https://piekielni.pl/88293

Ciąg dalszy nastąpił - odwiedziła mnie Pani Dzielnicowa - bardzo ładna kobieta swoją drogą. Otóż zaproponowała mi dwa wyjścia z sytuacji:

Wyjście nr 1 - mandat w wysokości 100 zł dla każdej z nas. Za co? Za pójście na spacer? No chyba wątpię.

Wyjście nr 2 - odmawiamy przyjęcia mandatu i sprawa idzie do sądu. Czyli czeka mnie kolejna wycieczka do Gdańska - a to ładne miasto, przejadę się.

A na razie mam się stawić na przesłuchanie - ale nie wiadomo kiedy bo oficer prowadzący sprawę jest na urlopie.

Przygody z policją, vol. 2.

Jakoś w marcu pojechałyśmy z Młodą do Gdańska na Bieg Równości organizowany przez naszego przyjaciela. Na miejscu obecna była policja i spisywała wszystkich obecnych - pomimo zachowywania wymaganego dystansu. Nas również spisano - przy czym zaznaczyłam funkcjonariuszowi, że jesteśmy obydwie zaszczepione i według przepisów nie liczymy się do limitów osób. No, ale spisał. I otóż przedwczoraj otrzymałyśmy obydwie wezwanie na przesłuchanie w charakterze podejrzanych o spowodowanie zagrożenia dla zdrowia i życia.
Oczywiście stawimy się na komisariat i złożymy zeznania, ale czy nie prościej byłoby żeby kontrolujący nas funkcjonariusz poprosił o okazanie dowodu szczepienia? I roboty by mieli mniej i lasów na zawiadomienia by nie narąbali...

Szanuję kurierów, naprawdę. Mają ciężką, niewdzięczną pracę i na ile mogę staram się im ją ułatwiać. Ale wczoraj pan z Inpostu przegiął.

Zamówiłam karmę dla psa, worek 12 kg. Pan dzwoni do mnie i pyta czy ktoś jest w domu - odpowiadam zgodnie z prawdą że ja jestem w pracy, ale powinna w domu być córka - niech zadzwoni domofonem i sprawdzi. A jeśli jej nie będzie niech zostawi paczkę w sklepie naprzeciwko. Nie minęły 2 minuty i dostaję sms, że paczka w sklepie. No OK. Ale godzinę później dzwoni do mnie Młoda, że wychodzi do sklepu i czy coś kupić - no jak to, to Ty byłaś w domu wcześniej? No była. Kurier chociaż zadzwonił z dołu? No nie zadzwonił.

Oooo, tom się wkurzyła. Dzwonię zatem do pana i informuję jaka jest sytuacja oraz że ma wrócić i tę paczkę wnieść jak należy.
Młoda wróciła i tylko zapytała co mu nagadałam, bo podobno stał przed drzwiami i czekał z tym workiem.
Następnym razem wezmę przesyłkę pobraniową.

Przygody z policją ;)

Jakoś na początku stycznia musiałam oddać zakupiony wcześniej dywan. Rzecz dzieje się w Łodzi - kto bywał ten wie, że przy Dworcu Kaliskim jest Komfort, a po przeciwnej stronie Lidl.

Zostawiłam auto pod Lidlem, zatargałam dywan do Komfortu, oddałam i wracam. Do przejścia miałam dwie jezdnie rozdzielone torowiskiem tramwajowym. Pierwsza jezdnia - zielone, torowisko - rozglądam się, tramwaju nie ma, więc idę, druga jezdnia - czerwone - czekam grzecznie na zielone i przechodzę. Pod Lidlem okazało się, że jest za dziesięć dwunasta, więc musiałam poczekać bo godziny dla seniorów.

Siedzę zatem w aucie, grzebię w telefonie - wtem pukanie w szybkę. Dwóch funkcjonariuszy - otwarłam szybkę. Jeden z panów przedstawia się i prosi o okazanie dowodu. Wylegitymowałam się - co ważne dowodem w aplikacji m-obywatel. Powodem interwencji miało być niezastosowanie się do sygnalizacji - na tym nieszczęsnym torowisku.

Że podobno tam jest sygnalizator i przeszłam na czerwonym - panowie szli za mną i widzieli. Nawet na torturach nie przypomniałabym sobie jakie było światło - tramwaj nie jechał to przeszłam. No to mandacik. Trudno - niech pisze. Podyktować adres? Nie, nie, on sobie sprawdzi. I zaczyna pan wypisywać. W międzyczasie miło sobie konwersujemy:
- A mają panowie jakiś dowód że przeszłam na czerwonym?
- No ja pani mówię.
- A ja panu mówię, że jestem księżniczką.
- No bez żartów.
- No właśnie - bez żartów. A gdybym odjechała?
- To byłby pościg - panowie byli pieszo.

I w ten deseń.
Pan zakończył wypisywanie mandatu, podtyka mi do podpisu... A tam panieńskie nazwisko. Którego nie używam od 22 lat. I którego nie widać w dowodzie elektronicznym.

- Ja się tak nie nazywam. Nie podpiszę. Żegnam się z panami.

I poszłam do sklepu a panowie stali nieco osłupieni. Byłam w Lidlu może z kwadrans. Wychodzę, stoją przy aucie.

- Mogę panom jakoś pomóc jeszcze?
- No nie podpisała pani mandatu.
- Bo nie był wypisany dla mnie. Panowie nie potrafią przedstawić mi dowodu na zaistnienie wykroczenia, wobec tego nie przyjmuję.
- Ale ja poprawiłem! - tu brakowało tylko, żeby tupnął nóżką.
- Trudno. Poproszę o nagranie z wykroczeniem.

Koniec końców panowie oznajmili mi, że otrzymam wezwanie do złożenia wyjaśnień. Spoko tylko niech przyjdzie na dobre nazwisko i adres.

I rzeczywiście - jakoś na początku lutego dzwoni moja mama, że jest list z policji. Rodzice nie mogą odebrać, listonosz nie chciał zaznaczyć że adresat się wyprowadził, więc zostawił awizo.

Nazwisko zmieniłam w życiu raz, ale adres czterokrotnie. Kombinacji zatem było kilka, policja wybrała wariant "dobre nazwisko, zły adres".

Odczekałam okres dwukrotnego awizowania i dzwonię na ten nieszczęsny komisariat. Była godzina 9.45, 10 lutego.

- Pani ma wezwanie na dzisiaj - poinformowała mnie policjantka z którą rozmawiałam.
- No a skąd ja miałam to wiedzieć, skoro nie odebrałam zawiadomienia bo poszło na zły adres?
- Taki adres dostałam od funkcjonariusza. To nie przyjdzie pani?
- A na którą to wezwanie?
- Na 10.
- No to raczej nie - jestem w pracy na drugim końcu miasta.

Stanęło na tym, że kazała mi napisać wyjaśnienie i przysłać. Tak zrobiłam - wysłałam ZPO. Czekam teraz na wezwanie z sądu, który dostanie moje wyjaśnienie, że nie przyjęłam błędnie wypisanego mandatu chociaż policjant miał mój ważny dowód przed nosem.

Dlaczego brakuje miejsc na szczepienia...?

Jestem pracownikiem uczelni medycznej, moja córka u nas studiuje - zatem obydwie jesteśmy w grupie "zero". Zapisałyśmy się na szczepienie na 21 stycznia - zostało odwołane ponieważ nie dotarły szczepionki. OK, przełożyłam obydwie na 17 lutego i czekamy.

Wtem w ostatni piątek - czyli 29 stycznia - plot twist. Dzwoni koordynator i zaprasza na szczepienie teraz, zaraz, natentychmiast - oczywiście pojechałyśmy. Niby wszystko super, prawda?

Otóż nie do końca - termin wyznaczony na 17 lutego jest jakby nie do odwołania - ani przez ikp, ani przez infolinię, ani przez wsparcie techniczne. Znaczy jest podobno jedna metoda - można pojechać do punktu szczepień (który jest w szpitalu tymczasowym) i odwołać osobiście. Chyba - bo pani na infolinii nie była pewna.

I w ten sposób zapewne zmarnują się 2 dawki szczepionki, z których ktoś mógłby skorzystać.

Dla tych, co narzekają na polską służbę zdrowia.

Mam brata - mieszka w Londynie i tam jest objęty ubezpieczeniem zdrowotnym - a tamtejsi lekarze leczą wszystko aspiryną.

Podejrzewał u siebie zaburzenia pracy tarczycy, a szczęśliwym zbiegiem okoliczności ja pracuję w Katedrze Endokrynologii. Podpytałam lekarzy, jakie powinien zrobić badania, żeby potwierdzić lub wykluczyć takie zaburzenia. Z listą badań brat udał się do prywatnego laboratorium podczas swojego pobytu u rodziców na święta. Z badań wyszła choroba Hashimoto i wypadałoby jeszcze do kompletu zrobić usg.

Udał się zatem z tymi wynikami do swojej GP, żeby pokierowała dalej. I brat dostał skierowanie... na badania laboratoryjne, takie same jakich wyniki przedstawił.

Pani doktor, zapytana, po jakie licho zleca je jeszcze raz, odpowiedziała, że tych zrobionych w Polsce nie rozumie...

Mieszkam w wieżowcu na 4 piętrze. Sąsiedzi są w porządku poza jedną lokatorką. Zajmuje ona lokal na 7 piętrze, nade mną i mieszka tam z babcią i synkiem. Od pewnego czasu jej ulubioną rozrywką jest wylewanie przez okno różnych substancji - pal licho, jeśli jest to woda.

Ale ostatnio na moim parapecie (oraz do 2 piętra włącznie) znalazła się farba olejna w kolorze wściekłej zieleni. Tego już nie zdzierżyłam - zwłaszcza że poprzedniego dnia umyłam okna, a tu cały parapet, ramy i moskitiera zafajdane.

Wysmarowałam zatem pismo do administracji z prośbą o interwencję. I dziś otrzymałam odpowiedź - że nic nie mogą zrobić, bo ta pani jest niezrównoważona psychicznie. Ona ma rozrywkę, a my się męczmy...

O rowerzystach będzie. Jednym konkretnie.

Zwykle dojeżdżam do pracy rowerem - mam to szczęście, że cała, ok. dziesięciokilometrowa trasa to ścieżka. Ostatni jej odcinek biegnie wzdłuż dwukierunkowej ulicy - ruch jest tam spory, ulica jest dość wąska i często są korki. Do tego wszystkiego - stanowi ona dojazd do dużego szpitala, zatem i karetka na sygnale nierzadko się trafia. Osobiście czułabym się co najmniej niekomfortowo jadąc rowerem w takich okolicznościach.

Ostatnio zdarzyło się, że musiałam dojeżdżać do pracy autem. Jadę zatem tą wąską ulicą i co widzę? - przede mną, środkiem pasa popyla nastolatek na rowerze miejskim. Podjeżdżam, uchylam okno i uświadamiam młodzieńca, że obok jest piękna, równa ścieżka. Na co on odkrzykuje (w sumie nie wiem skąd mu się wzięła ta agresja):
- Wiem! Ale nie miałem jak wjechać!
Po czym pozdrowił mnie uniwersalnie środkowym palcem.
Aha? Czyli, że jak nie było wjazdu, to wprowadzić się nie daje?

Gdyby to był mój syn, to bym mu chyba nogi z tyłka powyrywała.

Obóz harcerski - las, jezioro, namioty, banda harcerzy. Dzieciaki sobie wypoczywają, instruktorstwo też - no sielanka.

Aż tu nagle - przyjeżdża Sanepid na kontrolę. Druh Komendant pokazuje obóz - namioty rozstawione jak należy, młodzież szczęśliwa, kuchnia w porządku, sanitariaty czyste. Ale ale! Nie może być tak pięknie!

Okazuje się, że w lesie są szyszki! Nikt się tego nie spodziewał, a już najmniej Sanepid. Zatem wydano zalecenie - usunąć szyszki! Po czym pozostawiono Druha Komendanta z narastającym stuporem.

Tata sprzedaje auto. Samochód ma 8 lat, jest zadbany, serwisowany wyłącznie w ASO. Co ważne - jest to Fiat. Ja wiem, naród nie lubi Fiatów ;) Ogłoszenie napisane, a w nim wszystkie dane techniczne i marka. Przyjeżdża pan. Odbywa jazdę próbną. Stara się zbić cenę - Tata zgadza się coś tam opuścić. Wydawałoby się, że za chwileczkę zostanie podpisana umowa sprzedaży. Tata zaprasza pana do domu, żeby formalności dopełnić w kulturalnych warunkach. I wtedy pan powiada:
- To auto ma być dla mojej żony. A ona nie chce Fiata. Nie ma pan nic innego?
No nie ma...