kirilla

@digi51: Wyjaśnij, proszę, ostanie dwa zdania, bo nie bardzo wiem, do czego się odnoszą.

@xpert17: Nie. Sugeruję, że pielęgniarki na oddziale, z którego wychodziłam powinny się odrobinkę zainteresować. Choćby tym, czy faktycznie mam wypis, czy wszystko jest ok. Czy może wychodzę na własne żądanie. Czy na pewno wiem, co robię. Nie oczekuję specjalnego traktowania i czerwonego dywanu. Ale wskazanie osobie ze wstrząsem mózgu schodów i powrót do plotek z koleżanką jest chyba troszkę słabe. Może się mylę.

@Jorn: Być może. Jednak pacjenta ze wstrząsem mózgu i nie do końca ogarniającego rzeczywistość powinno się jednak chyba jakoś ustawić do pionu i np. wyjaśnić, że sam to nie powinien nigdzie łazić tylko grzecznie poczekać na kogoś do pomocy. A nie bez zastanowienia wypuszczać wskazując schody.

@q780675: Możliwe, nie usłyszałam dokładnie :-)

@Zunrin: U mnie zazwyczaj nie trafiają. Zawsze zapraszają do Warszawy, ma to sens - tam jestem zameldowana, chociaż od dawna nie mieszkam. Zawsze słyszę konsternację w głosie, jak mówię, ze w Warszawie nie mieszkam, a na pytanie, czy nie mogę przyjechać odpowiadam, że nie mam po co tam jeździć :). Czasem podpytują o duże miasto w pobliżu, albo próbują wyciągnąć, gdzie mieszkam. Od następnego razu będę pytać o nazwisko osoby, z którą chcą rozmawiać. No bo skoro do mnie dzwonią i maja dla mnie takie fajne oferty, to chyba wiedzą jak się nazywam? :-)

Chętnie wielu z nas (także ja!) lubi powtarzać "jak byliśmy dziećmi, to było inaczej". Fakt, byliśmy chyba bardziej posłuszni , mieliśmy większy szacunek do dorosłych i do siebie nawzajem. Tylko.....dlaczego tacy byliśmy? bo to wpoili nam rodzice. Dlaczego nasze dzieci takie nie są? bo my, rodzice im tego nie wpoiliśmy... Ps. Nie mam tu oczywiście na myśli Autorki, którą słusznie irytują i męczą "efekty" bezstresowego wychowania, to taka ogólna konkluzja :-)

@pusia: Nie było moim zamiarem krytykować, czy oceniać tej pani, tylko wskazać na zachowanie moim zdaniem niepokojące. Co do strachu przed konsekwencjami: czasami to wolałoby się dostać tego przysłowiowego, niepedagogicznego klapsa, niż widzieć zawód i rozżalenie w oczach rodzica. Przynajmniej dla mnie. Dzieckiem idealnym nie byłam, bywało, że mama na mnie krzyczała, ale najczęściej słyszałam coś w stylu" idź do swojego pokoju i zastanów się nad swoim zachowaniem, a jak już się zastanowisz, to do mnie przyjdź". Nie wiem, jak dla innych, ale dla mnie to wcale nie było takie łatwe, trzeba było to wszystko jakoś w słowa ubrać, przemóc się, pójść, przeprosić, wytłumaczyć się, przyjąć ewentualną karę (" dziś to chyba do koleżanki nie pójdziesz"). Słowem: ponieść konsekwencje. A konsekwencji zarówno mały jak i duży człowiek zawsze się boi :-)

@pusia: Może masz rację i trochę idealizuję. To prawda, że świat się zmienia, ale wydaje mi się, że my jakoś do rodziców, czy innych dorosłych (np. nauczycieli) odnosiliśmy się z nieco większym szacunkiem. Może faktycznie to tylko takie wrażenie i nie ma odzwierciedlenia w rzeczywistości. Tak po prawdzie wiele już czytałam tutaj postów o tym, jak to odzywają się dzieci do rodziców ( czy rodzice do dzieci), ale do tej pory nigdy nie byłam czegoś takiego świadkiem. I może stąd moje zaskoczenie i ten wpis.

@justangela: Czemu? Moje nie nazywają mnie dupą ani głupią.

@justangela: Wydaje mi się, że najgrzeczniejsze dzieci to takie, które traktuje się poważnie, uczciwie i z którymi się rozmawia - oczywiście w sposób adekwatny do wieku. Groźby, zastraszanie czy bicie może skutkuje, ale nie będzie trwałe. Dzieci uczą się przez naśladownictwo. Traktowane z szacunkiem będą szanować innych.

@pusia: W którym miejscu napisałam, że matka by mi przylała? Nie jestem, nie byłam i nie będę matką idealną. Moje dzieci też ideałami nie są. Większość komentujących zarzuca mi krytykowanie zachowania matki i jej metod wychowawczych, a dla mnie reakcja matki była w tej historii najmniej istotna. I nie, nie powinna bić, krzyczeć czy szarpać. Oczywiście, że dzieci popełniają błędy, a naszą rolą jest im wyjaśnić, że czegoś nie wolno robić czy mówić. Ale tak uczciwie: ilu z komentujących powiedziało kiedykolwiek swojej mamie, że jest DUPA lub GŁUPIA? Ilu Waszych kolegów tak się do rodziców zwracało? Uważacie, że jest to normalne? Jest chyba różnica między histeryzowanem, że mama czegoś tam nie kupiła, a wyzywaniem? NIE komentuję metod wychowawczych, nie krytykuję matki, tylko zastanawiam się, jakim cudem zachowania, które dawniej byłyby po prostu nie do pomyślenia teraz stają się może nie normą, bo do tego jeszcze na szczęście daleko, ale zauważalnym elementem dziecięcych zachowań.

@aaggnness: Szczerze, to sama nie wiem? Może dlatego, że dziecko było jedno i tak mi się skojarzyło? Ja nigdy nie miałam tylko jednego, bo pierwsze były bliźniaki.

@digi51: Nie oburzam się na metody wychowawcze. Nie znam tej kobiety, i nie mnie ją oceniać. Dla mnie kuriozalne było to, jak dziecko odezwało się do matki. Dla mnie to niepojęte. Ale widzę z komentarzy, że tylko dla mnie. OK.

Wy tak serio? Mam czworo dzieci, już mocno nastoletnich i nie są to aniołki. Ale żadnemu z nich NIGDY nie przyszło do głowy odezwać się do mnie czy do męża w taki sposób. Na prawdę uważacie, że to normalne?

@justangela: Mam, czworo.

@Jaladreips: Męża mam bardzo mądrego. Na rowerach się zna ja mało kto, jeździ od baardzo wielu lat, także w maratonach i triatlonach. Uwierz mi, wiedział, co kupuje. Śmiga na nim już kolejny dzień, godzinkę temu ruszył na 100 km trening. Zawody niedługo :-)

@mesing: Nie pomyślałam o tym...Może faktycznie?

@Sth: Też słyszałam, że główny, piaseczyński urząd pocztowy to miejsce rodem z horrorów :-) Ja na szczęście mieszkam na obrzeżach miasta, placówka pocztowa mała, panie sympatycznie a i piekielności niewiele. Przynajmniej tak wynika z moich dotychczasowych doświadczeń.

@krogulec: Mąż zapowiedział, że skargę do Pocztexu złoży na pewno. Rower bez problemu odebrałam przed chwilą na poczcie, płacąc kartą.

@tatapsychopata: No więc właśnie, kurierzy innych firm mają terminale i jest ok. Ja myślę, że im się po prostu z technologią nie chce bawić i wolą mówić, że nie działa:/

@Ohboy: Masz rację, oceniać jest łatwo, ale nie zawsze ta ocena jest właściwa. W sumie mieszkam blisko, będę zwracać uwagę na tę panią, może niektórzy komentujący słusznie uważają babcię za upartą starowinkę, co chce sama i po swojemu, a rodzina nic tu nie zawiniła. Zobaczymy :-)

@Meliana: No nie, aż tak naiwna nie jestem. Ale raczej szukam w ludziach dobra, nie zakładam z góry złych intencji. Głupia ja :-)

@Meliana:Wiem, że starsi ludzie potrafią być różni, niekoniecznie dobrzy i kochani :-) Nie odsądzam rodziny od czci i wiary, raczej stawiam na brak refleksji :-) A jeśli babuleńka symulowała, to Oskar jej się należy :-) Co do darmowego taxi ...wystarczyło poprosić, odwiozłabym. Śpieszyłam się, ale nie aż tak.

Zmodyfikowano 1 raz Ostatnia modyfikacja: 15 kwietnia 2019 o 15:31

@Librariana: Wiesz, ja to rozumiem, sama miałam bardzo upartą babcię a i moja mama też ma taki charakter. Wiem, że nie zawsze to rodzina wykorzystuje. Ale ja z tą kobietą rozmawiałam i nie wyglądało na to, że ona bardzo chce wszystko robić sama. Jakoś tak przepraszająco tłumaczyła, że ona musi, bo wszyscy zajęci. Szkoda mi jej było, po prostu.

@babubabu89: Może być i tak. Nie znam, nie wiem, i może faktycznie nie powinnam oceniać. Jednak dla mnie to było piekielne. Zwłaszcza, że z rozmowy ze staruszką wynikało, że ona musi, bo inni nie mogą, tak mi się tłumaczyła. Nie, że ona chce.