Pracowałam kiedyś z dziewczyną o imieniu Yvett. Nie miałyśmy jakiegoś większego kontaktu ze sobą. Mnie na tym nie zależało, ponieważ trzeba było bardzo uważać przy niej co się mówi. Wszystko opowiadała dalej, dodając swoje trzy grosze. Ona próbowała czasami nawiązywać ze mną rozmowę, ale ja zawsze byłam oszczędna w słowach. Pewnego dnia dowiedziałam się, ze Yvett bardzo oburzona opowiadała o tym, że ja do niej nie podeszłam i nie zagadałam, jak obie stałyśmy na dworcu i czekałyśmy na pociąg. Opowiadała przy tym, że coś jest ze mną nie tak.
Do tej pory zastanawiam się, kiedy razem stałyśmy na dworcu i dlaczego ona do mnie nie podeszła. Ja jej zwyczajnie nie zauważyłam. Nie mam oczu dookoła głowy. Ponadto mogła przyjść osobiście do mnie i powiedzieć w twarz zamiast za plecami. Nie wiem dokładnie, jak inni na to zareagowali. Yvett krótko po tym złożyła wypowiedzenie, ponieważ uważała, że jedno z jej zadań w pracy, robienie tłumaczeń, to praca dla małp i ona nie po to studiowała.

zagranica

Miałam przyjaciółkę. Znamy się od 7 lat. Zwierzałyśmy się sobie z problemów, opowiadałyśmy o sukcesach, wyjeżdżałyśmy razem na weekendy. Miałyśmy też wspólną paczkę znajomych. Spotykaliśmy się wszyscy na urodzinach, grillach czy po prostu bez powodu. Przyjaciółka kilka miesięcy temu wyszła za mąż. Krótko po tym wydarzeniu zaczęła odpowiadać zdawkowo na moje wiadomości. Sama z siebie się nie odzywała. Przyciśnięta do muru powiedziała, że jest rozczarowana moim zachowaniem i nie chce mieć ze mną nic wspólnego. Wymieniła kilka wydarzeń, które ja uraziły. Przeprosiłam ją za nie chociaż uważam, że były to nieporozumienia, o których mogla mnie poinformować. Jak się okazuje zerwała kontakt nie tylko ze mną, ale ze wszystkimi z naszej paczki. Nie pojawiła się od tamtej pory na żadnym spotkaniu, opuściła nasza WhatsApp grupę. Mam wrażenie, że ona chce odciąć się od starego życia i rozpocząć nowe. Teraz ma męża i nikt inny już jej nie jest potrzebny. Nie potrafię zrozumieć jej zachowania. Może przez te wszystkie lata za nami nie przepadała. Spotykała się z nami, gdyż nie była pewna czy jej chłopak jej nie zostawi. Zawsze powtarzałyśmy, że partner/partnerka może odejść, a przyjaciele zostają. Chyba jednak moja była przyjaciółka zmieniła zdanie w tej kwestii.

Mam za sobą kilka związków. Nie lubię skakać z kwiatka na kwiatek, ale jakoś tak wyszło. Chciałabym opisać mój około półroczny związek z pewnym inżynierem o imieniu Jochen.
On miał wtedy 29 lat i był bardzo nieśmiałym facetem. Stwierdziłam, że przecież nieśmiałość nie jest taką straszną wadą i może z czasem będzie lepiej. Jaka ja byłam głupia!
Nie był zbyt rozmowny, ale na początku jeszcze jakoś rozmowa się kleiła. Opowiadał o swoich podróżach służbowych, o pracy. Opowiedział tez, że nie rozmawia ze swoimi współpracownikami, gdyż są niesympatyczni. Pomyślałam, że tak bywa. Kolegów z pracy w końcu się nie wybiera. Na urodzinach jego ciotki i kuzyna przekonałam się, że tez nie rozmawia z rodziną. Dlaczego? Nie lubi swojej rodziny. Nie ma też wspólnych tematów z dalszą rodzina. Rozmawia tylko z rodzicami i bratem. Czerwona lampka mi się już zapaliła, gdyż ja byłam na urodzinach zagadywana i fajnie mi się rozmawiało z tymi ludźmi. Mojego faceta nikt nie zagadał.
Miał kota, który był całym jego życiem o czym się z czasem przekonałam. Kot robił co chciał w jego mieszkaniu. Sierść była nawet w wannie. Zwierzak był chory na nerki. Karma i lekarstwa kosztowały 250 EUR miesięcznie. Dodatkowo mój były wspierał co miesiąc jakieś schronisko dla kotów. Na kota potrafił sporo wydać. Na inne rzeczy szkoda było mu pieniędzy. Długo się zastanawiał nad prezentem dla mamy, który kosztował 15 EUR, bo to tyle pieniędzy. Polecieliśmy tez na najtańszy urlop jaki znaleźliśmy. Last Minute – Maroko 450 EUR za all inclusive. W sumie fajnie było. Nie zależy mi na luksusowych hotelach. Ale były fajniejsze oferty. Wystarczyło dołożyć 100 czy 200 EUR. Miał tylko jedną parę butów. Czarne trampki Converse. Przechodził w nich całą zimę. Rozumiem, że każdy sam decyduje, jak i na co wydawać pieniądze, ale nie rozumiem dlaczego człowiek, który zarabia jakieś 3.000 EUR netto miesięcznie nie kupi sobie jakichś cieplejszych butów na zimę. Tutaj chodzi również o kwestie zdrowotne. Kwestia urlopu tez nas poróżniła. Na początku znajomości zapytałam czy on lubi podróżować, bo ja bardzo. On ochoczo stwierdził, że jak najbardziej. Niestety po pobycie w Maroko mój były nie przewidywał żadnych innych wyjazdów. Powinnam sobie wyjechać z koleżanką. On zostaje w domu. Był domatorem i mnie okłamał w sprawie urlopu.
Kolejnym problemem było jedzenie. Było dużo produktów, których nie lubił: ryby, cebula, mięso mielone, ciemne pieczywo i nie tylko. Jak na przykład zjadł przez przypadek coś czego nie lubi to to wypluwał jak małe dziecko. Bał się tez jeść nieznane produkty. Zawsze patrzył tak podejrzliwie.
Uwielbiał czytać książki fantasy. Podsunął mi kilka do czytania. Ja nie byłam zainteresowana. Opowieści o smokach mnie nie interesują.
Po pewnym czasie pojawiły się problemy z komunikacją. On nic nie opowiadał od siebie. Odpowiadał na moje pytania. W końcu mu powiedziałam, że tak nie może być. Ja preferuję dialogi, a nie monologi. Jego odpowiedz: przecież można razem pomilczeć. Opowiedział to tez swoim rodzicom. Rodzice zgodnie stwierdzili, że on nie musi ze mną rozmawiać. Oni go kochają takiego jakim jest i nie musi się zmieniać dla kobiety. W sumie już wtedy nie miałam nadziei na wspólną przyszłość. Ale to nie ja zakończyłam ten związek. Zrobił to on. A oto powody: nie lubię czytać książek fantasy. On po przyjściu z pracy czyta książki fantasy i tego wymaga od partnerki. Lubię spotykać się ze znajomymi. On woli czas spędzać w domu. Nigdy go nie zmuszałam do kontaktu z moimi znajomymi. Zabrałam go kilka razy ze sobą, ale nigdy mi nie powiedział, że mu się nie podobało. Nie lubię jego kota. Rzeczywiście miałam problem z sierścią kota. Lubię jak mieszkanie jest czyste, a ta sierść w łóżku i na ubraniach mnie denerwowała.
Innych powodów już nawet nie pamiętam. Ale z perspektywy czasu zadaje sobie pytanie po co facet, który nie lubi kontaktu z innymi ludźmi szuka dziewczyny. Rozmawialiśmy o naszych oczekiwaniach na samym początku związku. To co on mi opowiedział było kłamstwem tylko po to, żeby kogoś znaleźć.
Już minęły 2 lata od naszego rozstania. On szuka od tych 2 lat dziewczyny, która z nim po pracy będzie czytać książki. Bezskutecznie. A ja się stałam bardziej wymagająca co do facetów i nauczyłam się, że nie ma co się łudzić, że ktoś się zmieni.