Znacie te historie jak to od lat nieżyjąca osoba dostaje wezwanie skądś tam, by się stawić osobiście i uregulować jakąś tam sprawę? Do niedawna dla mnie coś takiego stanowiło raczej coś w rodzaju miejskiej legendy, no bo bajzel bajzlem, ale to przecież granice absurdu przekracza.
A tu figiel życie spłatało - będąc w rodzinnym mieście zachodzę do prababci. Zachodząc, wyciągam pocztę ze skrzynki. No i tak sobie idę po schodkach, przeglądając co tam przyszło. I nagle - chyba mnie wzrok myli - Urząd Skarbowy w X do pana Wacława Y. Jeszcze jeden rzut oka na kopertę - no nie, ze mną wszystko w porządku, jak byk napisane, że korespondencja adresowana do pradziadka, nieżyjącego od 24 lat.
Po otwarciu koperty u prababci - pierwsza myśl - żart jakiś, zwłaszcza, że list zwykły, a urzędy zasadniczo wysyłają polecone. No ale pradziadka wzywają do wyjaśniania z tytułu niezłożenia oświadczenia podatkowego za rok 2011 pod groźbą kary takiej i takiej - sprawę więc trzeba wyjaśnić.
Dzwonię po mamę, by odkopała akt zgonu pradziadka. Mama rzeczony dokument znalazła, w samochód i do urzędu. Naświetlamy pani urzędniczce sytuację, posiłkując się machaniem jej przed nosem aktem zgonu, datowanym na 22.02.1988r. A pani urzędniczka co na to? Zmarszczywszy brwi rzekła:
-Wezwany musi sam potwierdzić, że nie żyje.
Cóż... Zarówno ja i moja rodzicielka wygadane jesteśmy, ale w tym momencie - klasyczny karpik, spojrzenie po sobie, ′dziękuję, do widzenia′ i w tył zwrot do auta. W samochodzie ochłonęłyśmy, pośmiałyśmy się, wkurzyłyśmy i jeszcze raz w te same progi. Panią urzędniczkę poprosiłyśmy o wezwanie przełożonego. Pani, która przyszła, zdecydowanie bardziej kumata od swojej podwładnej, sprawę załatwiła kserokopią i pieczątką, plus odpowiednim wpisem gdzieś tam. Tylko na pytanie, dlaczego list - bądź co bądź, urzędowy - został nadany i wrzucony do skrzynki jako zwykły, odpowiedziała że ′wszystkie polecone wracały z adnotacją ′adresat nie żyje′.
Sprawa koniec końców wyjaśniona, ale zdziwiona jestem do tej pory.
A tu figiel życie spłatało - będąc w rodzinnym mieście zachodzę do prababci. Zachodząc, wyciągam pocztę ze skrzynki. No i tak sobie idę po schodkach, przeglądając co tam przyszło. I nagle - chyba mnie wzrok myli - Urząd Skarbowy w X do pana Wacława Y. Jeszcze jeden rzut oka na kopertę - no nie, ze mną wszystko w porządku, jak byk napisane, że korespondencja adresowana do pradziadka, nieżyjącego od 24 lat.
Po otwarciu koperty u prababci - pierwsza myśl - żart jakiś, zwłaszcza, że list zwykły, a urzędy zasadniczo wysyłają polecone. No ale pradziadka wzywają do wyjaśniania z tytułu niezłożenia oświadczenia podatkowego za rok 2011 pod groźbą kary takiej i takiej - sprawę więc trzeba wyjaśnić.
Dzwonię po mamę, by odkopała akt zgonu pradziadka. Mama rzeczony dokument znalazła, w samochód i do urzędu. Naświetlamy pani urzędniczce sytuację, posiłkując się machaniem jej przed nosem aktem zgonu, datowanym na 22.02.1988r. A pani urzędniczka co na to? Zmarszczywszy brwi rzekła:
-Wezwany musi sam potwierdzić, że nie żyje.
Cóż... Zarówno ja i moja rodzicielka wygadane jesteśmy, ale w tym momencie - klasyczny karpik, spojrzenie po sobie, ′dziękuję, do widzenia′ i w tył zwrot do auta. W samochodzie ochłonęłyśmy, pośmiałyśmy się, wkurzyłyśmy i jeszcze raz w te same progi. Panią urzędniczkę poprosiłyśmy o wezwanie przełożonego. Pani, która przyszła, zdecydowanie bardziej kumata od swojej podwładnej, sprawę załatwiła kserokopią i pieczątką, plus odpowiednim wpisem gdzieś tam. Tylko na pytanie, dlaczego list - bądź co bądź, urzędowy - został nadany i wrzucony do skrzynki jako zwykły, odpowiedziała że ′wszystkie polecone wracały z adnotacją ′adresat nie żyje′.
Sprawa koniec końców wyjaśniona, ale zdziwiona jestem do tej pory.
Urząd Skarbowy
Ocena:
677
(705)
Komentarze