Dzieci są szczere. To fajne, szczerość jest fajna, ale takt i ogładę powinni przekazać dzieciom rodzice.

Mam psa, suczkę szpica, wygląda jak z linka:
http://pieswdomu.pl/obrazki/volpino.jpg
Małe, białe, futrzaste. Czy ładne-kwestia gustu, dla mnie najpiękniejsza na świecie :)

Idę między blokami w stronę parku, Biała przede mną maszeruje jak koń cyrkowy nie mogąc się doczekać puszczenia ze smyczy i biegania. Przy klatce, którą za chwilę minę stoi dziewczynka-na oko 10 lat. Zobaczyła Białą i podbiegła do stojącego nieopodal mężczyzny z okrzykiem:
-Tato, tato! Zobacz, jaki brzydki piesek!
Facet się zaczerwienił, mnie też na chwilę mowę odjęło. Zazwyczaj ludzie albo nie mówią nic, albo się uśmiechają do Białej i komplementują że puszysta, ze bielutka, że chodzi jak księżniczka, że uśmiechnięta-ogólnie pozytywne komentarze słyszę na temat wyglądu i zachowania Białej. Że jest brzydka usłyszałam po raz pierwszy.
Tata nie zareagował, wciąż nie wiedział co powiedzieć. A mnie Piekielni ugryźli, przystanęłam na chwilę przy nich i z uśmiechem, słodkim głosem odezwałam się do dziewczynki:
-Widzisz, kochanie, są brzydkie pieski, brzydcy ludzie i BRZYDKIE DZIECI TEŻ SĄ!
Tata dziewczynki miał już kołek zamiast języka, dziecko wyglądało na zdezorientowane, a Biała miała wszystko w zadzie bo szła na spacer i to było najważniejsze a nie jakieś urodowe pogaduszki ludzi.
Po co się odezwałam i nazwałam dziewczynkę brzydkim dzieckiem? A po to, żeby tatuś z mamusią nauczyli córeczkę, że nie komentuje się głośno czyjegoś wyglądu. Dzisiaj dziecko krzyczało o brzydkim piesku, a jutro na co będzie chciała zwrócić swojemu rodzicowi uwagę? Na brzydka panią? Na grubego pana?

Z przed chwili.
Zamawiam karmę dla psów na allegro. Taniej niż w zoologicznym o ponad złotówkę na puszce.
Znalazłam interesującą mnie karmę, cena mi odpowiada, koszt dostawy 13zł. Świetnie, kupujemy.
Ale czytam stronę "o mnie". A tam stoi CAPSLOCKIEM i boldem że:
"ZAKUPIONY TOWAR W DOWOLNE MIEJSCE W CAŁEJ POLSCE DOSTARCZY BEZPŁATNIE FIRMA KURIERSKA ( koszty dostawy ponoszę ja )."

Patrzę na stronę oferty:
"W przypadku produktów ciężkich ŻWIRKÓW, KARMY DLA PSÓW I KOTÓW cena zawiera koszty transportu firmą kurierską. Karmy zawsze dostarczamy na nasz koszt KURIEREM."

No cóż - kupuję karmę, 60 puszek, adres do wysyłki Polska, może i faktycznie nie trzeba dopłacać za kuriera?
Wysyłam zapytanie do sprzedawcy, że nie wiem ile mam zapłacić bo w_tym_i_w_tym miejscu na stronie aukcji napisał to_i_to, w kolejnym miejscu na stronie powtarza informację o bezpłatnej wysyłce karmy dla psów i kolejny raz powtarza tę informację na stronie "o mnie".
Dostaję odpowiedź, która mnie rozbawiła. Mianowicie zamówiona przeze mnie karma nie jest karmą :D A dokładniej odpowiedź brzmi, cytuję:
"W przypadku puszek z karmą mokrą doliczany jest koszt dostawy."
Podoba mi się taka rzetelna dezinformacja.

*nie mam absolutnie nic przeciwko płacenia za przesyłkę, zwróciłam tylko sprzedawcy uwagę, ze nie wiem czy mam płacić za kuriera czy nie skoro wszędzie pisze, że dostarcza karmę na swój koszt*

allegro

Nie tak dawno, rok temu, jechałam autobusem. Komunikacja miejska to temat wdzięczny, autobusy i tramwaje dostarczają materiału na nie jedną zabawną historię.

Jak nie oceniać ludzi po zapachu. I wyglądzie.

Piękny dzień, ciepławo ale nie gorąco, pora przedpołudniowa więc autobus nie pełen. Siedzę, w okno patrzę, oddaję się marzeniom.
Wsiada dwóch panów. Brudnych (ale nie "zapleśniałych" od brudu jak nurki śmietnikowe), czuć tylko z daleka że nie czyści i że przepici.
Siadają na siedzeniu za mną. Zaczynam się rozglądać, gdzie jakieś miejsce wolne, coby tak blisko nie siedzieć i nie być zmuszoną do słuchania i wąchania... Niestety, autobus może i nie pełen, ale też nie pustawy. Trudno, nie chce mi się stać, to wytrzymam, pomyślałam. I nie żałuję.

Z całości rozmowy, której nie jestem w stanie przytoczyć co do słowa, wynikało, że dwaj panowie pracują na budowie, wzięli dzień wcześniej po kilka stów zaliczki i postanowili te pieniądze przepić. Panowie załatwili sobie na ten dzień wolne z pracy i po kilkunastogodzinnym piciu, przespaniu się gdzieś na ławce w parku i kolejnym morzu piwa rano postanowili w południe dojechać do własnych domów. Dowiedziałam się również, że na budowę przyjęty został Nowy, młody wiekiem i stażem pracy, którego zachowanie nie przypadło kolegom budowlańcom do gustu.

Panowie rozsiadli się wygodnie i zaczęli konwersować. Tak, konwersować - nie rozmawiać.
A wyglądało to mniej więcej tak:
- To ja Tobie, Januszku, bilet skasuję. Boś mi te trzy ostatnie piwa Ty zapłacił.
- Krzysiu, to bardzo uprzejme z Twojej strony.
Po chwili (czyli po operacji "bilet"):
-Dziękuję Ci Krzysztof, naprawdę dobry kolega z Ciebie. Bo ja trochę zaszalałem z tymi piwami tam w barze
- Janusz, nie dziękuj, dobry kolega z Ciebie, uczynny, nie chciałbym żebyś miał nieprzyjemności z powodu braku biletu.
- A wiesz Krzysiek, ten Młody, to on mnie bardzo denerwuje.
- Janusz, nie jesteś osamotniony w swoich odczuciach, Młody denerwuje wszystkich, nawet kierownika.
- Naprawdę, jego zachowanie jest nad wyraz irytujące.
- To może wspomnij mu o tym, zamiast dusić to w sobie?
- Masz rację, Krzysztofie, nie omieszkam tego uczynić przy najbliższej nadarzającej się okazji.
Chwila przerwy w tych wersalskich uprzejmościach, jednemu z nich dzwoni telefon.
- Oho, moja pani! Cicho Krzysztof, nie chcę żeby się jeszcze bardziej denerwowała jak Ciebie usłyszy...
"Tak kochanie.... No wiem, zabalowałem z kolegami.... Nie, obawiam się, że nie pojedziemy dzisiaj do marketu, ja trochę wypity jestem... Kochanie, nie denerw...Dobrze. Tak. Masz rację. Oczywiście. Za pół godzinki, skarbie, będę. No, to pa. Kocham cię"
Patrz, Krzysiu - rozłączyła się. Trochę jest niezadowolona chyba.
- Janusz, może Ty kup jej jakiegoś kwiatka? Zostały Ci jeszcze jakieś pieniądze? Róża tam w kwiaciarni 6zł, jak nie masz, to ja Ci dam
- Ejże, Krzysiu, mam, na kwiaty dla mojej pani zawsze mam.
.........
Niestety, ja musiałam wysiąść, panowie kontynuowali podróż i konwersację (jak mniemam). Uśmiech do końca dnia miałam zapewniony-niby takie zapijaczone prawie menele, ale sposobu prowadzenia rozmowy niejeden magister by się nie powstydził. A stwierdzenie "nie omieszkam tego uczynić przy najbliższej nadarzającej się okazji" na stałe wprowadziłam do swojego słownika. Zawsze się uśmiecham podczas wypowiadania tych słów ;)

komunikacja_miejska

Historia z zeszłego roku.

Zaczynamy pracę od ósmej. W tym dniu wyjątkowo wcześnie dotarłyśmy z koleżankami do firmy. Wchodzimy, podpisujemy listę, idziemy w stronę naszego pokoju. Tuż przy wejściu siedzi sobie starszy pan, dziadziuś taki, czeka na oficjalne otwarcie firmy. Kłaniamy się grzecznie "Dzień dobry", pan odpowiada grzecznie "Dzień dobry" obciera nos w chusteczkę, coś tam sobie przy kurtce poprawia. Pytamy czy możemy w czymś pomóc, pan odpowiada że czeka na koleżankę z innego działu. OK. Poszłyśmy do naszego pokoju, włączamy komputery, włączamy czajnik (a jak, biuro to biuro-kawa rano musi być), w sumie może jakieś dwie minuty minęło od naszego wejścia gdy decydujemy się wyjść na dwór, dosłonecznić się przed pracą. Wychodzimy z pokoju, maszerujemy w stronę wyjścia z firmy i mijamy starszego pana. Jednak pan starszy dziwnie wygląda-jakoś tak bezwładnie, z nosa katar dynda a chusteczka w ręku, żółtawy zlekka.
"Halo?! Proszę pana?! Dobrze się pan czuje?! Proszę pana!!!"
Pan nie reaguje na wołanie. Na dotknięcie ramienia też nie nie.
Dosłoneczniania już nam się odechciało, wzywamy pogotowie. Żadna z nas nie ma pojęcia o udzielaniu pierwszej pomocy a osób przeszkolonych w tym zakresie jeszcze nie ma w pracy. Pogotowie przyjechało naprawdę szybko, ale nic nie mogli zrobić. Starszy pan odszedł. Ratownicy ułożyli ciało na podłodze, przykryli czarną folią, pozbierali się i pojechali. Ktoś w międzyczasie wezwał policję.
W firmie ogólny szok-jak to? Pan żył i nie żyje. Nagle. Odpowiadał "dzień dobry" a po chwili był już po drugiej stronie. Wszystkie działy snują się po korytarzu zerkając na czarną folię. Jedna policjantka została pilnować ciała aż do przyjazdu rodziny.
Piekielna jest cała sytuacja-człowiek przyszedł załatwić sprawę i zmarł nim firma rozpoczęła pracę. Ale najbardziej piekielne jest to, że czarna folia+policjantka+żona zmarłego+syn+córka przebywali w firmie do godziny 15. Od 7:45 do 15:00. Długo. Niezręcznie było wyjść do WC, do pokoju socjalnego, do działu obok. Cały dzień w firmie panowała dziwna cisza i przygnębienie. Klienci, którzy przyjeżdżali, natykali się na korytarzu na żałobników i policję. Nastrój pogrzebowy trwał u nas jeszcze kilka tygodni po opisywanym zdarzeniu. Do dzisiaj, a minął rok, jak przechodzę obok tego miejsca na którym zmarło się starszemu panu, przechodzą mnie ciarki. Krzesło, na którym dokonał żywota ostało wyrzucone. Źle się kojarzyło.

firma