Dawno temu z mężem postanowiliśmy otworzyć swoją firmę. Byliśmy tam jedynymi pracownikami i jakoś przez ponad 20 lat pozwalało nam to, jeżeli nie dostatnio, to stabilnie żyć. Ogromnym atutem tej działalności był jej adres - taki sam jak naszego domu. Wystarczyło tylko przejść przez podwórko, żeby znaleźć się w pracy.
W ostatnim czasie mocno zachwiała się ta stabilność, więc postanowiliśmy, że mąż pójdzie do pracy na etat, a ja zostanę w firmie, biorąc na siebie wszystkie obowiązki, które dotąd były rozłożone na dwie osoby. Raz pracy jest więcej, raz mniej, ale w wyznaczonych godzinach muszę być na stanowisku. Praca jest zarówno fizyczna, jak i umysłowa.
Pewnego dnia musiałam w pilnej sprawie pojechać do teściów, wykrawając czas z dnia pracy. Wychodząc powiedziałam, że się spieszę, bo wracam do pracy. Mój teść się szczerze roześmiał:
- Jak to, przecież ty nic nie robisz, tylko siedzisz w domu
W ostatnim czasie mocno zachwiała się ta stabilność, więc postanowiliśmy, że mąż pójdzie do pracy na etat, a ja zostanę w firmie, biorąc na siebie wszystkie obowiązki, które dotąd były rozłożone na dwie osoby. Raz pracy jest więcej, raz mniej, ale w wyznaczonych godzinach muszę być na stanowisku. Praca jest zarówno fizyczna, jak i umysłowa.
Pewnego dnia musiałam w pilnej sprawie pojechać do teściów, wykrawając czas z dnia pracy. Wychodząc powiedziałam, że się spieszę, bo wracam do pracy. Mój teść się szczerze roześmiał:
- Jak to, przecież ty nic nie robisz, tylko siedzisz w domu
rodzina praca zdalna
Ocena:
159
(173)
Komentarze