tatapsychopata ♂
Zamieszcza historie od: | 27 marca 2011 - 12:56 |
Ostatnio: | 19 kwietnia 2024 - 12:29 |
O sobie: |
Dla wszystkich bezmózgich pedalarzy, żeby nie musieli szukać daleko: Art. 33. Obowiązki i zakazy dotyczące kierującego rowerem lub motorowerem: 3. Kierującemu rowerem lub motorowerem zabrania się: 1) jazdy po jezdni obok innego uczestnika ruchu, z zastrzeżeniem ust. 3a; 2) jazdy bez trzymania co najmniej jednej ręki na kierownicy oraz nóg na pedałach lub podnóżkach; 3) czepiania się pojazdów. 3a. Dopuszcza się wyjątkowo jazdę po jezdni kierującego rowerem obok innego roweru lub motoroweru, jeżeli nie utrudnia to poruszania się innym uczestnikom ruchu albo w inny sposób nie zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego. |
- Historii na głównej: 18 z 48
- Punktów za historie: 9070
- Komentarzy: 1790
- Punktów za komentarze: 16094
No cóż, chytry dwa razy traci, mogli mnie wziąć, ale nie, student tańszy…
A jaka to PDIP? A nie powiem… Taka mniej znana ogółowi, nie rzuca się w media, ważna dla np. budownictwa.
Całość historii raczej na szerokie wody massmedialne nie wypłynęła, nie wiem czemu, w końcu PDIP przez ponad pół roku nic nie robiła. No ale w naszym kraju urzędnicza opieszałość jest normą, może nikt nie zauważył?
PDIP
Pod koniec szkoły trafiła nam się wycieczka, taka na pożegnanie, wszystkie ósme klasy plus wychowawcy, kilku nauczycieli do pomocy, no i biologia też. I tu objawił się mój podły charakterek (który zaowocował dużo później moim nickiem). Biologia wdała się w płomienny romans z facetem od WF-u. Podobno to się już jakiś czas ciągnęło, na wycieczce sobie pofolgowali, dyskretnie, owszem, ale ich wyśledziłem i porobiłem sporo ciekawych zdjęć. Po wycieczce poszedłem do niej z tymi zdjęciami do pracowni i pokazując je grzecznie spytałem jaką ocenę będę miał na świadectwie. Że jej wtedy szlag jakiś czy apopleksja nie trafiły to cud. Po jakiś 5 minutach wycharczała… czwórkę dostanieszszszsz hrhhhhrhrrrrrrr… negatywy oddaj hrhrhrhrrr
Obiecałem jej po rozdaniu świadectw, oczywiście nie miałem zamiaru więc uciekłem ze świadectwem czym prędzej.
Zdjęcia cieszą moje oczy do dziś, trzymam je w specjalnym pudełku.
Do „prawników” wszelkiej maści – przedawnione, minęło już 32 lata…
60-tka
Wracam do domku z pracy, godzina 16:30, bo wcześniej wyszedłem, jadę drogą z Piaseczna do Gołkowa. Tuż przed samym Gołkowem lekki korek przed piekielnym niekiedy skrzyżowaniem. Nie wiem co mnie skłoniło do spojrzenia w lusterko… widzę autobus PKS odbijający w lewo, w prawo na pobocze ale za to nie hamujący w ogóle! Jak w kalejdoskopie przeleciała mi historia z moim poprzednim samochodem mercedesem beczką rocznik 77, który to został zdemolowany przez wjechanie w bagażnik.
Ale tu zimna krew, w końcu doświadczenie ;-), odbijam nieco w lewo, widzę że autobus zahacza tego za mną, z przeciwka akurat pusto to rura na lewe pobocze. Autobus tymczasem kasuje opla omegę kombi, opelek wpycha hondę na transportera. Karambol aż miło… jak już się wszystko uspokoiło wysiadamy, ktoś ranny? Nie, wszyscy cali. Co się stało? Hamulce zawiodły. I tu można by spodziewać się awantury, krzyków, wyzywania, spazmów, hiszpańskiej inkwizycji… ale nie, pełna kultura, jak się pani czuje, chyba dobrze, a pan, też przeżyję, to co policję wzywamy, no tak, już dzwonię. Samochody pościągaliśmy na pobocze i czekamy. Tuż przed policją jednak przyjechał małżonek najbardziej poszkodowanej pani z opla omegi. No i nie darował. Wyzwiska, krzyki, słownik wyrazów obelżywych w całości cytował. I po co? Nie wiem, wszyscy patrzyli na nią, jak ona z takim burakiem może? Aż przykro było patrzeć. Przyjechali na szczęście panowie policjanci, ekipa znana z telewizji (stop drogówka), pana pieniacza uspokoili.
Nie wiem tylko po co ludzie tak się zachowują, żona cała, samochód albo wyklepie, albo nowy… ubezpieczenie autobusu zapłaci. A mogło być tak miło w tak nietypowych, groźnych w sumie okolicznościach przyrody.
droga do domu
Jechałem drogą nr 7 nad morze, był wrzesień 2009. Pod Elblągiem były jakieś roboty drogowe, przy okazji wykopaliska archeologiczne, no typowe utrudnienia. Ograniczenie do 40, wyjazd z tych wykopalisk, wyjeżdża ciężarówka, ma trudno, więc osobówki grzecznie stają, robi się koreczek tak na 5 - 7 samochodów, ja na końcu. I widzę w lusterku białą śmierć... fabia jak później się okazało, leci i widzę że doleci za daleko. Uciekać nie miałem gdzie, z prawej rozkopane pobocze, piach i doły, z przeciwka jadą, no co... zaparłem się w fotelu, głowa na zagłówek i jeb!! Jakimś przypadkiem zaparłem się z nogą na hamulcu więc nie przydzwoniłem w samochód przede mną. Wysiadam, patrzę, fabia przodu nie ma. Za kółkiem siedzi blondi, mocno oszołomiona. Ale o dziwo cała. Rzut oka na mój bagażnik... prawie nie naruszony, hak przygięty trochę, eee jej przodu brak, a beczunia prawie bez szwanku? No nie, potem okazało się że połamały się mocowania bagażnika, cała konstrukcja została naruszona, samochód trafił na złom... Ale wracając, blondi z pretensjami wyskoczyła, ale jak to! po co tu się zatrzymywać! ja jadę do klienta! policja! A proszę! Nawet szybko przyjechał, popatrzył, popytał co i jak, spytał który rocznik moja beczunia reprezentuje, 77 aaaa to moja młodsza 82 ;-), pomógł mi przywiązać obluzowany wydech, spisałem sobie dane i pojechałem, a blondi dostała 500zł i 8 punktów. Z litości zmilczałem, że wydawało mi się że rozmawiała przez komórkę, trzymała ją w ręku jak podszedłem po zderzeniu.
A główny dowcip tej historii polega na tym, że wiozłem teleskop do obserwacji nieba, taki za prawie 3000 zł. Wiozłem go na tylnym siedzeniu, porządnie zapakowany, a pierwotnie chciałem go wsadzić do bagażnika, ale ciutkę za długie opakowanie było. Był to prezent dla kogoś, składaliśmy się w kilka osób, okazja duża była. Całe jej szczęście że nic się nie stało, miałem jej adres i chyba bym udusił larwę jakby się okazało że coś się uszkodziło...
DK7
Dawno temu w połowie lat 80-tych byłem świadkiem jak taki uprzejmy inaczej kierowca zamknął drzwi przed nosem babce w ciąży.
Rzecz działa się na pętli linii 123 na ulicy Międzynarodowej, w Warszawie. Kierowca zamknął drzwi i chciał ruszać, ale zareagował na to facecik postury bardzo lichej, a kierowca był chłopem 2m w sześcianie. I nie spodobało mu się kwestionowanie jego wszechwładzy... Zatrzymał autobus i zaproponował facecikowi wyjście na zewnątrz w celu wyjaśnienia kto tu najważniejszy. Mały się zgodził podejrzanie radośnie. Jak wysiedli to wydawało się że kierowca wdepcze gościa w chodnik, ale... ten mikrus przyłożył gościowi trzy razy tak szybko, że aż trudno było dostrzec w co trafił. Kafar usiadł i dobre 10 minut się nie ruszał, po czym z trudem wstał, wsiadł, grzecznie przeprosił za opóźnienie (szok! lata 85 lub 86!!!) i pojechaliśmy.
Więc może to jest metoda na kierowców nieobliczalnych? Kiedyś działało...
Do rzeczy.
Ja pracuję dość dużo, wychodzę przed 8 rano, wracam ok. 19, więc nie mam szans na spotkanie z listonoszem, ale moja małżonka pracuje na zmiany, więc czasem jest w domu do 13, a czasem wraca ok. 14:30. I NIGDY nie zdarzyło się jej spotkać listonosza… Bo jak siedzi w domu rano to awizo ląduje w skrzynce o 13:15 (jest godzina napisana), jak wraca po 14 to wyciąga awizo z godziną 10:50 na przykład. I tak przez 11 lat już nie znamy swojego doroznosiciela. Nie daje nam szansy.
Poczta... i listonosze
W poniedziałki miałem wtedy zajęcia na 11, więc pospać po niedzieli można było. No ale nie... 8:30 telefon. Dziewczyna [D], ja [J]
[D] - Halo, z Mareczkiem proszę (pamiętam że z Mareczkiem!)
[J] - Pomyłka....
[D] - No jak to? To nie poczta?
[J] - Nie. Na pocztę numer jest 159-278, a pani dzwoni 159-287
[D] - Ojej...
Telefony powtarzały się regularnie co tydzień 8:30 w poniedziałek przez ponad miesiąc. Nie pomagało tłumaczenie i prośby o zaprzestanie. W końcu cierpliwość moja się wyczerpała. Przy następnej okazji poinformowałem panią że Mareczek właśnie wyszedł z Jadźką i prosił przekazać, gdyby zadzwoniła, że ma jej dosyć i żeby więcej do niego nie dzwoniła. I że od jutra już tu nie pracuje, przenosi się na inna pocztę, bo jej dosyć. Więcej telefonów nie było...
W sumie ciekaw jestem dalszych losów Mareczka...
Poczta Polska
Paczka z drugiego końca Polski, przesyłka kurierem D**. Tak żeby nie reklamować. Na stronie trackingu widzę, że przesyłka w dostarczeniu, więc telefon do centrali. Tam mówią:
- Dzień dobry, przesyłka nr 119...7? Tak, będzie dziś.
- No to może by kurier się ze mną skontaktował? – Nieśmiało proponuję.
- To niemożliwe, kurierzy nie mają służbowych telefonów.
- Eeee... co?
- To!
- No to dziękuję.
Oczywiście ok. 13 telefon.
- Tu kurier, proszę otworzyć furtkę.
- Ale ja jestem w pracy, zapraszam po 18.
- Po 18 to ja nie pracuję.
I się rozłączył.
No i tu strzelił mnie przysłowiowy ... ten wiecie co. Za telefon, do centrali i co się okazuje? Jedna z największych firm kurierskich teren zamieszkały wyłącznie przez zwykłych ludzi (nie ma żadnych firm, instytucji itp.) obsługuje w godzinach 13–14. I na tym terenie nie ma opcji dostarczania po 18! Płatnej opcji 23 zł! Nie i już. I nie dostarczą paczki. No to zmieniamy adres dostawy, niech przywiozą do pracy. Ok. ale to musi zrobić NADAWCA! A skąd nadawca ma wiedzieć, a w ogóle czemu ma się tym zajmować? Odpowiedź? BO TAK! Na szczęście nadawca na poziomie, zmienił adres, dopłacił (a jakże!!) i usłyszał że przesyłka będzie następnego dnia. Oczywiście następnego dnia przesyłki nie ma, będzie dzień później, bo musi przewędrować ileś sortowni. Dziś czekam na kuriera, mam ochotę zaopatrzyć się w coś ciężkiego.
firma kurierska na D, trzy litery... taka żółta.
« poprzednia 1 2 3 4 5 następna »