#38976

Mam europejską specjalizację z urologii (certyfikat EBU). Historia będzie o piekielnym urologicznym pacjencie.
W moim szpitalu jest pododdział urologii (jest tylko dwóch urologów). Pracujemy na chirurgii i na tym oddziale leczymy pacjentów urologicznych.

Około godzinny 22 zostaję wezwany na SOR, pacjent uskarża się na ból jądra. Na moją prośbę, pacjenta przeniesiono do osobnej sali (jedna z trzech urazówek), gdyż dla niego sytuacja ta może być krępująca. Zebrałem wywiad i zamierzałem przystąpić do badań najpierw chciałem uprzedzić pacjenta o ich przebiegu.

[Ja] - Podejrzewam, skręt jądra. Najpierw je zbadam, a później zrobię USG w celu potwierdzenia diagnozy. Jądro najprawdopodobniej da się uratować.
[P]acjent - Ty pie**olny pedale, po jajach chcesz mnie macać cwelu je**ny?
[Ja] – Rozumiem, że jest to krępująca dla Pana kwestia, ale bez badania nie mogę potwierdzić diagnozy.
[P] – Spi**dalaj gejuchu. Wypisuje się na własne żądanie.
Pouczyłem pacjenta o ryzyku itd., mimo to się wypisał. Rzuciłem mu na odchodne.
[Ja] - I tak się spotkamy.
Nie myliłem się. Godzina 4 rano, kolejne wezwanie na SOR (od obsady karetki dowiedziałem się, że pacjent błagał o zawiezienie do innego szpitala, ale niestety tylko my w okolicy mamy urologię). Zgadniecie do kogo? Tak do piekielnego pacjenta. Tym razem leżał na łóżku oddzielonym tylko parawanem od innych pacjentów (koniec uprzejmości). Rozpocząłem z nim rozmowę.
[Ja] – Znowu się spotykamy.
[P] – Wy**erdalaj.
[Ja] – Grzeczniej proszę. Teraz przystąpię do badań, o których wspomniałem panu wcześniej.
Wykonałem badania, diagnoza się potwierdziła, niestety bohater tej historii stracił jądro, gdyby wcześniej dał się zbadać, prawdopodobnie zachował by je.

Jestem świadomy, że pacjenci urologiczny powinni być traktowani z ogromnym wyczuciem. Niestety niektórych badań nie da się uniknąć. Ale czy to powód by obrażać lekarza i narażać własne zdrowie a może nawet życie?

służba_zdrowia