Mój tato ma siostrę, a ta siostra córkę. Warto wspomnieć, że córka planowana raczej nie była, a ciocia najmłodsza już nie jest.
Moja kuzynka, nazwijmy ją Marysia, skończyła w tym roku osiem lat, czyli wydawać by się mogło, że to już duża dziewczyna. Ciotka myśli jednak inaczej. Może zaprezentuję kilka przykładów.
1. Marysia do toalety chodzi tylko i wyłącznie z mamą lub tatą. Tyczy się to zarówno oddawania potrzeb jak i mycia się. Jestem ciekawa, jak sobie daje radę w szkole.
2. Na wszelkie pytania odpowiada tylko:
"yhy" - tak
"y-y" - nie
Patrzy na rozmówcę jak cielę na malowane wrota - nie rozumie/nie wie.
3. Ma manię wygrywania. Płacze, gdy ktoś zejdzie ze schodów szybciej niż ona albo pierwszy zje zupę. Jest przecież "małą dziewczynką", więc zawsze trzeba jej ustępować. Przykład? Gramy sobie z Marysią, ciocią i moją mamą w "Chińczyka". Ciotka, mimo możliwości, nie zbija pionka córki, tylko rezygnuje z kolejki. Na pytanie, czemu to zrobiła odpowiada:
- To przecież małe dziecko, nie można być takim brutalnym!
Za każdym razem, kiedy mama lub ja zbijałyśmy Marysię, otrzymywałyśmy od jej mamy mordercze spojrzenie.
4. Może nie jest karmiona, ale każdy posiłek jest przygotowany specjalnie dla niej - kotlecik pokrojony, pure ziemniaczane nie zawiera najmniejszej grudki, zupa jest praktycznie nieprzyprawiona, kanapeczka bez skórki - takie małe dziecko przecież nie może jeść normalnie obiadu czy śniadania!
5. Mamusia ubiera ją, czesze i wsmarowuje kremik. Codziennie.
6. Nigdy nie chodzi do koleżanek, na rower czy na urodziny - a gdzie, takie małe dziecko!
Zdaję sobie sprawę, że to absolutnie nie Marysi, a jej piekielnej, nadopiekuńczej mamuśki wina. Jako trzylatka była dojrzalsza, niż jest teraz. Zastanawiam się tylko, jak kuzynka da sobie radę w dalszym życiu, skoro w wieku ośmiu nawet nie potrafi sklecić zdania złożonego z więcej niż dwóch wyrazów.
Moja kuzynka, nazwijmy ją Marysia, skończyła w tym roku osiem lat, czyli wydawać by się mogło, że to już duża dziewczyna. Ciotka myśli jednak inaczej. Może zaprezentuję kilka przykładów.
1. Marysia do toalety chodzi tylko i wyłącznie z mamą lub tatą. Tyczy się to zarówno oddawania potrzeb jak i mycia się. Jestem ciekawa, jak sobie daje radę w szkole.
2. Na wszelkie pytania odpowiada tylko:
"yhy" - tak
"y-y" - nie
Patrzy na rozmówcę jak cielę na malowane wrota - nie rozumie/nie wie.
3. Ma manię wygrywania. Płacze, gdy ktoś zejdzie ze schodów szybciej niż ona albo pierwszy zje zupę. Jest przecież "małą dziewczynką", więc zawsze trzeba jej ustępować. Przykład? Gramy sobie z Marysią, ciocią i moją mamą w "Chińczyka". Ciotka, mimo możliwości, nie zbija pionka córki, tylko rezygnuje z kolejki. Na pytanie, czemu to zrobiła odpowiada:
- To przecież małe dziecko, nie można być takim brutalnym!
Za każdym razem, kiedy mama lub ja zbijałyśmy Marysię, otrzymywałyśmy od jej mamy mordercze spojrzenie.
4. Może nie jest karmiona, ale każdy posiłek jest przygotowany specjalnie dla niej - kotlecik pokrojony, pure ziemniaczane nie zawiera najmniejszej grudki, zupa jest praktycznie nieprzyprawiona, kanapeczka bez skórki - takie małe dziecko przecież nie może jeść normalnie obiadu czy śniadania!
5. Mamusia ubiera ją, czesze i wsmarowuje kremik. Codziennie.
6. Nigdy nie chodzi do koleżanek, na rower czy na urodziny - a gdzie, takie małe dziecko!
Zdaję sobie sprawę, że to absolutnie nie Marysi, a jej piekielnej, nadopiekuńczej mamuśki wina. Jako trzylatka była dojrzalsza, niż jest teraz. Zastanawiam się tylko, jak kuzynka da sobie radę w dalszym życiu, skoro w wieku ośmiu nawet nie potrafi sklecić zdania złożonego z więcej niż dwóch wyrazów.
rodzinka
Ocena:
799
(873)
Komentarze