Konwersacja ze ścianą jest chyba bardziej owocna, niż z moją szefową.

Pracuję w hotelu. Głównie na nocną zmianę. Grafik, zwłaszcza w moim przypadku to raczej luźna inspiracja. W związku z tym praktycznie co weekend pracuję, a w tygodniu zazwyczaj jestem na telefon. Jeżeli nie ja pracuję w nocy, to pracuje szefowa.

To, czy pracuję w danym dniu na nockę zależy od: ruchu/kłopotliwości gości/fazy księżyca.

Praca w takim systemie jest już wystarczająco piekielna, ale dzisiaj do białej gorączki doprowadziło mnie coś innego

Przekazanie zmiany. Ja pracowałam wczoraj na popołudnie, szefowa na nockę.
- To co, Serenity, będę w razie czego jutro do ciebie dzwonić.
- Dobrze, tylko prosiłabym o telefon do 19:00, bo idę do kina.

Wyłączyłam telefon o 19:30 i poszłam rozkoszować się filmem. Z kina wyszłam o 21:50 i co? 8 połączeń, wszystkie od szefowej i wiadomość na poczcie głosowej (po jakiego grzyba?)

Wszystkie połączenia krótko po godzinie 20:00.

PS.: Pewnie napiszę jeszcze o pewnej rozmowie, która ze strony szefowej rozpoczęła się dramatycznym "Dlaczego ty Serenity mnie tak nienawidzisz?", w której też wspominałam o tym, żeby dzwoniła wcześniej.

EDIT: Oddzwoniłam do niej zaraz po wyjściu z kina. Dzwoniła po to, abym przyszła do pracy.

hotel szef

Przypomniało mi się po powrocie znad morza.

Wyobraźcie sobie, że macie dziecko. Takiego bąbla 4-5 lat. Jedziecie z nim nad jezioro, tudzież morze. Dajecie mu jaskrawe koło albo dmuchane rękawki. Dodatkowo każecie mu pływać w określonym miejscu i bacznie go obserwujecie. Wybieracie strzeżoną plażę.

Wszystko powinno być cacy, prawda?

Aż do momentu, gdy jakiś pijany pacan pozbędzie się butelki po trunku właśnie we wspomnianym akwenie.

I dopóki wasze dziecko nie wdepnie właśnie w resztki rozbitego szkła.

Ja mam tylko sporą szramę pod kolanem, która wygląda jak pooperacyjna. Do tej pory dziwię się, że obyło się bez szycia. Chociaż to było 20 lat temu, to pamiętam, że bolało nieziemsko.

Tak że uważajcie nad wodą.

Plaża

W końcu się zaparłam i znalazłam nową pracę. Spędzam dziennie 2-3 godziny w dojazdach, ale przynajmniej mam pracę marzeń.

I tak siedzę sobie za biurkiem, klepię w klawiaturę, a tu dzwoni obcy numer. Odbieram, a tu pani ze skarbówki.
Okazuje się, że pani się nie zgadza mój PIT. Wygląda na to, że mój pracodawca po prostu zapomniał dostarczyć do urzędu informacji o moich zarobkach. I teraz to ja muszę dostarczyć PIT-11.

Niestety, moje godziny pracy pokrywają się z godzinami pracy miłej pani w urzędzie. Jestem na umowie próbnej, próbuję zabłysnąć jak się da, ale najprawdopodobniej będę musiała przyjechać któregoś dnia później, bo ktoś nie potrafi zadbać o własne obowiązki.

Smaczku dodaje fakt, że zgłaszałam problem, gdy byłam w urzędzie dowiedzieć się o dane potrzebne do złożenia PIT-u przez internet.

Z tego co wiem, jeżeli firma nie złoży PIT-u do końca stycznia, to płaci mandat. Życzę jak najwyższego, ponieważ to nie pierwsze zaniedbanie w tej firmie.

EDIT: Sprawę zaniedbała moja poprzednia firma, w obecnej pracuję dopiero od miesiąca

hotel

Nie jest to jakaś szczególna piekielność, ale z lekka się zirytowałam.

Pewien [P]an zadzwonił i poprosił, aby przesłać mu fakturę na adres e-mail. No problemo, proszę podyktować adres.
[P]- Mój adres to Jan spacja Piekielnicki@ w spacja piekielku.pl. Oddzielnie, jak w nazwie firmy.
Spacja? Zdziwiłam się, ale pomyślałam, że może o podkreślnik panu chodzi.

Wystawiłam fakturę, chcę wysłać e-mail i...
Nie, nie chodziło o podkreślink. O zwykłą spację tym bardziej.
Kombinuję. Razem i oddzielnie. Z dywizami i kropkami.
Nic nie działa, wraca informacja o błędzie
Firma maleńka, jej adresu e-mail nigdzie nie ma.
No trudno, dzwonię do delikwenta.


I jaki był adres?
jan.piekielnicki@w-piekielku.pl
Zakichanego dywiza nie było w nazwie firmy. Dam rękę sobie obciąć, że facet dwa razy mówił o spacji. Zresztą dwa razy nie mogłabym się pomylić.
Następnym razem chyba dwa razy będę adres potwierdzać

hotel

Znowu z pracy, pewnie to nie ostatnia taka historyjka.

Wyjątkowo pracowałam na popołudniową zmianę. Po mnie miała przyjść szefowa.
Godzinę przed końcem zmiany dostaję telefon:
- Serenity, a nie zostałabyś na noc?
- Niestety, nie mogę, przecież jutro też mam popołudniową zmianę.
Sapnęła w słuchawkę, ale co miała zrobić.
Nie grzeszę asertywnością, więc po skończeniu rozmowy zaczęłam mieć wątpliwości. Może powinnam się zgodzić? Może coś poważnego się stało?
Wyrzuty sumienia przeszły mi, gdy szefowa weszła w progi firmy i tako zakrzyknęła:
- Ojej, ale mi się nie chciało na tę nockę przyjść! Tydzień nie byłam na nockę i się odzwyczaiłam.

Tak, moja pracodawczyni chciała mi zafundować 16 godzin pracy i 6 godzin snu po tym, bo miała lenia.

hotel

Przyszła jesień, a wraz z nią koleżanka Grypa. Że jest kontaktowa, to szybko zaprzyjaźniła się z moją siostrą. Była to przyjaźń jednostronna, siostra chciała się grypska pozbyć. Jak już wszelkie parafarmaceytuki przestały działać, to wypadałoby się do lekarza wybrać.

No i zaczynają się schody. Bo trzeba jechać do Urzędu Pracy (nazwany tak tylko ze względu na to, że pracę daje osobom tam zatrudnionym) po papier stwierdzający, ze siostra jest ubezpieczona. Nie będę dziołchy z gorączką ciągać po mieście, pakuję się zatem w autobus i do Urzędu
A tam du... figa z makiem, Pani stwierdza, że zaświadczenia wydać może tylko osobie zainteresowanej. No chyba, że jest zwolnienie lekarskie.

Czujecie absurd? A to dopiero początek
Jadę zatem do naszej przychodni, zapytać się, czy siostrę przyjmą. W głowie mam przepis, że takie zaświadczenie można przynieść do 7 dni od wizyty.

Borostwór w rejestracji miała jednak inne zdanie. Gdy powiedziałam jej o tym doniesieniu dokumentów zapytała, czy nie ma wcześniejszych zaświadczeń. Powiedziałam, że nie, bo siostra od niedawna zarejestrowana. Na co babka, że w takim razie siostra nie jest ubezpieczona i po prostu odeszła od okienka.

I tak oto musiałam siostrę przeciągnąć przez pół miasta, bo bez bumaszki niet.
Już się nie mogę doczekać tego elektronicznego systemu, w którym do rejestracji potrzebny będzie tylko pesel.

Przychodnia zdrowa

Witam, to moja pierwsza historia :)

Wymyśliłam sobie, że skoro kupiłam sobie tunikę, to fajnie będą do niej wyglądać legginsy. Wchodzę do pierwszego lepszego sklepu z bielizną i pytam panią ekspedientkę:
-Chciałabym się dowiedzieć o ceny legginsów
Pani, która mogłaby być moją mamą spojrzała na mnie z pewną wyższością i odpowiedziała:
- LEDŻINSY kosztują 35 złotych i 28
Historyjki to nie koniec, bo po chwili wyszło naciągactwo pani. Otóż LEDŻINSY, które mi pokazała, oprócz tego, że były po prostu drogie, były jasne w kwiaty, a ja chciałam jak najprostsze i czarne. Gdy zapytałam się, czy takie pani posiada, okazało się, że owszem- po 16 zł.

Swoją drogą- uczyłam się angielskiego ponad 10 lat i jak widać- nie udało mi się opanować angielskiej wymowy :)

Sklepik z bielizną w najstarszym polskim mieścide