Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
Profil użytkownika

GrumpyMatt

Zamieszcza historie od: 17 czerwca 2019 - 12:52
Ostatnio: 12 kwietnia 2023 - 12:15
  • Historii na głównej: 38 z 38
  • Punktów za historie: 4724
  • Komentarzy: 88
  • Punktów za komentarze: 376
 

#85267

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Z cyklu "Piekielności dawnej podstawówki".

W mojej podstawówce nauczycielki nie raz i nie dwa wpisywały punkty minusowe gdy zauważyły, że ktoś np. przechodził nie na pasach w drodze do domu czy "niewłaściwie zachowywał się na chodniku". O ile to pierwsze słusznie, to pod drugie często podciągano np. szturchanie się nawzajem. Takie wpisywanie punktów minusowych za zachowanie poza szkołą nie było rzadkie, a szczytem była historia, którą słyszałem od znajomych - od niejednego, a były one zaskakująco zgodne - gdy syn jednej z nauczycielek pokłócił się i powyzywał z innym dzieciakiem na boisku we wsi, w związku z czym dzieciak dostał za to od owej nauczycielki punkty minusowe. Samo to już jest piekielne oraz było naruszaniem regulaminu, ale staje się jeszcze piekielniejsze gdy zestawi się to z inną sytuacją.

Pewnego dnia 6-klasista pobił 4-klasistę przed szkołą. Szkoła umyła ręce twierdząc, że to stało się poza terenem szkoły i to już nie jest ich jurysdykcja. W tym przypadku "poza terenem szkoły" oznaczało... metr przed bramą.

szkoła

Skomentuj (8) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 121 (147)

#85318

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Kolejna historia z dzieciństwa, tym razem o "zapominalskiej" ekspedientce i oskarżaniu mnie o złodziejstwo.

Mając lat około 7 czy 8, czasami chodziłem do lokalnego sklepu po jakieś lody czy zakupy dla rodziców. Pewnego razu ekspedientka mi zadała dziwne pytanie:
- Tutaj były takie samochody czekoladowe, wiesz o jakich mówię? - i wskazała na ladę.
Powiedziałem że wiem, że ostatnio tutaj było takie pudełko czekoladowych, na co ona odparła, że lepiej dla mnie żeby się szybko znalazły. Mały byłem, nie wiedziałem o co jej chodzi, więc po prostu kupiłem co miałem kupić i wróciłem do domu.

Po paru dniach moja mama zapytała się, czy brałem jakieś czekoladowe samochodziki ze sklepu, na co ja odpowiedziałem, że nie. Strasznie była wtedy wpieniona i od razu poszła do sklepu zrobić awanturę.
Co się okazało? Że pani ekspedientka każdemu jednemu klientowi rozpowiadała, że jestem złodziejem i ukradłem całe pudełko tych nieszczęsnych czekoladowych samochodzików. Rzekomo pod nosem obsługi i kamery. I moja mama zażądała żeby jej pokazać nagranie z monitoringu jak to rzekomo kradnę te czekoladki.

Przyjechał w tym celu właściciel, i co się okazało? Że pani ekspedientka wcześniej sprzedała komuś całe pudło tych samochodzików na jakąś imprezę i o tym "zapomniała". Za to nie zapomniała mnie i mojej rodziny oczerniać przed każdym kto wszedł do sklepu.

sklep

Skomentuj (7) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 167 (177)

#85219

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Będzie tutaj kolejna historia z serii "Piekielności dawnej podstawówki", a mianowicie o stażyście roku.

Gwoli wstępu: W podstawówce zdiagnozowano mi AD/HD, którego w rzeczywistości nie miałem, a byłem zwyczajnie dość niegrzecznym dzieciakiem. Wtedy była taka mania na stwierdzanie wszelkiego rodzaju schorzeń, zespołów itd, a w związku ze zdiagnozowaniem, zaczęto faszerować mnie różnymi prochami w różnych kombinacjach i dawkach. Po jednych byłem normalny, po innych przytłumiony, jeszcze po innych potrafiło odbijać mi kompletnie, a zmieniały się one często.

Pewnego razu przez przypadek zamiast dwóch tabletek wziąłem podwójną dawkę jednej - znowu mi zmieniono leki, a tabletki były do siebie podobne, więc albo ja albo moja mama je pomyliła. Efekt był taki, że podczas WF na dworze ze stażystą dopadła mnie ogromna senność, aż mi ciemniało przed oczami, a w pewnym momencie pociemniało mi bardziej, osunąłem się na ławkę na której siedziałem i na niej tak leżałem śpiąc.

Obudziłem się 3 godziny później na tej samej ławce. Stażysta najwyraźniej uznał, że dziecko nagle osuwające się na ławkę to nic niepokojącego, a następnie zabrał całą klasę i zostawił mnie tak leżącego na tej ławce.
Zastanawiam się, co by było gdyby mi lub innemu dziecku faktycznie przydarzyło się coś złego i wymagałoby pomocy, a stażysta zachował by się tak jak wobec mnie.

szkoła

Skomentuj (7) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 133 (151)

#84983

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Krótka historia o jednej z piekielności podstawówki, do której chodziłem.

Pewnego dnia, gdy moja matka była w Warszawie, pomagając ciotce w urządzeniu mieszkania, zadzwoniła do niej dyrektorka szkoły, przekazując, że niesprowokowany napadłem na kolegę z klasy i połamałem mu palce i należy jak najszybciej przyjechać, bo sytuacja jest bardzo poważna. Matka, przerażona, pojechała jak najszybciej 100 km z powrotem do domu, obawiając się co też ja narobiłem i czy nie będzie poważnych konsekwencji.

Przyjechała i oto, co się okazało.
- Nie niesprowokowany, tylko rzeczony dzieciak razem z innymi na przerwie zaczepiali mnie, przezywali, pluli na mnie.
- Nie napadłem, tylko jednemu z nich podstawiłem nogę za to opluwanie i całą resztę.
- Nie ja mu palce tak urządziłem, tylko on wyciągnął przed siebie rękę pechowo, jak upadł.
- I palce nie połamane tylko wybite.
- I nie wszystkie, tylko 2 u jednej ręki.

Po czym usłyszała że "to przecież niemal to samo, co jej mówiono".

Ot, uroki dawnej polskiej oświaty.

szkoła

Skomentuj (3) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 108 (160)

#85018

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Znowu historia o piekielnych psach i ich właścicielu.

Niedaleko ode mnie, przy jednej z dróg powiatowych, które są bardziej uczęszczane, ktoś zaczął sobie budować na jesieni oraz w zimę i wieczorami oraz podczas dnia, gdy robotnicy wracali do domu, wypuszczał 2 psy, aby pilnowały terenu.

I tu zaczyna się piekielność i skrajna głupota - cała działka nie miała jeszcze zrobionego ogrodzenia, bramy oraz furtki (po wybudowaniu tych ostatnich i tak były niepodsypane, więc była pod nimi szpara wysoka na pół metra). Pan Hrabia natomiast wieczorami wyjeżdżał, zostawiając swoje pupile na posesji. W wyniku tego 2 wielkie, agresywne psy, z których jeden nie miałby problemu z powaleniem i zagryzieniem człowieka, biegały sobie po miejscowości, gdzie tylko zapragnęły, raz o mało mnie nie atakując, gdy biegałem późną porą.

Skarga poszła do sołtysa, lecz Pan Hrabia najwyraźniej uznał, że może mieć wywalone na wszystko. W międzyczasie skończył budowę płotu i pod koniec lutego podsypał bramę oraz furtkę, więc psy nie wychodziły. A przynajmniej tak myślałem - gdy wróciłem ze Słowacji, szedłem z moją dziewczyną na spacerze po chodniku przy tamtej właśnie drodze. Nagle widzę, że właściciel posesji gdzieś sobie jedzie, zostawiając otwartą bramę (w końcu musiałby potem przy powrocie podjąć tytaniczny wysiłek naciśnięcia przycisku na pilocie i czekać całą wieczność - 10 sekund - aż się ona otworzy), a psy, jakżeby inaczej, hasają sobie bez nadzoru po podwórku, wyskakując niemalże na chodnik i podbiegając ze szczekaniem i warczeniem do rowerzystów, którzy (podobnie jak my) przenieśli się na drugą stronę jezdni. Godzinę później, gdy wracaliśmy z dziewczyną, brama była nadal otwarta, a psy siedziały na podjeździe, warcząc, szczekając i podbiegając do każdego, kto się zbliżył.

Obecnie czekam, aż znowu będzie miała miejsce taka lub podobna sytuacja, aby ją nagrać i zgłosić na policję. Z właścicielem działki tak naprawdę nie ma kontaktu, a gdyby tym psom kiedyś odbiło i chociażby rzuciłyby się na dziecko wracające ze szkoły (czy nawet dorosłego), to dojdzie do tragedii.

psy

Skomentuj (18) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 98 (118)

#84932

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Historia z roku 2015-ego, postanowiłem ją w końcu opisać.
W 2015 roku szukałem jakiejś pracy dorywczej na wakacje, i w końcu znalazłem jedną przy wykładaniu towaru w markecie w Radomiu.

Zatrudniła mnie pracownica jednej z firm zajmujących się takimi rzeczami, miałem popracować miesiąc w zastępstwie za jedną dziewczynę która złamała rękę, a przynajmniej tak mi powiedziano.

Praca jak praca, irytująca ale da się znieść, ale cyrk i cała piekielność zaczęła się potem.

Po tygodniu (3 dni pracy) pracownica przyszła i powiedziała że dziewczyna wróciła miesiąc wcześniej ze złamania i niestety trzeba mnie zwolnić, ale wypłacą mi pieniądze za te 3 dni (około 60 złotych) tylko muszę podpisać przygotowaną umowie na platformie cyfrowej firmy. Umowę podpisałem, pieniądze nie przychodziły. Pracownica prosiła o dane bo może coś pomyliła, nr konta wysyłałem, dzwoniłem wiele razy zarówno do niej jak i do firmy ale pieniądze nie przychodziły. W końcu miałem dość i uznałem ze nie ma co nerwów i czasu tracić o te 50 zł, zwłaszcza że w międzyczasie znalazłem pracę lepszą i o wiele lepiej płatną.

Problem wrócił, gdy w marcu przyszedł email od firmy abym odebrał PIT od nich za tą umowę. Zadzwoniłem, zapytałem o jaki PIT chodzi, skoro nie dostałem żadnych pieniędzy. Powiedziano mi że pieniądze zostały wysłane na konto jeszcze w sierpniu.
Wtedy coś mnie tknęło.

Po poszukaniu hasła zalogowałem się na platformę i zobaczyłem tą umowę dokładnie. Jak się okazało numer konta podany w umowie był zupełnie inny niż ten, który podawałem 3 razy pracownicy, przy czym będąc dopiero 18 latkiem nie zauważyłem tego jak i w naiwności nie podejrzewałem ze pracownik jakby nie patrzeć dość profesjonalnej firmy może odwalać jakieś machlojki.
Zadzwoniłem razem z ojcem (jak wspomniałem jedna z pierwszych robót, w takich sprawach byłem jeszcze zielony), gdzie pracownica zaczęła się tłumaczyć, że może wpisała jedną czy dwie cyfry źle.

Wkurzyliśmy się, i powiedzieliśmy żeby nie robiła sobie jaj bo to jest zupełnie inny numer konta, zapewne jej, i jeżeli pieniądze nie znajdą się w przeciągu tygodnia to zgłaszamy sprawę na policję.
Usłyszałem wtedy jeden z lepszych tekstów w życiu:"Proszę mnie nie straszyć policją bo to są groźby karalne!"
Powiedzieliśmy że to nie jest żadna groźba karalna i jak zapowiedzieliśmy jeżeli pieniądze się nie znajdą idziemy na policję. Pracownica rzuciła na odchodne że jesteśmy chamami bez cienia współczucia bo ona samotnie wychowuje dziecko po czym się rozłączyła.

Pieniądze znalazły się następnego dnia.
Ta kobieta zatrudniała i zwalniała nie tylko mnie, ale też sporą liczbę osób i zapewne dorabiała się miesięcznie sporej ilości pieniędzy korzystając z faktu, że ludziom zazwyczaj nie chciało się męczyć o tak małe sumy pieniędzy. Podejrzewam również że kazała im robić swoją pracę, zważywszy na fakt że przez te 3 dni ona zawsze wychodziła wyładowawszy 1-2 palety, podczas gdy ja i inni mieliśmy ich nawet po kilkanaście.

Jak widać niektóre "madki" posuwają się wręcz do tego, że uważają ze bycie samotną matką uprawnia do oszustw i okradania ludzi...

sklepy Radom

Skomentuj (5) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 188 (226)

#84778

przez (PW) ·
| Do ulubionych
O piekielnym psie mojego dziadka.

Cóż, mój dziadek (który byłby materiałem na kilka historii) na starość dziwaczeje. Miał jednego psa, to wywiózł go do lasu „bo za mało szczekał" - czyli po prostu się nauczył, że np. na rodzinę szczekać nie trzeba - i sprawił sobie nowego, od naszej suczki.

Tamtego też chciał wywieźć, z tego samego „powodu”. Gdy się o tym dowiedziałem (i przy okazji o losie poprzedniego), to mu powiedziałem, że znajdę mu jakiś dom, bo już zdążył sobie wziąć nowego psa od znajomego, ale jak z kolejnym będzie takie coś próbował, to już żadnego mieć nie będzie. Psu dom znalazłem.

Już zachowanie mojego dziadka można uznać za piekielne, ale tutaj dochodzimy do nowego piekielnego pieska.

Dziadek wybrał sobie taką kreaturę z zagłębia Sosnowca afrykańskiego, że gorszej chyba się nie da. Mały pies, od samego początku charakter miał taki, że szczekał na wszystko. Była nadzieja, że jak podrośnie, to się uspokoi, ale nie - jest jeszcze gorzej.

Mała kreatura szczeka i wyje na wszytko - gdy ktoś przyjdzie, gdy zobaczy ptaka, gdy spadnie liść czy gałąź, gdy coś usłyszy, gdy powieje mocniej wiatr (alert RCB lubi to), gdy rozmawiam z babcią, gdy z okna mojego domu 70 metrów dalej zawołam kota. Przy tym szczekanie jego jest cholernie piskliwe i głośne, do tego stopnia, że w uszach czasem aż kłuje, przy szczekaniu nie da się rozmawiać i ten pisk przebija się nawet przez silnik kosiarki, gdy koszę babci trawę. Ten pies doprowadza do szału chyba wszystkich oprócz dziadka, który się cieszy, że pies "w końcu szczeka jak należy".

Pozostaje nadzieja, że którego dnia jakoś wyskoczy z kojca i ucieknie przez jedną z dziur w siatce.

dom

Skomentuj (17) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 89 (147)

#84967

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Historia z tegorocznej wymiany na Słowacji.

Byłem w tym roku na Erasmusie na Słowacji w Trnavie, kiedyś opiszę jeszcze piekielności uniwersytetu, ale dziś o przeklętych ludziach z góry w akademiku.

Sam akademik był przyjemny, współlokator Słowak był 3-4 dni w tygodniu, więc można było sobie posiedzieć w ciszy i spokoju.
A raczej można by było, gdyby nie osobnicy z góry.

Nie mam nic przeciwko temu, że ktoś imprezuje, ale to co odwalali było przegięciem na całej linii - impreza do późna w nocy 2-3 razy w tygodniu, darcie ryja, wrzeszczenie w środku nocy z balkonu, wylewanie jakiejś wody i wyrzucanie śmieci na nasz balkon, skakanie po podłodze i budzenie ludzi. Zgłaszanie do administracji budynku dawało tyle co rzucanie kamieniami w czołg, a konkretne przegięcie to była całonocna impreza w niedzielę z muzyką tak głośną, że przychodzili do nich ludzie z drugiej strony budynku 8 pięter niżej prosząc żeby się uspokoili, bo chcą spać, a wielu musi rano wstawać na uczelnię. W odpowiedzi wszyscy, w tym ja słyszeli "odp*erdolcie się, my mamy prawo się bawić jak chcemy lamusy!" (wolne tłumaczenie ze słowackiego) i impreza trwała do samego rana.

Wtedy wpadłem na szatański pomysł. Po imprezie chcieli oczywiście odespać kaca, zapewne gdzieś do 3-ej po południu.
Zgadnijcie kto postanowił o 10-tej rano słuchać piosenek wojskowych podkręconych na cały regulator na dość potężnych głośnikach pożyczonych od współlokatora?

Metoda wychowawcza zaskakująco poskutkowała już po pierwszym razie, bo od tej pory gdy tylko puszczałem choćby marsz Battotai, Erikę czy O Mój Rozmarynie, to zawsze muzyka jak i wrzaski traciły na decybelach i natężeniu.

akademik

Skomentuj (11) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 149 (153)