Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
Profil użytkownika

bee

Zamieszcza historie od: 26 czerwca 2011 - 19:30
Ostatnio: 2 marca 2023 - 9:38
  • Historii na głównej: 16 z 20
  • Punktów za historie: 6097
  • Komentarzy: 96
  • Punktów za komentarze: 600
 

#85263

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Historia #85262 przypomniała mi moją, niejako potwierdzającą, ale i przeczącą teorii "nie ma głupich pytań, są tylko głupie odpowiedzi".

Piekielna byłam ja, przyznaję, ale również "szkoła".

W pewnej znanej szkole policealnej robiłam technika administracji. Mimo, iż zdałam egzamin państwowy najlepiej ze szkoły, z pięknym wynikiem 99%, problem był z otrzymaniem dyplomu i świadectwa. Dlaczego - ot 2 lub nawet 3 miesiące po zakończeniu nauczania i napisaniu egzaminu potwierdzającego kwalifikację, w dniu ogłoszenia wyników, w którym można było również odebrać dyplom, szkoła doznała oświecenia, że nie ma moich praktyk.

Rozmowa z paniami z sekretariatu nie przyniosła efektów, więc udałam się na rozmowę z panią dyrektor. Jaka była moja radość, gdy okazało się, że to ta sama, której osobiście wręczałam dokumenty praktyk. O ja głupia. Dyrektorka w żywe oczy kłamie, że nie ma tych dokumentów. Ba! Nawet posuwa się do oskarżeń, że ja kłamię, że je składałam. Cóż, emocje nas obie poniosły, krzyki zwabiły drugą dyrektorkę z gabinetu obok. Tłumaczę jej sytuację, a nawet przypominam, że to właśnie do niej pierwsza pani dyrektor poszła się upewnić, czy tak wypełniony MÓJ dziennik może być, bo miała jakieś wątpliwości. Pierwsza przerywa mi non stop, że kłamię, że niemożliwe, a tu nagle nieśmiało druga wtrąca:
- No tak, było coś takiego.

Dalszej rozmowy nie ma co przytaczać, summa summarum przeprosin od pierwszej dyrektorki za zarzucanie mi kłamstwa nie otrzymałam, od szkoły za zgubienie praktyk również. Dokumenty, po kolejnej batalii, dostałam ponad miesiąc później. (Szkoła powiedziała, że trzeba złożyć wniosek do kuratorium o nowe świadectwo, dyplom etc., uparłam się, że skoro oni to zawalili, to mają to załatwić, bo ja do kuratorium owszem pójdę ale w celu złożenia skargi).

Na jakiś czas się na szkołę obraziłam, w innej zaczęłam inny kierunek. Niestety szkoła mi nie spasowała i z bólem serca wróciłam do "nieszczęsnej" szkoły na 3 semestr (kierunek trwał 4). Niestety praca, wesele i inne obowiązki zmusiły mnie do decyzji "zawieszenia" edukacji. Idąc doświadczeniem, mimo zapewnień sekretarek, że dokumenty będą w systemie, poszłam z prośbą o zrobienie kserokopii zaliczenia 3 semestru. Dostałam piękne podanie do wypełnienia, no to jazda. Gdy doszłam do pola "cel wydania kserokopii", grzecznie wpisałam "w celach osobistych".

Myślałam, że to było grzecznie, ale sekretarki mnie bardzo szybko wyprowadziły z błędu.
"Co to ma być cel osobisty, to nie jest odpowiedź na pytanie, mam tu napisać po co, ile ja mam lat i jak wypełniam ważne dokumenty itp... Nie dość, że zawracam głowę z pierdołami, one mi przysługę robią, bo to szkoły dokumenty, to jak ja wypełniam wnioski".

Patrzę na babki jak na wariatki, o co ta furia i odpowiadam, że po pierwsze dokumenty nie są wyłącznie szkoły, a ja do ich kopii mam pełne prawo, a po drugie już się przekonałam, że w tej ważnej, poważnej szkole jest taki burdel, że je gubią i nie chciałabym powtarzać niepotrzebnie 3 semestru. Troszkę spuściły z tonu, ale nie odpuściły i uparcie kazały wpisać cel wydania kopii. Cóż skoro "osobisty" był niepoważny, wpisałam:

"W celu oprawienia kserokopii zaliczenia 3 semestru w różową ramkę i powieszenia na ścianie."

Nie czekając aż przeczytają, wyszłam z sekretariatu. Cóż, ta odpowiedź okazała się zdecydowanie lepsza, bo 2 tygodnie później kopie dokumentów były gotowe.

Skomentuj (10) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 154 (158)

#82157

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Historia 82151 przypomniała mi o moich perypetiach z tym bankiem.

Niejako jest to kontynuacja - a raczej zakończenie historii: 64646

Po przejściach z prośbą o pin, w między czasie karta straciła ważność, nowa dotrzeć do mnie nie mogła, była niby wysyłana dwukrotnie - cyrk na kółkach.

Zdecydowałam się więc zamknąć konto w tym nieszczęsnym banku, udałam się do jednego z oddziałów. Pytam pani czy kartę płatniczą mam oddać.
- Nie, nie trzeba, ja tylko sobie numer sprawdzę. O ale tu ma pani jeszcze jedną kartę aktywną.
- Słucham?
- No taka Visa czarna.
- Pani chyba żartuje, wszystkie karty jakie miałam dotychczas od was to albo w dwóch przypadkach zostały skradzione i zastrzeżone, albo w jednym przypadku wygasła ważność. Więc jakim cudem którakolwiek może widnieć jako aktywna?
- No nie wiem ale jest, no ale to nie problem już ją wyłączam.
- Jak nie problem - nie dopilnowaliście obowiązku zastrzeżenia karty, przez cały ten czas ktoś mógł mnie okradać.
- Już jest zablokowana, nic nie szkodzi.
- Czy może jest to karta na którą czekałam prawie miesiąc i nie dotarła - może ktoś ją sobie przywłaszczył razem z kolejnym listem z pinem, świetnie.
- No ale w czym ma pani problem?
- Już żadnego problemu nie mam, bo rozwiązuję z wami umowę dzięki Bogu. A jako odpowiedź na pytanie dlaczego - ta cała sytuacja i rozmowa jest najlepszym przykładem.

Na koniec poprosiłam o potwierdzenie zamknięcia konta, i potwierdzenie, że nie miałam na nim żadnego debetu itp, że nie zalegam z żadną z opłat, aby się za jakiś czas nie odezwali z odsetkami.
- Nie wydajemy czegoś takiego. Ma pani potwierdzenie złożenia dyspozycji zamknięcia.
- Ale to jest potwierdzenie złożenia dyspozycji, nie potwierdzenie, że zamknięto konto, że się żegnamy.
- Nic więcej pani nie mogę wydać.

Informacji która z kart (czy skradziona czy ta, która nie dotarła) nie otrzymałam. Niestety, dostępu do konta już nie miałam, aby sprawdzić, czy nie byłam oskubywana z drobnych kwot po cichu przy płatnościach zbliżeniowych.

CA a ptfu!

Skomentuj (6) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 103 (117)

#81247

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Dopadło przeziębienie, sił brak, ale pracować trzeba. Przychodzi stała klienta, ten typ co ani dzień dobry, ani do widzenia ani spier**.

No nic standardowo od progu witam ją "dzień dobry", lekko się uśmiechając, odpowiedzi nawet nie oczekiwałam. Potwierdzam wybrany zabieg, "yhy" nawet nie spojrzała w moim kierunku, usiadła w poczekalni.

Niespecjalnie mnie to obeszło, cóż taki typ człowieka. Zajęłam się swoimi sprawami w myślach odliczając do końca dnia. Wtem jak nie krzyknie - prawie zawału dostałam, bo usłyszeć jej głosu to się nie spodziewałam.

- Pani jest bezczelna! Niewychowana!
- Yyy, ale nie rozumiem, przepraszam o co chodzi?
- Niech Pani nie udaje, że nie wie, że nie słyszała!

Stoję jak ciele, patrząc na babę wielki oczyma.

- Ja kichnęłam!
- No i? - cała sytuacja tak mnie zatkała, że nic mądrzejszego czy chociażby uprzejmiejszego nie potrafiłam z siebie wydukać.
- Wychowani ludzie, gdy ktoś kichnie mówią na zdrowie! Nie to co pani.

Tu już nie wytrzymałam, absurd sięgał zenitu. Jeszcze żebym faktycznie ją zignorowała, ale najzwyczajniej w świecie żadnego kichnięcia nie słyszałam.

- Wychowani ludzie proszę panią, to wchodząc do miejsca, które definitywnie stodołą nie jest, a w którym znajdują się inni ludzie mówią dzień dobry. Ci troszkę mniej wychowani dopiero odpowiadają na dzień dobry, gdy osoba będąca w środku ich przywita. Drugą sprawą jest odpowiadanie już nawet nie całymi zdaniami a zwykłymi słowami tak, nie na pytanie które ktoś zadaje, zamiast burczeć pod nosem bliżej nieokreślone dźwięki. Więc pani pouczanie mnie o dobrym wychowaniu, to tak jakby mnie ksiądz dzieci uczył płodzić. Pani zabieg zacznie się za 5 minut, zachęcam do poczęstowania się wodą lub herbatą, a tymczasem ja pozwolę sobie wrócić do swoich zajęć.

Nabrała powietrza w usta, ale nic nie mówiąc usiadła. Po zabiegu wychodząc rzuciła tylko "Zobaczysz, po skardze którą wysmaruję, już tu nie pracujesz!".

Żal mi tylko jednego: tak czy inaczej jestem w trakcie poszukiwania nowej pracy, a franca będzie miała pewnie niesamowitą satysfakcję gdy mnie już tu nie zobaczy, bo przecież mi obiecała...

Skomentuj (14) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 125 (163)

#79655

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Pracowałam kiedyś w gabinecie kosmetycznym, w którym niestety nie można było płacić kartą. Informacja o tym znajdowała się na drzwiach do salonu, przy recepcji, na stronie internetowej oraz profilu Fb.

Opłata za zabieg była pobierana po jego wykonaniu. I tak pewnego razu po zrobieniu manicure klientka przychodzi zapłacić i podaje mi kartę płatniczą. Patrzę na nią i mówię standardową formułkę:
- Niestety, płatność wyłącznie gotówką - wskazując na informację znajdującą się na recepcji.
- Pani chyba żartuje.
- Przykro mi, nie mam na to wpływu.
- Ale ja nie mam tylu pieniędzy przy sobie.
- Tu niedaleko (ok. 200-300 m) jest bankomat, może pani podejść.
- Chyba pani jest niepoważna. Ja nie będę po żadnych bankomatach biegać. W takim razie poproszę numer konta, jutro zrobię przelew.

Ta, jasne, babsko pierwszy raz na oczy widzę i jak głupia będę liczyła na to, że zrobi przelew. Zresztą szef i tak był niechętny na opłacanie zabiegów czy voucherów przelewami.

- Przykro mi, nie ma takiej możliwości. Bardzo proszę podejść do bankomatu.
- Już pani mówiłam, nie mam zamiaru latać po żadnych bankomatach. To ja pani w euro zapłacę.
- Nie mam dostępu do internetu, a nie znam przelicznika.

Nie mówiąc już o tym, że równie dobrze mogłaby mi zapłacić afrykańską walutą, tyle samo z nią miałam styczności co z euro.

- Ja już dałam pani 3 możliwości zapłaty. Co to w ogóle ma być?
- A ja pani tłumaczę, że jedyną możliwością jest zapłata gotówką, w złotówkach. Za ten czas już dawno by pani wróciła z bankomatu.
- Ale ja nie będę latać po bankomatach - i rzuca mi euro na ladę.
- A ja nie będę latać po kantorach, żeby to później zamienić.

Babsko się zapowietrzyło, poczerwieniało i jak nie wybuchnie:
- Pani jest bezczelna, kto panią w ogóle tu zatrudnił? Jak taka osoba może pracować z ludźmi?! Natychmiast numer do kierownika poproszę! Złożę skargę, pani nie powinna tu pracować!
- Numer nie będzie potrzebny, jako kierownik przyjmuję pani skargę do wiadomości i uważam ją za bezpodstawną. Jeśli chce pani rozmawiać z właścicielem, to musi pani poczekać ok. 2 miesięcy, póki nie wróci z zagranicy.

Co było najbardziej piekielne? Franca odwaliła prawie 20-minutowy teatrzyk, po czym ostatecznie łaskawie wyciągnęła z torebki te 50 polskich złotych. Do tej pory nie wiem po co to wszystko było...

Skomentuj (37) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 202 (228)

#79433

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Zamówiłam paczkę z alledrogo z opcją kuriera (niestety, nie było dopisane, że kurier z poczty polskiej). Żadnego telefonu ani sms rano, że będzie dziś dostawa to z czystym sumieniem poszłam do pracy.

Godzina 14:00 dostaję telefon:
- Dzień dobry, kurier mam paczkę a pani nie ma.
- No nie ma nikogo, bo nie dostałam info, że dziś będzie paczka. A nie będzie pan może w centrum?
- Nie, ale tu jest sąsiad i mówi, że weźmie. Bo jak nie to awizo i paczka do odebrania w centrali (kawał drogi), a jest bardzo duża.
- Ale moment co za sąsiad? - z nadzieją, że może z naprzeciwka, to typa jeszcze kojarzę.
- Ano z nr 26 (dwa piętra niżej).
- Panie ja człowieka nie znam, ani nawet nie kojarzę.
- No ale on mówi, że nie ma problemu.

Szybka kalkulacja - jako, że nie jestem zmotoryzowana, a na chwilę obecną jestem słomianą wdową, czarno widzę osobiście przytargać paczkę z centrali.

- No dobra niech będzie, ale niech pan weźmie do niego numer telefonu i mi prześle!
- Dobra, dobra.

Jako, że pracuję do godziny 21:00, w domu jestem przed 22:00. Trochę późno, więc dzwonię do sąsiada podziękować za przechowanie paczki i spytać się czy problemem nie będzie późny odbiór. Odebrała jego żona:
- Nie, nie będzie problemu. Tylko wie pani, bo dopiero teraz zauważyliśmy na paczce, ale pani to w ogóle z naszego BLOKU nie jest.
- Słucham?!
- My jesteśmy z 11, a pani z 9.

Chwała mamie, że wychowała mnie na kulturalnego człowieka i najpierw zadzwoniłam, a nie wbiłam "na pałę" do "mojego" sąsiada spod nr 26 po paczkę, bo pewnie wyszłabym na wariatkę, kłócąc się o przesyłkę widmo.

Szczęście głupiego, że w innym bloku pod tym samym numerkiem też nikogo nie było, bo nie zawsze trafi się na uczciwego. Ja mogłabym być w plecy 200 zł i trochę czasu, kurier czas a i może (choć nie na pewno) premię/część wypłaty.

P.S. Smaczek zamykający historię - jak wróciłam do domu, na skrzynce leżał "list/przesyłka" - numer bloku się zgadzał, nawet numer mieszkania jest w tej klatce! Szkoda tylko, że całkiem inna ulica. I to nawet nie na zasadzie, że podobna nazwa - tylko trafiła na Kieślowskiego zamiast Szewską Boczną. Ktoś miał mniej szczęścia niż ja...

Skomentuj (8) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 135 (141)

#78714

przez (PW) ·
| Do ulubionych
W poczekalni obok herbaty i wody, mamy wyłożone miętowe cukierki dla klientów. Tak, żeby "osłodzić" czekanie. Przychodzi ostatnio babeczka 60-70 lat.
- O cukierki a jakie to są.
- Miętowe, proszę się częstować.
- O nie, ja mięty nie mogę, jestem uczulona. Zaraz by mnie dusiło wie pani.
- No niestety, akurat dzisiaj mamy takie, mogę jedynie jeszcze wodę i herbatę zaproponować.
- Ale ja miętowych nie mogę, ale owocowego bym chętnie zjadła.

Nie porzucę stanowiska pracy i nie pobiegnę babce po owocowe cukierki, więc ostatnie zdanie zignorowałam.
3 minuty później słyszę jak babka zaczyna kaszleć, coraz mocniej. Wstaję do niej aby sprawdzić czy wszystko w porządku. Co robi pani? Wypluwa cukierka i jeszcze z pretensją w głosie mówi do mnie:
- No widzi pani, no, ja mówiłam, że na miętę jestem uczulona.

uslugi

Skomentuj (9) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 285 (289)

#77176

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Przez około półtora roku chodziłam do pewnego pana ginekologa. Bardzo popularny, same pozytywne opinie. Na NFZ przyjmował z rejestracją w danym dniu, kolejki zawsze nieziemskie. Przyjmował od godz. 15:00, rejestracja od 14:00, jak przychodziłam o 13:00 byłam mniej więcej 5-10.

Wszystko było w miarę ok, co prawda zawsze przy wystawianiu recepty dopytywał kiedy będę się starać o dziecko, ale nie przejmowałam się tym. Wszystko ok, do czasu gdy odstawiłam tabletki z powodów zdrowotnych. Brak okresu przez pół roku, połączony z wcześniejszymi objawami jak trądzik czy nadmierne wypadanie włosów, zaowocowało skierowaniem na badania. Wynik niedoczynność tarczycy i PCOS.

- No niedobrze, niedobrze. Tym bardziej w pani wieku to już musimy zacząć starać się o ciążę.
- Nie planuję w najbliższym czasie dzieci.
- 26 lat plus problemy z PCOS, nie ma pani co planować, tylko się starać.
- Jak będę gotowa, to zacznę się zastanawiać nad potomstwem, adopcja dla mnie i męża też jest opcją.
- Jak pani chce, to by było na tyle w takim razie.
- No a jakieś leczenie żeby złagodzić objawy PCOS i niedoczynności tarczycy, wyrównać testosteron i wyregulować okres?
- Skoro pani i tak nie chce się starać o potomstwo, to nie ma co leczyć.
- A prywatnie?
- Jak będzie pani chciała zajść w ciążę to zapraszam.

Lekarz zmieniony, leczenie podjęte bez względu na moje plany odnośnie macierzyństwa.

Skomentuj (37) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 238 (292)

#77137

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Bezmyślność rodziców - temat rzeka.

Wyjazdy na kolonie i obozy nieodłącznie wiążą się z uzupełnieniem karty dziecka. W karcie tej jest miejsce na opisanie stanu zdrowia dziecka, najważniejsze - czy na coś choruje, czy ma alergię (na co) i jakie leki przyjmuje.

Karta, kartą - rodzice często nie wpisują nic z roztargnienia lub nie sądzili, że to ważne. Równie często, bo wtedy dziecko by nie zostało przyjęte.

Z doświadczenia zawsze zanim "przejmę" dzieciaki od rodziców, Trzykrotnie pytam - czy wszystko jest w kartach, czy o czymś nie zapomnieli, czy dzieci mają przy sobie jakieś leki.

Tak się złożyło, że w ubiegłe wakacje byłam wychowawcą "polskich" dzieci mieszkających w Niemczech. Nie odbierałam dzieci od rodziców, a przyjechałam prosto na miejsce obozu.

Grupy przydzielone, zapoznaję się z moimi dzieciaczkami grupa 6-8 lat. Po przeglądnięciu kart - wiem wszystko:
- Ania, Kasia, Kacper przynieście wasze leki, Grześ twoje mama dała kierownikowi transportu, już je mam u siebie.

Standardowa formułka:
- Czy ktoś z was ma jeszcze ze sobą jakieś leki, tabletki np. przeciwbólowe?
- Nie.
- Na pewno?
- Na pewno.
- Nikt, nic?
- Nie proszę pani.

Oczywiście na drugi dzień, gdy byłam w pokoju chłopców, zobaczyłam przy łóżku jednego z nich syrop:
- Mama dała, jakby mnie brzuszek bolał.
- No ale czemu nie oddałeś jak się pytałam o leki?
- Zapomniałem.

Dnia 2, 3 powtórka z rozrywki "Czy macie jeszcze przy sobie jakieś leki, tabletki, syropki czy cokolwiek innego?".
Jednogłośnie zaprzeczenie. Ok, sprawę uznaję za zamkniętą.

Dnia 4 Franiu zgubił portfel. No to szukamy razem z Franiem portfela w jego rzeczach. Nagle spośród rzeczy, wypada papierowa torebka/koperta, trochę była już rozdarta, więc mogłam zauważyć zawartość, która przypominała opakowanie od lekarstwa.
- Franiu co to jest? - Franio wzrusza ramionami - Nie wiem.
Ok, to patrzę do środka, jak byk leki. Nazwa mi nic nie mówi, więc otwieram aby wyciągnąć ulotkę, a z ulotką wypada strzykawka jak się okazało z adrenaliną.

Rozrywam całkiem papierową torebkę, w środku drugie opakowanie leku i list. A w liście kochana mamusia pisze, że to adrenalina dla Frania, bo Franiu jest uczulony na wszystkie orzechy, sezam i jajka. Reakcja alergiczna jest na tyle ostra, że bez adrenaliny ani rusz.

Myślę sobie, niemożliwe abym coś takiego przegapiła w karcie. Idę do kierownika, chcę kartę dzieciaka, mówię mu co właśnie znalazłam. I pytam czy może przy autobusie mama Frania cokolwiek wspomniała, ano nie. W karcie również przy podpunkcie alergie: "brak".

No do cholery, co za głupia matka daje 6! latkowi adrenalinę i nie informuje wychowawców, że dziecko jest uczulone na coś, co praktycznie wszędzie można zjeść. Po prostu za cud uważam te 4 dni. Na szczęście dzieciak nie pamiętał aby o tym wspomnieć, ale chociaż pamiętał czego nie jeść.

Telefon do matki - co jak, dlaczego. W skrócie:
- A bo wie pani, zapomniałam, jakoś tak wyszło.
- Chce pani uśmiercić dziecko, proszę to zrobić osobiście, a nie wrabiać osoby trzecie.

Ochłonęłam, wracam do Frania:
- Franiu, jesteś uczulony tak?
- No tak.
- I mamusia dała Ci leki.
- No tak, jak coś zjem i zacznę się dusić to trzeba mi zrobić zastrzyk.
- A jak się pytałam o leki, to czemu nic nie powiedziałeś?
- Bo to nie syropek ani tabletki.

Skomentuj (13) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 516 (520)

#76382

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Ciąg dalszy historii #76321.

Sprzedawca upiera się, że do tego smartwatch nie ma kabla usb, podtrzymując swoją wersję faktem, iż na ich stronie nie było informacji o kablu.

Ja upieram się, że powinien być - powołując się na informację otrzymaną na ich infolinii (2 razy, za drugim razem rozmowa nagrana), opakowaniem produktu, informacją na stronie producenta, oraz innymi sklepami, które w opisach mają, że ten smartwatch jest w zestawie z kablem.

Sprzedawca, nagle do rozpatrzenia reklamacji żąda produktu, mimo iż wcześniej konsultant zapewniał, że nie będę musiała go oddawać, tylko kabel doślą. Na mój pech tej rozmowy nie nagrałam, na moje szczęście przezornie 6 dni smartwatch oryginalnie zapakowany leżał na półce jako ozdoba.

Przy oddawaniu smartwatcha, pan przyjmujący pochwalił się, że ma taki sam - pokazując faktycznie ZeWatch3 na swoim nadgarstku. Po przeczytaniu reklamacji stwierdza:
- ale w ZeWatch3 nie ma kabla, ja też jak kupowałem to nie dostałem.
- To dlaczego wszędzie, jest informacja, że kabel powinien być?
- A bo wie pani, oni instrukcję i opakowanie to dali z ZeWatch2, w którym kabel był, tylko nazwę zmienili. - Generalnie koleś gadał, jakby faktycznie wiedział o czym mówi i już byłam w stanie mu uwierzyć.
- Więc czemu nikt tego w ten sposób mi nie wytłumaczył?
- No, bo to jest na magazynach, konsultanci tego nie widzieli.
- Opiekun produktu nie widział produktu?

Generalnie gadka szmatka, jestem gotowa wycofać reklamację i przyjąć tłumaczenie miłego pana. Na szczęście zwoje zaczęły mi pracować i przypomniałam sobie o recenzjach, które czytałam. Na szybko wyszukuję raz jeszcze i pytam:
- Skoro nie ma tego w zestawie, to jakim cudem ci recenzenci mieli w zestawie kabel?
- No nie wiem...
- To proszę jednak wysłać reklamację.

Po powrocie do domu, napisałam maila bezpośrednio do producenta z opisem sytuacji i prośbą o informację czy ten nieszczęsny kabel jest czy też nie. Po niecałej godzinie dostałam odpowiedź, że kabel jest do każdego smartwatcha i bardzo im przykro z powodu zaistniałej sytuacji.

Mail przesłany do sprzedawcy.. doczekałam się tylko "dziękujemy za informację".

Czy ma ktoś może podobne doświadczenia i byłby mi w stanie poradzić co dalej? Nie było na stronie informacji, że promocja jest spowodowana niekompletnymi zestawami. Ja nie chcę rezygnować ze smartwatcha, a jednym z rozwiązań tej sytuacji może być zwrot pieniędzy. I naprawdę nie jest kwestią, że jestem upierdliwa i kłócę się o kabel, który za piątaka mogę kupić. Tylko, że zgodnie z regulaminem sklepu aby reklamować produkt, czy oddać na gwarancję trzeba mieć "kompletny zestaw"...

Skomentuj (15) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 94 (112)

#76321

przez (PW) ·
| Do ulubionych
Internetowy sklep z elektroniką, z nazwą owocu.

Przeglądając smartwatche zobaczyłam fajny, przeceniony z 350 na 230. Co ważne, tylko kolor "fioletowo-srebrny", inne kolory promocją nie były objęte. Zamówiłam więc ten promocyjny kolor i model. Na drugi dzień dzwoni do mnie pan z obsługi klienta, że niestety nie mają już tego koloru i czy mogą zamienić na ten sam model w innym kolorze.
- No, tylko że z tego co się orientuję, to inne kolory nie są na promocji.
- Ma pani rację. Ale jako że nasz błąd, możemy pani dać specjalny upust. Na prawie identyczny zegarek.
- Czyli czym się różnią?
- Specyfikacja ta sama, tylko kolor inny.
- Czyli?
- Srebrny fiolet. On kosztuje 389 zł, ale dla pani będzie cena 250. To co, zmienić w zamówieniu? - Bądź co bądź 20 zł różnicy to niedużo, ale jednak tutaj zapaliła mi się lampka ostrzegawcza, a że byłam w drodze do dentysty, nie miałam jak sprawdzić tych zegarków.
- Wie pan co, proszę mi na mail przesłać link do tego smartwacha, porównam, sprawdzę i dam znać. Teraz to niestety nie jest możliwe.
- Dobrze, dziękuję, do usłyszenia.

Rozmowa miła, konsultant kulturalny. Po sprawdzeniu tych smartwatchy - faktycznie niczym się nie różnią, to dlaczego do cholery mam płacić 20 zł więcej. Porównałam zatem kod producenta aby zapytać wujka gie o radę. Kod obu zegarków ten sam. Tylko wiecie, szwajcarska firma, nazwa koloru po angielsku i suma summarum miałabym zapłacić 20 złotych więcej tylko dlatego, że ktoś przetłumaczył kolor drugiego zegarka i wystawił nie jako fioletowo-srebrny, a srebrny fiolet.

Kolejnego dnia dzwonię na infolinię w celu wytłumaczenia, po początkowym mieszaniu się w informacjach. Konsultant przyznaje, że tak w sumie to mam zapłacić 20 zł więcej za ten sam model w inaczej przetłumaczonej nazwie.
- Czy pan siebie słyszy? I rozumie absurd tej sytuacji?
...chwila ciszy
- Oczywiście, wie pani co, osoba, która do pani wczoraj dzwoniła musiała popełnić błąd. Zegarek będzie nawet jutro i w cenie 230 zł.
- Bardzo mnie to cieszy, dziękuję za pomoc i sprostowanie sytuacji.

Szczerze samo to byłabym w stanie przełknąć i zwalić na świąteczne zamieszanie. Ale historia się nie kończy.

Odebrałam zegarek, szczęśliwa. Wyglądał na fabrycznie zapakowany, więc biorę. O dziwo, pierwsze co to wzięłam się za czytanie instrukcji. W instrukcji jest napisane, aby przed pierwszym włączeniem podłączyć do ładowania przez ZAŁĄCZONY KABEL. Patrzę do pudełka, kabla USB brak... Sprawdzam w internecie, wszyscy recenzenci piszą o kablu, na stronie producenta w zestawie kabel, na stronie, z której kupowałam brak tej informacji. Okej, może moja wina, nie doczytałam i oni nie dają, ale zadzwoniłam na infolinię, aby się upewnić. Konsultant oczywiście potwierdza, że w zestawie jest kabel.
Dzwonię ponownie, tym razem do działu reklamacji, pani przyjmuje reklamację - prośbę o wydanie kabla. Dzisiaj dostaję odpowiedź z działu reklamacji - oni na stronie nie mają informacji o kablu, więc czego chce. Generalnie w tonie "wypchaj się". Odpisuję zatem, że na stronie ich może i tej informacji nie ma, ale na stronie producenta jest, poza tym na ich infolinii potwierdzono, że kabel jest w zestawie.

Ale nerwy mi już puściły, zadzwoniłam więc raz jeszcze na infolinię - nagrywając rozmowę, podczas której konsultant potwierdził "że w zestawie jest zegarek i kabel USB". Na opakowaniu smartwatcha doczytałam nawet tę informację. Wkurzona napisałam jeszcze jednego maila z załączeniem zdjęcia pudełka i pytaniem, czy dalej będą mi wciskać kit, czy po prostu to jest u nich standard, że części zestawów po prostu znikają.

Niecierpliwie czekam na odpowiedź.

Skomentuj (20) Pobierz ten tekst w formie obrazka
Ocena: 254 (268)