związana z historią sztuki), nie mówiąc już nic o „zwykłym” gadaniu.

Pewnego razu jednak się przeliczył. Rzecz działa się w klasie maturalnej, pod sam koniec roku – wiadomo, większość myślała już o przyszłych studiach i ci, którzy wybierali się na uczelnie i kierunki, na których był konkurs świadectw, zabiegali u nauczycieli o podciągnięcie ocen końcowych. Część się na to zgadzała – wystarczyło przygotować jakiś referat czy zrobić ileś tam dodatkowych zadań i już miało się upragnioną szóstkę zamiast piątki, między innymi z angielskiego.

Nie spodobało się to Markowi, który oficjalnie, na lekcji, wygarnął nauczycielce, że jak to tak, osoby, które gorzej znają angielski od niego, będą miały na świadectwie wyższą ocenę niż on! Na to psorka, skądinąd młoda i wygadana, nie zapominająca języka w gębie nawet gdy Marek i jeszcze jeden chłopak rzucali w jej stronę aluzje o charakterze wybitnie erotycznym, odpowiedziała spokojnie:
- Marello (jego „oficjalna” ksywka), chłopie, ale ty nie pracujesz na lekcji, tylko przeszkadzasz. Poza tym jeżeli komuś dałam niesprawiedliwą ocenę, to powiedz mi, z imienia i nazwiska, kto nie zasłużył…

Coś tam poburczał i przestał – oczywiście nikogo nie wymienił.

szkoła